استقلال در بازی با فولاد برنامه و تاکتیک خاصی نداشت و نتوانست موقعیت چندانی روی دروازه حریف ایجاد کند.در شرایطی که فولاد هم حداقل یک نیمه در حد و اندازه‌های خود نبود، استقلالی‌ها تقریباً هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و فقط در وقت‌های اضافه مسعود ریگی یک شوت خوب زد که آن هم ربطی به کار تیمی و تاکتیکی نداشت.
استقلال در خط میانی کاملاً ناتوان بود و کمتر توپ خوبی به مهاجمان این تیم از جمله قایدی، خاقانی و مطهری رسید. در ضربات پنالتی هم انتخاب‌های مجیدی اشتباه بود و او از تعویض ها هم جواب نگرفت. وقتی داریوش شجاعیان فقط به خاطر زدن پنالتی راهی میدان شد، همه فکر کردند قطعاً ضربه خوبی به توپ می‌زند و پنالتی را گل می‌کند اما همان قدر که اسماعیلی انتخاب بدی برای پنالتی ها بود، شجاعیان هم نشان داد که پنالتی زن نیست و درست مثل فرشید ضربه بدی به توپ زد.
در مجموع استقلال به هیچ عنوان شایستگی فتح جام حذفی را نداشت و حتی هواداران این تیم در فضای مجازی از عملکرد مدیریت، کادر فنی و بازیکنان تیمشان انتقاد کردند. در این بازی یک بار دیگر ثابت شد که اگر همه بازیکنان فعلی استقلال هم در این تیم بمانند، فصل آینده خبری از جام نخواهد بود و این تیم همان طور که پیروز قربانی گفت نیاز به چند بازیکن درجه یک برای قهرمان شدن دارد و البته مسائل دیگر هم در کنار آن باید درست شود. از جمله مسائل مدیریتی و...
فرهاد مجیدی فکر می‌کرد با پاداش دادن به بازیکنان می‌تواند جام بگیرد اما قطعا این قبیل کارها تا یک جایی جواب می‌دهد و فرهاد هم در دو بازی آخر مقابل گل گهر و فولاد خوزستان دیگر به بازیکنان پاداش نداد و البته در فینال اشتباهاتی هم داشت اما باید دید آیا در صدد برطرف کردن آنها برمی‌آید یا نه؟
ختم کلام اینکه استقلال با مدل فوتبالی که ارائه کرد، نشان داد که جام نمی خواهد.آنها در لحظاتی از بازی اصلاً دل و دماغی برای حمله نداشتند و انگار احساس می‌کردند اگر بازی به ضربات پنالتی کشیده شود، درست مثل دربی جام حذفی حتماً برنده می‌شوند اما واقعیت چیز دیگری بود و فولاد همان طور که در ۱۲۰ دقیقه بهتر از استقلال بازی کرد، در ضربات پنالتی هم بهتر بود.
