به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از دنیای اقتصاد؛ او همچنین لیست خریدش را در اختیار باشگاه قرار داده و مدیران استقلال مشغول مذاکره برای جذب بازیکنان مورد نظر هستند. به این ترتیب اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، فرهاد فصل جدید را به عنوان سرمربی استقلال آغاز خواهد کرد. دست‌کم اما به سه دلیل، لیگ ۲۱ فصل سرنوشت‌ساز فرهاد مجیدی است و او وارد متفاوت‌ترین دوران مربیگری‌اش خواهد شد.
نخستین و مهم‌ترین تفاوت لیگ بیست‌ویکم مربوط می‌شود به اینکه این‌بار خود فرهاد مجیدی استقلال را می‌بندد. فرهاد تا به حال در سه مقطع نفر اول نیمکت آبی‌ها بوده، اما همیشه تیمی را به ارث برده که دیگران بسته‌اند. او در هفته‌های پایانی لیگ هجدهم جای وینفرد شفر را گرفت، نیم‌فصل دوم لیگ نوزدهم جایگزین استراماچونی شد و نیم‌فصل دوم لیگ بیستم تکیه بر جای محمود فکری زد.
در نتیجه مجیدی با تیم‌هایی کار کرد که از این سه مربی به ارث برده بود. در این مدت زیاد هم شنیدیم که مجیدی از توازن و غنای فنی تیمش شاکی باشد. به عنوان مثال این مربی کمتر از یک ماه پیش در بخشی از مصاحبه بسیار تندش علیه مدیران استقلال گفت: «یادمان نرود استقلال در دو فصل گذشته با تفکرات فنی یک سرمربی بسته نشده و با وجود بازیکنان خوب، تیم همگن و موزون نیست. مثلا ما در پست هافبک دفاعی چهار یا پنج بازیکن عالی داریم که در هر مسابقه نهایتا دو نفر از آنها باید بازی کنند، اما در پست وینگر به جز مهدی قائدی بازیکن سرعتی نداریم.» حالا اما استقلال برای نخستین بار با سلیقه فرهاد بسته خواهد شد و افکار عمومی توقع دارند او بعدها بهانه‌ای از این بابت نداشته باشد.
این حرف‌ها را فقط در فوتبال ایران می‌شود شنید، اما به هر حال عده‌ای اعتقاد داشتند یکی از دلایل ناکامی استقلال، علاقه مدیران دولت قبلی به تیم رقیب بوده است. فرهاد مجیدی هم گاهی اوقات حرف‌هایی می‌زد که به نوعی در تایید این رویکرد بود. به عنوان مثال او از مواضع وزارت ورزش، به ویژه معاون این وزارتخانه و نیز وزیر ارتباطات گله می‌کرد و می‌گفت: «هر کاری می‌خواهیم بکنیم، می‌گویند بگذارید دولت‌شان تمام شود.» خب حالا دولت عوض شده و طبیعتا باب بسیاری از انتقادها و بدبینی‌ها بسته خواهد شد. مجیدی باید بهتر و بهتر نتیجه بگیرد و دستاورد داشته باشد. در غیر این صورت کار برای او دشوار خواهد شد.
در نهایت فراموش نکنیم کم‌کم چوب خط دوران حضور فرهاد مجیدی روی نیمکت استقلال هم پر می‌شود. سه دوره سرمربیگری در این تیم بزرگ، فرصتی نیست که به هر کسی داده شود؛ ولو اینکه مثلا دوره اول خیلی کوتاه بود و فقط چند هفته طول کشید. به تدریج مردم از این آیند و روند خسته خواهند شد و شاید دیگر نپذیرند که مجیدی برود و باز بعد از ناکامی یک مربی دیگر برگردد. او اگر قرار است جایگاهش را در استقلال بیمه کند، این‌بار باید یک موفقیت عینی، ملموس و قابل استناد به دست بیاورد. دیگر فرصتی نمانده است.
