یکی از شماره های معروف فوتبال ایران، شماره هفت علی پروین است که سال‌ها آن را در پرسپولیس و تیم ملی به تن می کرد. یکی دیگر از شماره های محبوب شماره ۶ بود که کریم باقری در پرسپولیس و تیم ملی می پوشید.
این شماره‌ها در سال‌های بعد به بازیکنانی رسید که آنها هم از محبوبیت و جایگاه خاصی در فوتبال ایران برخوردار بودند.
در پرسپولیس سال‌های بعد شماره ۷ به حمید استیلی رسید. البته آخرین بازیکنی هم که در پرسپولیس این پیراهن را به تن کرد، جونیور براندائو بود ولی بازیکن برزیلی اصلا انتظارات را برآورده نکرد و بعد از مدتی جدا شد.
بعد از جدایی او هم دیگر بازیکنی پیراهن شماره ۷ را نپوشیده است.
شماره ۶ باقری را هم در این سال‌ها بازیکنی مثل محسن بنگر در پرسپولیس به تن کرد و تا پایان این فصل هم این شماره در اختیار محمدحسین کنعانی زادگان بود که حالا به الاهلی قطر پیوسته است.
نکته ای که در خصوص شماره ۶ باقری وجود دارد این است که پس از کناره گیری آقا کریم از تیم ملی پس از نرسیدن ایران به جام جهانی ۲۰۰۲، جواد نکونام صاحب پیراهن او شد ولی وقتی باقری در سال ۸۷ به تیم ملی برگشت، نکونام شماره ۶ را به او پس داد و خودش شماره ۱۳ به تن کرد و وقتی دیگر باقری از تیم ملی دوباره خداحافظی کرد، باز هم شماره ۶ را پوشید.
نکونام زمانی هم که به استقلال آمد، پیراهن شماره ۶ را به تن کرد که تا سال‌ها در اختیار محمود فکری بود.
یکی از شماره هفت‌های معروف دیگر در استقلال هم شماره هفتی بود که مجید نامجومطلق به تن می کرد. پیراهنی که در سال‌های بعد فرهاد مجیدی وارث آن شد و با درخشش‌اش به معروف ترین شماره هفت آبی ها تبدیل شد.
در این سال‌ها بازیکنانی مثل مامه تیام و شیخ دیاباته پیراهن شماره هفت استقلال را پوشیده اند اما خیلی‌ها هنوز شماره های ۶ و ۷ را به نام باقری، پروین، نکونام و مجیدی می شناسند.
