سیستان و بلوچستان سال هاست که آب ندارد؛ حتی در سال هایی که ترسالی می شود و بیشتر مردمان ایران مشکلی برای تامین آب شرب خود ندارند، بازهم بسیاری از اهالی سیستان و بلوچستان فاقد آب شرب سالم هستند؛ چراکه حدود 3 هزار روستا در سیستان و بلوچستان خط لوله ندارند و این یعنی 700 هزار نفر از روستاییان این استان نیازمند آبرسانی با تانکر هستند. اما این روزها تعدادی از انجمن های خیریه کشور دست به دست هم داده اند و با کمک گرفتن از خیران داخل و خارج ایران برای برخی روستاهای سیستان و بلوچستان خط لوله دائمی آب شرب کشیده اند؛ انجمن های خیریه ای که امیدوارند هرچه زودتر با همت همه ایرانیان مقیم سراسر کره خاکی، مشکل تامین دائمی آب تمام روستاهای سیستان و بلوچستان حل شود.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، جنوب شرق ایران هنوز هم رنگ فقر و محرومیت را به خود می بیند و آب سالم که اساسی ترین نیاز بشری است، برای بیشتر مردمان این خطه همواره کالایی گرانبها و کمیاب بوده است. «خوزستان آب ندارد» و سال ها پیش از آن که این جمله در فضای مجازی پربازدید شود، همه می دانستیم که «سیستان آب ندارد» و البته «بلوچستان آب ندارد»؛ نه ما مردم، بلکه مسئولان وزارت نیرو که خودشان آمار داده اند از حدود 2.8 میلیون نفر جمعیت سیستان و بلوچستان، حدود 700 هزار نفر از آنها در 3 هزار روستای این استان به آبرسانی با تانکر احتیاج دارند.
هرچه به سمت جنوب شرق سیستان و بلوچستان حرکت می کنیم، زخم بی آبی در این استان کاری تر می شود؛ به نحوی که شهرستان دشتیاری در منتهی الیه جنوب شرقی ایران بیش از همه مناطق کشور با بحران آب دست و پنجه نرم می کند و بیشتر روستاهای آن فاقد خط لوله آب هستند.
این روستاها نیز غالبا با تانکر آبرسانی می شوند و مردم مجبورند که برای تامین آب شرب خود، به هر تانکر 12 هزار لیتری، 700 تا 800 هزار تومان پول بدهند. البته برخی روستاها نیز چاه های کم رمقی دارند و در این میان، هوتک یا همان برکه های طبیعی که آبشخور حیوانات محسوب می شوند نیز از جمله دیگر منابع آبی مردمان روستاهای دشتیاری در قرن 21 محسوب می شود و هر از گاهی هم یکی از کودکان این شهرستان یا دیگر نقاط بلوچستان در هنگام تلاش برای تامین آب خانواده اش، پایش سُر خورده و در هوتک غرق می شود.
درد بی آبی در سیستان و بلوچستان قابل تحمل نیست؛ بخصوص در شهرستان دشتیاری که در شمال آن «سد پیشین» روی رودخانه سرباز بنا نهاده شده است و ظرفیت مخزن آن به 180 میلیون متر مکعب می رسد و همین حالا که روستاییان دشتیاری بر اثر خشکسالی و سوء مدیریت منابع آبی، با بحران آب مواجهند، مخزن این سد کاملا پر است و آب از آن سرازیر می شود.
در حال حاضر بخشی از آب صنایع چابهار از طریق شاه لوله ای تامین می شود که از «سد پیشین» به شهرستان چابهار کشیده شده، این در حالی است که در فاصله 700 متری تا 8 کیلومتری این شاه لوله، روستاهای زیادی در شهرستان دشتیاری واقع شده اند که فاقد لوله کشی آب هستند و می توان با انتقال آب از طریق این شاه لوله به این روستاها، آب مورد نیاز اهالی آنها را تامین کرد.
البته باید توجه داشت که در سال های اخیر، پروژه های مختلفی برای شیرین سازی آب دریای عمان و تامین آب صنایع چابهار و سواحل مکران اجرایی شده است و طبق نظر کارشناسان منابع آبی، بهترین راهکار آن است که آب بنادر و صنایع این منطقه صرفا از طریق شیرین سازی آب دریا تامین شود و آب سد پیشین برای آبرسانی به روستاهای شهرستان دشتیاری و دیگر شهرستان های پایین دست آن که عمدتا فاقد خطوط لوله انتقال آب هستند، مورد استفاده قرار گیرد.
بسته به فاصله هر روستا با سد پیشین، آبرسانی به هر کدام از آنها بین 300 میلیون تا یک میلیارد تومان هزینه دارد؛ هزینه ای که جمعیت طلوع بی نشان ها، خیریه بهشت امام رضا (ع) و برخی از دیگر انجمن های خیریه کشور منتظر تامین آن از سوی دولت نمانده و خودشان آستین همت را بالا زنده اند و چند ماهی است که با هماهنگی با سازمان آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان، مشغول تهیه تجهیزات برای رساندن آب شرب از سد پیشین به روستاهای شهرستان دشتیاری هستند.
