علی خلیلی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی ایران، اظهار کرد: بنده در تاریخ ۲۲ بهمن سال ۱۳۶۱ به اسارت نیروهای بعثی عراق درآمدم و سوم شهریورماه سال ۱۳۶۹ از بند اسارت آزاد شدم، یعنی حدود ۲۷۰۰ روز را در زندان‌های نیروهای بعثی سپری کردم که این روزهای اسارت به افتخار، سرمایه و عزتی برای من تبدیل شده است.
این آزاده دوران هشت سال دفاع مقدس افزود: بنده در عملیات والفجر مقدماتی مرحله دوم از ناحیه پا دچار مجروحیت شدم و از عملیات عقب ماندم و در مواجه با نیروهای بعثی عراق تیری به فک و گردن من اصابت کرد و دو روز بعد اسیر شدم.
وی ادامه داد: اکثر افرادی که در زندان‌های عراق اسیر بودند در سنین ۱۴ تا ۲۴ ساله بودند، البته افراد مسن‌تر نیز در میان اسرا وجود داشت، ۲۳ نفر از اسیران ایرانی که برای ملاقات با صدام انتخاب شده بودند نیز همگی ۱۴، ۱۵ و ۱۶ ساله بودند و صدام از آن‌ها به عنوان بچه یاد کرد، در حالیکه صدام در عملیات‌های مختلف از جمله آزادسازی خرمشهر از همین افراد با سن پایین شکست‌های سنگینی متحمل شد.
خلیلی عنوان کرد: در مدت اسارت افراد حاضر در زندان‌های عراق ارتباط نزدیکی با یکدیگر برقرار کرده بودند و همین منجر به تشکیل برخی کلاس‌ها مانند قرآن، نهج‌البلاغه، زبان‌های خارجی و ... شد که برای پر شدن اوقات فراغت اسرا بسیار کار مفیدی بود، همچنین موجب انس اسرا با قرآن و نهج‌البلاغه و باعث تقویت روحیه اسیران شد، این انس با قرآن و نهج‌البلاغه رمز پایداری و استقامت اسرا بود.
این آزاده دوران هشت سال دفاع مقدس یادآور شد: اسارت در زندان‌های عراق خاطرات تلخ بسیاری نیز داشت، برای مثال نیروهای بعثی شکنجه‌های مختلفی را برای آزار بسیاری از اسرای ایرانی انجام می‌دادند، اما همان سال‌های سخت نوعی توفیق، سرمایه و مایه افتخار برای اسرا محسوب می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: اسارت خاطرات تلخ و شیرین بسیاری برای تمامی اسرا داشت که این خاطرات امروزه به یک تجربه تبدیل شده است و اگر از این تجربیات استفاده نشود بخشی از عمر این افراد از دست می‌رود.
خلیلی بیان کرد: خاطرات سال‌های اسارت امروزه در زندگی همه اسرا جاری است و موجب سرخوشی برای تمامی آزدگان است، سختی‌های دوران اسارت یک پیام بزرگ دارد، عموما در طول زندگی انواع سختی‌ها را متحمل می‌شویم، اما می‌توان با صبر این سختی‌ها را پشت سر گذاشت و سختی‌های زندگی برای انسان‌ها عبرت‌آموز است و تا پایان عمر می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.
این آزاده دوران هشت سال دفاع مقدس عنوان کرد: نیروهای بعثی عراق در محیط زندان رفتار بسیار بی رحمانه‌ای با اسرا داشتند و انواع شکنجه و توهین را برای آزار آن‌ها به کار می‌بردند، اما موضوعی که موجب زنده نگه‌داشتن امید در دل اسرا می‌شد ایمان به هدف و حفظ عزت نفس بود زیرا اسرا با شکنجه‌ها و وعده‌های نیروهای عراقی فریب نمی‌خوردند.
وی با بیان اینکه جامعه‌ای موفق است که در حوزه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و نظامی به صورت هماهنگ رشد و پیشرفت کند، خاطرنشان کرد: امروزه از اسرای هشت سال دفاع مقدس به عنوان اسوه صبر و افرادی که برای امنیت کشور جنگیدند یاد می‌شود، در حال حاضر افرادی که عهده‌دار مسئولیت‌های بزرگ در کشور هستند نیز باید برای امنیت کشور خود بجنگند و همان‌گونه که افرادی حافظ امنیت نظامی ایران هستند، افراد دارای مسئولیت نیز حافظ امنیت اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و روانی کشور باشند.
خلیلی اضافه کرد: جامعه بشری در حال نزدیک شدن به انحطاط باشد، عکس‌العمل‌های مختلفی از خود نشان می‌دهد و نمود عینی آن در انسان‌های نجات‌بخش مانند امام خمینی(ره) و سردار سلیمانی بروز پیدا می‌کند، این افراد در واقع امید را به جامعه‌ای که دچار ناامیدی شده است بازمی‌گردانند.
این آزاده دوران هشت سال دفاع مقدس یادآور شد: حضور انسان‌های امیدبخش در جامعه اهمیت بالایی دارد، زیرا جامعه ناامید به نابودی بسیار نزدیک می‌شود، لازمه داشتن یک جامعه پرنشاط وجود امنیت در تمامی حوزه‌ها است، در جنگ تحمیلی نیز رزمندگان ایرانی مجاهدت‌های بسیاری کردند و امید را به جامعه ایرانی بازگردانند.
وی بیان کرد: تمامی اسرای حاضر در زندان‌های نیروهای بعثی عراق شب را به امید آزادی در صبح به خواب می‌رفتند و امید آزادی همواره در دل اسرا زنده بود، بالاخره در سال ۱۳۶۷ قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران و عراق پذیرفته شد، اما پذیرفتن این قطعنامه حدود دو سال به طول انجامید و به دنبال حمله صدام به کویت اسرای ایرانی حاضر در عراق آزاد شدند و این آزادی برای اسیران مانند یک معجزه الهی بود که پس از سال‌ها تحمل سختی به آغوش میهن اسلامی و خانواده بازگشتند.
انتهای پیام
