به گزارش برنا از قم،در روایتی که در کتاب خصال شیخ صدوق نقل شده، آمده است:
قَالَ ابوالحسن الرضا (ع): کَانَ أَبِی (ع) إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا یُرَى ضَاحِکاً وَ کَانَتِ الْکِئَابَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّى یَمْضِیَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَیَّامٍ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْعَاشِرِ کَانَ ذَلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ وَ یَقُولُ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ (ع).
امام رضا (ع) فرمود: هرگاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم خندان دیده نمی‌شد و غم او را فرا می گرفت تا اینکه روز دهم محرم فرا می‌رسید که روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می گفت: امروز روزی است که حسین در آن کشته شد.
