به گزارش خبرنگار اعزامی ایرنا؛ این دوره از بازی های المپیک طی ١٧ روز برگزار و برای همیشه در تاریخ ورزش جهان ثبت شد. المپیکی که کمتر کسی فکر می کرد ژاپن با آن ابهت مثال زدنی اش حق مطلب را ادا نکند و تمام تصورهای ذهنی حاضران در این رویداد را در هم بشکند.
گرچه ژاپن در این میزبانی تکنولوژهای خود را در ورزشگاه ها و در یک نگاه در شهرش به رخ کشید و از سازه های پیش ساخته و استاندارد روز دنیا برای برخی سالن های ورزشی نظیر تیراندازی استفاده کرد و به نمایش گذاشت اما خبری از نشاط در المپیک نبود.
در عوض ماسک، قرنطینه، آزمایش بزاق، نرم افزار اوچا، کووید١٩ و همه این‌ها در المپیکی بود که نظیر آن سابقه نداشت. مهمتر از آن المپیک خالی از تماشاگر.
توکیو سرزمینی سرسبز و خوش آب و هواست که جاذبه های طبیعتش شگفتی را در چهره حاضران نمایان می کند. تمیزی شهر، قوانین سفت و سخت، زیر سازی عمرانی، ابر سازه ها برج های عظیم که همه و همه توکیو را مدرن نشان می دهد اما روح سردی، کشور فرا گرفته است و این سردی در المپیک هم حاکم شد، حتی در سالن ها و بین داوطلبان.
کشوری که آموزش در آن حرف نخست را می زند و به هر طرف می نگریم آثارش نمایان است اما در روزهای المپیکی خبری نبود. نمونه آن مسلط نبودن حدود ١٠٠ هزار داوطلب به زبان انگلیسی که کار را سخت تر می کرد و گاهی برای انتقال مفاهیم از ایما واشاره استفاده می شد که بیشتر کاربرد داشت.
حال این حجم از شمار داوطلبان در سالن ها جای داده شد در حالی که در سطح شهر والنتیری وجود نداشت و این همان حبابی است که میزبان تعریف کرد.
مقتصد بودن ژاپن هم از دیگر نکاتی است که از دیده ها پنهان نماند نمونه کوچک آن پذیرایی ضعیف در اکثر سالن های ورزشی بود. سالن ها هروز شاهد حضور خبرنگاران بودند که در تلاطم پوشش رویداد و گرمای ناشی از هوای شرجی به آب نیاز داشتند که تنها و در حد انگشتان دو دست روی میز قرار می گرفت که پاسخگو نبود.
ژاپنی ها بر اساس برنامه های اعلامی کار را دنبال می کنند و حسن ناسیونالیستی آنها هم مانع برقراری ارتباط با خارجی ها می شد. وقتی در سالن های ورزشی رسانه ها علاوه بر رسالت کاری خود دیدار رقابت های ورزشکاران خود را به تماشا می نشستند و هیجان خود را بروز می دادند، برایشان عجیب به نظر می رسید.
جالب تر اینجا ژاپنی با هم گرم نمی گیرند. حتی در رقابت های نمایندگان خود به عنوان نمونه در دیدار تیم های والیبال ایران و ژاپن در حد تشویق با دست و سکوت همراه می شد. البته این جا ژاپنی ها بیشتر با یکدیگر حرف می زنند که در فرهنگ کشورشان مرسوم است و اگر بخواهید آدرسی را بپرسید و نداند با تعجب رفتار می کنند.
ژاپن که بارها به دلیل کرونا قصد لغو بازی ها را داشت و ورزشکاران را ملزم به تزریق واکسن می کرد و از قوانین سخت پروتکل های بهداشتی در توکیو سخن می گفت تنها به روز های نخست در فرودگاه ناریتا و تست سه روز درمیان در مرکز رسانه اکتفا می شد.
ژاپن در این ١٧ روز نشان داد بیش از آن که میزبان المپیک باشد از سر رفع تکلیف در لفظ میزبانی را ادا کرد.