فاز اول پروژه ای که به همت این انجمن های خیریه آغاز شده، شامل آبرسانی به 19 روستا در شهرستان دشتیاری می شود که تا کنون بودجه لازم برای انتقال خطوط آب به 5 روستای آن تامین شده و قرار است در محرم 1400 این خطوط لوله به بهره برداری برساند؛ انجمن های خیریه متولی این طرح همچنین امیدوارند که در صورت کمک بیشتر خیران داخل و خارج ایران، بتوانند تا اربعین 1400 آبرسانی به 14 روستای دیگر را تمام کنند و بعد از آن هم به اجرای پروژه های بزرگتری برای آبرسانی دائمی به روستاهای بلوچستان بپردازند.
در این میان باید توجه داشت تا زمانی که آب شرب به صورت دائمی به روستاهای سیستان و بلوچستان نرسد و اصلی ترین نیاز مردمان این استان تامین نشود، آبرسانی با تانکر یا ارسال سایر کمک های خیریه نمی تواند چندان دردی از مردمان این استان دوا کند. همچنین بعد از آبرسانی دائمی، اولویت اصلی با توانمندسازی و اشتغالزایی برای مردمان این خطه است تا آنها با امید و انگیزه در موطن خود بمانند و خودشان برای حل مشکلاتشان گام بردارند.
خیریه هایی هم که اخیرا پروژه آبرسانی به روستاهای دشتیاری را کلید زده اند، با همین نگاه مردمان خود این روستاها را برای اجرای این پروژه ها به کار گرفته اند؛ به نحوی که هم خطوط لوله آب از یک کارخانه دولتی واقع در شهرستان ایرانشهر تهیه شده است و هم کارگرانی که در این مدت مشغول حفر زمین و کارگذاری خطوط لوله انتقال آب در روستاهای دشتیاری بوده اند، همگی اهل همین شهرستان هستند.
بنابراین پروژه آبرسانی به روستاهای دشتیاری نه تنها منجر به تامین دائمی آب شرب برخی روستاهای این شهرستان شده، بلکه اشتغالزایی برای بعضی مردمان این شهرستان را نیز به همراه داشته است. همچنین میزان مشارکت مردمی در این پروژه تا حدی بوده که به محض آغاز اجرای آن، خود مردم روستاهای دشتیاری دست به کار شده اند و جلوی در خانه هایشان را برای قرار دادن لوله آب حفر کرده اند تا به محض رسیدن خط لوله و تحول گرفتن کنتور آب از خیران، بتوانند به شبکه آب شهری متصل شوند.
عشق، سرمشق تمام خوبی هاست و آنچه که تا این لحظه موجب پیش رفتن طرح آبرسانی دائمی به روستاهای دشتیاری شده نیز چیزی جز عشق به هم‌نوع و هموطن از سوی خیران و به ثمر رسیدن توکل بانیان اجرای این طرح نبوده است.
اکبر رجبی، مدیر جمعیت طلوع بی نشان ها تعریف می کند زمانی که آنها توانستند مجوز اجرای طرح آبرسانی به روستاهای دشتیاری را از آبفای سیستان و بلوچستان بگیرند، بودجه‌شان فقط کفاف تامین آب یکی از روستاها به نام عثمان آباد را می داد، اما در روزهای اخیر که خبر این اقدام خیرخواهانه در میان خیران مختلف پیچیده است، هر روز خیران بیشتری به جمع سقاهای دشتیاری اضافه می شوند و به آبرسانی به مردم این شهرستان کمک می کنند.
به نحوی که یک خیر ناشناس که همه ساله در روز عاشورا نذر آب ادا می کرد، امسال تصمیم گرفته است که مبلغ 700 میلیون تومان برای آبرسانی به روستاهای دشتیاری به جمعیت طلوع بی نشان ها کمک کند و همچنین خیریه بهشت امام رضا (ع) و برخی از دیگر انجمن های خیریه سراسر ایران نیز هرکدام هزینه تامین صدها میلیون تومان از بودجه لازم برای تکمیل فاز اول این پروژه را تقبل کرده اند.
به همین دلیل اکنون نه تنها اجرای آبرسانی به روستای عثمان آباد رو به اتمام است، بلکه به زودی اجرای این پروژه در روستاهای ریمدان ملانصرت، ریمدان دلمراد، اسماعیل آباد و پنجشنبه بازار نیز به پایان می رسد و بانیان این طرح امیدوارند که تا اربعین 1400 بتوانند حداقل به 14 روستای دیگر در دشتیاری آبرسانی کنند.
