به گزارش سرویس ترجمه بهداشت نیوز ، ورزشکاران المپیکی مافوق بشری و جزو قشر نخبه کشور ها هستند. آن ها قوی تر ، سریعتر و خوش اندامتر از بقیه افراد و از نظر سلامتی نیز کاملاً بی نقص هستند. اما خارج از زمین واقعیت چندان ساده نیست. بسیاری از ورزشکاران نخبه جهان مانند سایر افراد با مشکلات سلامتی روبرو هستند. از افسردگی ، اضطراب ، اختلالات خوردن ، سوء مصرف مواد و بیماری های عفونی رنج می برند.
به گفته کارشناسان ، رقابت های المپیک حتی ممکن است خطر برخی از این مسائل را افزایش دهد ، زیرا فشارهای روانی شدید و خواسته های فیزیکی چالش برانگیز فشارهای زیادی را بر ذهن و بدن این رقبای برجسته وارد می کند.
دربازیهای المپیک توکیو ۲۰۲۱ عفونت کووید ۱۹ نیز به لیست طولانی خطرات احتمالی سلامتی برای ورزشکاران برتر جهان پیوسته است.
ورزشکار المپیکی بودن به این معناست که به طور کلی از سلامت فوق العاده ای برخوردار هستید و احتمالاً بیشتر از افراد عادی به سلامت و رفاه خود اهمیت می دهید.با این وجود ، شما هنوز هم می توانید در معرض بیماری های عفونی ، سرطان ها و مهمتر از همه ، مسائل بهداشت روانی نیز باشید. بیماریهای زیادی وجود دارد که می تواند همه را مبتلا کند.
بسیاری از ورزشکاران با چالش های منحصر به فردی روبرو هستند.
استرس رقابت در بالاترین سطح می تواند فشار زیادی را بر بدن وارد کند.
لیست ورزشکارانی که با مشکلات سلامتی خود در معرض دید عموم قرار گرفته اند طولانی و رو به افزایش است. به عنوان مثال ، مایکل فلپس ، دارنده مدال طلا ، پرمدال ترین المپیکی تاریخ را در نظر بگیرید او می گوید حتی در اوج فعالیت شنا افکار خودکشی داشت. اسکیت باز Bode Miller ، اسکیت باز سرعت Apolo Anton Ohno ، اسنوبردر Shaun White ، Hurdler Lolo Jones ، و اسکیت باز هنرمند ساشا کوهن ، از دیگر المپیکی هایی هستند که مبارزه خود را با بیماری شرح داده اند.
نائومی اوساکا ، قهرمان تنیس ژاپن ، تنها چند هفته قبل از اولین بازی المپیکی خود در توکیو در ماه جاری میلادی ، یک مقاله تکان دهنده برای مجله تایم درباره اضطراب اجتماعی خود با عنوان "It's O.K." تهیه کرد. او می نویسد: برای من آشکار شد که به معنای واقعی کلمه همه یا از مشکلات مربوط به سلامت روانی خود رنج می برند یا کسی را می شناسند که این مشکل را دارد.
و سپس مولی سایدل ، ماراتن کار آمریکایی ، که در مورد اختلال خوردن خود صراحت داشته است وی گفت: "به جای شرکت در مسابقات المپیک در تابستان ۲۰۱۶ و امضای قرارداد حرفه ای ، من برای درمان اختلال خوردن خود وارد یک برنامه درمانی شدم .دارا تورس ، شناگر آمریکایی ، که ۱۲ مدال المپیک را در ۲۵ سال فعالیت حرفه ای کسب کرد و غواص کانادایی فرانسوا ایمبودولاک اعتراف کردند که با مسائل مشابهی روبرو هستند.
سیمون بیلز نیز از بحث در مورد آسیب ها و PTSD خود دریغ نکرده است ، به عنوان تنها ژیمناست آمریکایی از روزهایی که لری نسار ، پزشک سابق تیم ژیمناستیک ایالات متحده دخترها را مورد تجاوز جنسی قرار داده بودصحبت کرده است.
مبارزه با سلامت روان تنها چالشی نیست که ورزشکاران المپیکی با آن روبرو می شوند.
دونده دوومیدانی آمریکایی گابی توماس - که رسانه ها او را سریع ترین اپیدمیولوژیست جهان لقب داده اند زیرا در حال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در زمینه اپیدمیولوژی است یک ماه پس از آنکه پزشکان یک تومور خوش خیم کبدی در او پیدا کردند به بازی های توکیو راه یافت.
ونوس ویلیامز فوق ستاره تنیس با سندرم شوگرن ، یک بیماری خود ایمنی تشخیص داده شد روبرو بود اما مانع از حضور او در المپیک ریودوژانیرو ۲۰۱۶ نشد.
شانون باکس خستگی ، درد مفاصل و درد عضلانی ناشی از بیماری التهابی لوپوس را کنترل کرد. او به تیم فوتبال زنان آمریکا در کسب مدال های المپیک در سال های ۲۰۰۴ ، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲کمک کرد. امروز ، او با بنیاد لوپوس آمریکا همکاری می کند تا آگاهی خود را در مورد این بیماری افزایش دهد.
این ورزشکاران نخبه تنها نمونه ای از المپیکی ها هستند که مبارزه با بیماری خود را به آگاهی بخشی عمومی تبدیل کرده اند ، به دنبال رقیبان برجسته ای مانند لنس آرمسترانگ (سرطان بیضه) ، گرگ لوگانیس (HIV) و پگی فلمینگ (سرطان سینه). آنها همچنین بر این واقعیت تأکید می کنند که هیچ کس از بیماریهای حاد و مزمن روانی و جسمی مصون نیست.
هنگامی که آنها داستانهای خود را در مورد تش…
