حجت‌الاسلام مهدی عابدی، شامگاه ۲۴ مردادماه در مراسم سوگواری حسینی که به میزبانی جهاد دانشگاهی فارس برگزار شد، با بیان اینکه تاریخ قابل تکرارا است، این سئوال را مطرح کرد که چرا باید تاریخ را خواند؟ و افزود: مرور تاریخ برای عبرت گرفتن است.
به گزارش ایسنا به نقل از جهاددانشگاهی فارس، عابدی به برخی از عبرت‌های عاشورا اشاره کرد و افزود: عاشورا برای ما سراسر درس و عبرت است و از گوشه گوشه آن می‌توانیم عبرت‌های فراوانی را بیاموزیم. نخستین عبرت آن استفاده درست از فرصت‌هایی است که برای ما در زندگی رخ می‌دهد.
عابدی ادامه داد: فرصت‌ها به راحتی از دست می‌رود و یک لحظه غفلت ممکن است باعث شود که به موقع یاری امام و ولی زمان خود نشتابیم و فرصت آن را هم از دست بدهیم چنانچه در عاشورا بودند افرادی که دیر به امام حسین(ع) پیوستند و زمانی به سراغ ایشان رفتند که آن حضرت را شهید کرده بودند.
مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های علمی ـ کاربردی منطقه ۷ کشور با بیان اینکه برخی از وقایع تاریخی باید تلنگری برای ما باشد، گفت: برای شناخت درس و عبرت‌های عاشورا باید تمام وقایع حرکت امام حسین(ع) از مکه به کوفه را مطالعه کنیم و البته برای این کار هم تنها نباید به روضه و جلسات عزاداری اکتفا کرد.
وی به پاسخگویی برخی از شبهات مطرح شده در خصوص قیام امام حسین(ع) پرداخت و افزود: برخی می‌پرسند که چرا امام حسین(ع) در زمان معاویه قیام نکرد. مگر معاویه هم حاکم ظلم و جور نبود و بعد از شهادت امام حسن مجتبی(ع)، آن امام همام ۱۰ سال در حکومت معاویه قرار نداشت، پس چرا در آن زمان قیام نکرد.
عابدی با بیان اینکه برای پاسخ به این سئوال باید ۳ مطلب را بیان کنیم، گفت: به وقوع نپیوستن قیام امام حسین(ع) در زمان معاویه به معنای مشروعیت حکومت معاویه نبود زیرا سیدالشهدا(ع) بارها در جاهای مختلف مشروع نبودن حکومت معاویه را بیان کردند.
وی گواه این مسئله را نامه امام حسین(ع) به معاویه برشمرد و افزود: امام حسین(ع) در این نامه بیان می‌کند که فتنه‌ای بزرگتر از پادشاهی تو بر مردم ندیدم. زیرا معاویه آن حکومتی که از پیامبر(ص) رسیده بود را تغییر داد و حکومت را کاملاً سلطنتی کرد و سبک حکومت‌داری معاویه به سمت پادشاهی شدن رفته بود و حتی سبک انتخاب جانشین یعنی فرزندش هم به همین شیوه بود.
مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های علمی ـ کاربردی منطقه ۷ کشور ادامه داد: دومین مطلب التزام به صلحنامه امام حسن مجتبی(ع) بود. یکی از متن‌های این صلحنامه آن بود که معاویه حق انتخاب جانشین برای خود ندارد و بعد از معاویه باید حسن بن علی(ع) و اگر آن حضرت هم نبود باید حسین بن علی(ع) جانشین می‌شد و حضرت هم به صلحنامه ملتزم بود.
عابدی ادامه داد: در اینجا سئوالی مطرح می‌شود که چگونه معاویه فردای آن روز صلحنامه را زیرپا قرار داد اما امام حسن(ع) و امام حسین(ع) خود را متلزم به آن می‌دانستند. دلیل این مسئله آن است که در زمان معاویه تمام رسانه‌ها، منبرها و تریبون‌ها دست معاویه بود و کافی بود امام حسین(ع) علیه معاویه قیام کند آن زمان در رسانه‌های خود می‌گفتند که وفای به عهد از دستورات مؤکد قرآن کریم است اما حسین به علی(ع) به آن وفادار نیست و بدین طریق عصمت معصوم را زیر سئوال می‌بردند.
این مقام مسئول با تأکید بر اینکه باید تفاوت‌های میان معاویه و یزید را مطالعه کنیم، گفت: معاویه متظاهر به اسلام بود یعنی به اسلام و دین‌داری تظاهر می‌کرد اما پیامبر(ص) و اسلام را قبول نداشت. رسانه‌ها در اختیارش بودند و چه کسی باور می‌کرد که چنین کسی اسلام را قبول ندارد اما یزید برعکس پدرش بود و در ملأ عام فساد انجام می‌داد شراب‌خواری و میمون‌بازی می‌کرد و از همه بدتر تمام این فسادها را به نام اسلام انجام می‌داد لذا وقتی معاویه متظاهر بود امام هم نمی‌توانست علیه او قیام کند.
انتهای پیام
