به گزارش ایسنا، میدل ایست آی نوشته است: شرکتهای سایبری اسرائیل مدتهاست قادر به حفظ یک برند قدرتمند به دلیل بدنامی سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل، به ویژه موساد و واحد 8200 ارتش، و قابلیت این شرکتها در استخدام فارغ التحصیل‌های این سرویسها بوده‌اند.
یک جنبه کمتر بحث شده این بخش این است که آیا به لحاظ مالی موفق است یا خیر. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر سابق اسرائیل اغلب مکررا درباره سایبر به عنوان یک سنگ بنای بخش تکنولوژی‌های پیشرفته اسرائیل و کلیت اقتصاد آن صحبت میکرد اما روزنامه هاآرتص اسناد و مدارک گسترده‌ای یافت مبنی بر این که تکنولوژی سایبری تهاجمی اسرائیل و مشخصا شرکت ان.اس.او نقشی مهم را در سیاست خارجی نتانیاهو ایفا کرده‌اند.
کشورهایی که نتانیاهو به آنها سفر کرد از جمله مجارستان، هند، رواندا، امارات متحده عربی و برخی دیگر در فاصله کمی بعد از سفر وی به آنها معامله‌هایی را با شرکت ان.اس.او امضا کردند.
در ارتباط با سودهای تولید شده از سوی شرکتهای سایبری، تصویر خیلی از واضح بودن به دور است. شرکتهای خصوصی این حوزه که در بازار بورس علنا مورد تبادل قرار نمی‌گیرند، فهرست مشتری‌ها، اندازه قراردادهای آنها و هزینه زمانی و مادی هر پروژه، گزارشهای مالی آنها شامل مجموع درآمد، هزینه‌های مدیریت و سودها را پنهان نگه می‌دارند.
سازمان Who Profits، یک پروژه متعلق به "ائتلاف اسرائیلی زنان حامی صلح" در ماه ژوئن گزارشی را درباره بخش سایبری اسرائیل منتشر کرده و بر مبنای گزارشها در رسانه‌های اسرائیلی، برآورد کرد که مجموع صادرات سایبری اسرائیل به 6.85 میلیارد دلار در سال 2020 بالغ می‌شود؛ حجمی که تقریبا به سطح مجموع صادرات تسلیحاتی اسرائیل در آن سال می‌رسد.
در مقابل سازمان خبرنگاری تحقیقی Hashomrim در گزارشی که بر مبنای مصاحبه‌ها با مقامهای دولتی تهیه کرد نوشت که صادرات سایبری اسرائیل به تنها پنج میلیون دلار در سال 2019 بالغ شد که صرفا هفت درصد مجموع صادرات تسلیحاتی مربوط به آن سال است.
آیا صادرات سایبری در عرض یک سال تقریبا چهارده برابر شده است؟ محتمل تر این است که ارقام واقعی یک راز شدیدا حفظ شده محسوب می‌شوند و هیچ گزارشی دقیق نیست.
با این حال پنهانی نگه داشتن شرکتهای امنیت سایبری اسرائیل در جهانی که در آن امنیت هر چه بیشتر خصوصی سازی می‌شود هر چه دشوارتر می‌شود.
شرکتهای امنیتی خصوصی به سرمایه گذاری‌های خصوصی و مشتریان خصوصی متکی هستند و بنابراین باید به سراغ عموم بروند و برای خودشان تبلیغات کنند. دولت اسرائیل عادت داشت کنترل سفت و سختی بر صنعت تسلیحات و سازمانهای اطلاعاتی که در خارج یا در داخل اسرائیل فعالیت می‌کنند حفظ کند اما خصوصی سازی به شکل خزنده جلو آمد و حالا شرکت البیت سیستمز، بزرگترین شرکت تسلیحاتی اسرائیل دارای مالکیت خصوصی است.
شرکت ان.اس.او نه فقط دارای مالکیت خصوصی است اما بخش عمده سهام این شرکت در سال 2019 از سوی صندوق اروپایی Novalpina خریداری شد، به این معنی که این شرکت ممکن است اسرائیلی باشد اما تحت مالکیت سرمایه گذاران خارجی است.
شرکت Black Cube به عنوان یک مثال دیگر، یک شرکت جاسوسی اسرائیلی است که به خودش به خاطر تاسیس شدن از سوی ماموران سابق موساد افتخار می‌کند. یک مستند یک ساعته در اسرائیل به افشای یک فهرست بلندبالا از شکستهای شرکت Black Cube پرداخت در حالی که بسیاری از اهداف آن دریافتند که دارد از آنها جاسوسی می‌شود و این شرکت را در رسانه‌ها افشا کردند. Black Cube از سازندگان این مستند شکایت کرد اما مجبور به پس گرفتن شکایت خود و پرداخت غرامت شد.
شرکت Cellebrite یک شرکت اطلاعاتی سایبری دیگر اسرائیلی هم از بابت ارائه تجهیزات جاسوسی به بلاروس، مقامهای چینی در هنگ کنگ و روسیه مورد افشاگری قرار گرفت. این شرکت اعلام کرد به فعالیتهایش در این کشورها پایان می‌دهد اما وقتی فعالان حقوق بشری به سراغ دادگاه اسرائیل رفتند تا بفهمند آیا تکنولوژی Cellebrite حتی بعد از خارج شدن این شرکت همچنان در دستان این دولتها باقی مانده، دادگاه اسرائیل از بحث کردن درباره این پرونده امتناع کرد.
شرکت ان.اس.او به لطف تحقیقات چند سازمان شامل عفو بین‌المللی، "فوربیدن استوریز" و "سیتزن لب" و همچنین اقدامات سازمان موسوم به "فارنسیک آرچیتکچر"، تبدیل به شناخته شده‌ترین شرکت سایبری تهاجمی اسرائیل شده است.
ریسکی که وجود دارد این است که خصوصی سازی امنیت منجر به از دست رفتن کنترل دولت بر تسلیحات و دانشی می‌شود که از سوی ارتش خودش و برای ارتش خودش تولید می‌شود. تا زمانی که دولت اسرائیل از شیوه‌های جاسوسی گسترده برای حفظ جمعیت فلسطین در وضعیت ترس مداوم استفاده می‌کند، اعتراضات بین‌المللی یک امر جزئی هستند. حالا که همه روی سیاره ممکن است دلیلی برای نگرانی از تجسس داشته باشند، تنها به خاطر این که کسی تصمیم به استخدام ان.اس.او یا هر شرکت دیگری برای جاسوسی از آنها گرفته، جهان نگران‌تر شده است.
انتهای پیام
