امام حسین(ع) فرمود: «من برای احیای سنت جدم، رسول الله(ص) قیام می‌کنم.» جایگاهی که حرکت و نهضت اباعبدالله‌الحسین(ع) در احیای سنت نبوی و حراست از ارکان دین داشته است تعظیم شعائر را می‌طلبد. با توجه به فضایی که در شرایط فعلی جامعه وجود دارد احیای شعائر حسینی و تکریم و تعظیم این ایام یک ضرورت غیرقابل انکار است.
از سوی دیگر با توجه به شرایط کرونایی نگرانی‌های بحقی از بابت اجتماعات و تجمعات وجود دارد. یادمان باشد ما رعایت پروتکل‌های بهداشتی را برای سلامت جسممان و عرض ارادت و عزاداری را برای حفظ، ارتقای باورها و پایه‌های اعتقادی و عقیدتی‌مان نیاز داریم و اینها لازم و ملزوم همدیگر هستند. ما نمی‌توانیم بگوییم به دلیل وجود کرونا کل مجالس عزاداری سیدالشهدا(ع) را تعطیل کنیم. از سوی دیگر هیچ عاقلی نمی‌پذیرد که به خاطر عزاداری اباعبدالله‌الحسین(ع) به خودش یا به جامعه و همنوعش ضرر برساند. طبق قاعده اسلامی ضرر زدن به خود یا دیگران پذیرفته نیست. شرایط فعلی یک نگاه و تدبیر عاقلانه می‌طلبد که ضمن رعایت پروتکل‌ها و اصول بهداشتی، شعائر را هم به جا بیاوریم.
اینجاست که می‌توانیم الگوهای مختلف را با هم جمع کنیم. سال قبل در برخی از استان‌ها و شهرستان‌ها شاهد همکاری خوب بین آموزش و پرورش و هیأت‌های حسینی بودیم.
مدارس در اختیار هیأت‌های حسینی قرار گرفته‌بود و به جای اینکه مراسم عزاداری در فضا بسته برگزار شود در فضای باز مدارس برگزار می‌شد. سیاه‌پوش کردن معابر، نصب پرچم و سیاهی بر سردرخانه‌ها و سیاه‌پوش کردن حسینیه‌ها و مساجد از شعائر اباعبدالله‌الحسین(ع) است و منافاتی با رعایت پروتکل‌ها ندارد و در فضاهای بسته و مساجد و حسینیه‌هایی با سقف بلند که ستاد ملی کرونا اجازه داده است که مراسم را با یک چهارم ظرفیت و در زمان حداکثر ۲ ساعت برگزار کنند قابل جمع است.
ان‌شاالله با رعایت فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک و مواد ضد عفونی و کوتاه کردن زمان روضه، شاهد شور و شعور حسینی با همدیگر باشیم. رعایت این موارد می‌تواند محرم و صفر پربرکتی را رقم بزند. این روزها شاهد شیطنت‌هایی از سوی دشمنان هستیم که قصد دو قطبی‌سازی جامعه را دارند که با این دودسته‌سازی تعظیم شعائر برگزار نشود. وظیفه ما به‌عنوان یک فرد شیعه این است که ضمن رعایت قوانین، قواعد و پروتکل‌های بهداشتی نسبت به تعظیم شعائر اهتمام ویژه داشته باشیم.