عشق، سرمشق تمام خوبی هاست و عشقی که موجب پیش رفتن پروژه آبرسانی به روستاهای شهرستان دشتیاری شده، خط لوله ای از مهر را از جنوب شرق ایران به قلب کانادا وصل کرده است، زیرا بخش مهمی از هزینه لازم برای اجرای این پروژه از طریق کمک های ایرانیان مقیم کانادا تامین شده است؛ ایرانیانی که 4 دلار 4 دلار روی هم گذاشته اند و تمام هزینه لازم برای کشیدن خط لوله آب شرب از سد پیشین به روستای ریمدان ملانصرت در منتهی الیه جنوب شرقی ایران را تامین کرده اند.
در این میان برخی ایرانیان مقیم آمریکا نیز قول داده اند که به محض تکمیل پروژه آبرسانی به اولین روستا و دیدن تصاویر شادی کودکان بلوچ از تامین دائمی آب شرب، آنها هم دست به دست هم بدهند و به آبرسانی به روستاهای سیستان و بلوچستان کمک کنند؛ ایرانیانی که هزاران کیلومتر دورتر از وطن زندگی می کنند، اما هموطنان خود را فراموش نکرده اند و حاضرند که با عشق دست مردمان دشتیاری را بگیرند.
البته در همین ایران خودمان نیز علاه بر انجمن های خیریه و خیران گمنامی که تا کنون به وسط گود آمده اند، برخی سلبریتی ها و مجریان تلویزیون نیز وعده داده اند که به زودی به این طرح خواهند پیوست و مردم بیشتری را برای کمک به آبرسانی به روستاهای سیستان و بلوچستان دعوت می کنند.
در این میان حتی قرار شده است که تعدادی از متولیان موکب های پیاده روی اربعین که امسال هم مانند سال گذشته نمی توانند در مسیر عشق گام بردارند، مهر خود را نثار هموطنانشان در ایران کنند و پولی را که همه ساله صرف برپایی موکب می کردند، امسال در جهت آبرسانی به مردمان سیستان و بلوچستان هزینه کنند.
این روزها کودکان ریمدان ملانصرت، بچه های عثمان آباد و فرزندان سایر روستاهای دشتیاری که به زودی قرار است آب آشامیدنی آنها با لوله های باکیفیتی که بیش از 70 سال عمر می کنند، تامین شود، از خوشحالی سر از پا نمی شناسند.
البته این شادی حق تمام روستانشینان سیستان و بلوچستان است که 70 سال است منتظر تامین آب شرب دائمی هستند، اما همواره تامین اساسی ترین نیاز آنها مورد غفلت قرار گرفته و حالا جمعیت طلوع بی نشان ها که بنیانگذاران آن افرادی هستند که سال ها درگیر اعتیاد بوده اند، به همراه تعداد دیگری از انجمن های خیریه و برخی خیران گمنام، مشغول آبرسانی به روستاهای این شهرستان هستند.
این روزها همچنین علاوه بر متولیان موکب های اربعین، برخی مداحان مشهور تهران نیز که در نقاط مختلف شهر مراسم می گیرند، مشغول جمع آوری کمک های خیریه برای تکمیل طرح آبرسانی دائمی به روستاهای دشتیاری هستند و بعضی از شخصیت های مشهور کشور نیز به این طرح خیرخواهانه پیوسته اند.
این پول ها نیز قرار است روی پول هایی گذاشته شود که اکنون برخی خیران ایرانی در کانادا و به زودی در آمریکا از ایرانیان جمع می گنند و البته در روزهای اخیر، انجمن های خیریه بسیاری در داخل کشور هم به جمعیت طلوع بی نشان ها به عنوان یکی از شناخته شده ترین انجمن های خیریه کشور پیوسته اند و همه این مبالغی که با عشق روانه دشتیاری می شود، امید بچه های این شهرستان را برای این که هرچه زودتر رنگ آب را ببینند، بیشتر می کند.
اکنون هم با تمام مهری که خیران برای دشتیاری فرستاده اند، آب شرب دائمی پنج روستای این شهرستان تامین شده است و به زودی آب سالم به 14 روستای دیگر نیز خواهد رسید؛ اما بانیان طرح آبرسانی به روستاهای بلوچستان امیدوارند که خبر این اقدام خیرخواهانه آنها در سراسر جهان بپیچد و ایرانیان ساکن در داخل و خارج کشور، همگی مهر خود را نثار روستاییان بلوچستان کنند.
در پایان باید توجه داشت که هزینه انتقال آب از «سد پیشین» به هرکدام از خانواده های ساکن پایین دست این سد، به طور متوسط حدود 2 میلیون و 300 هزار تومان برآورد می شود و اگر هرکدام از ما بخش کوچکی از این هزینه را تقبل کنیم، دیر نیست که در آینده ای نزدیک شاهد آن باشیم که نه تنها روستاهای این منطقه، بلکه تمام 3 هزار روستایی که در سیستان و بلوچستان با تانکر آبرسانی می شوند، شاهد خطوط لوله دائمی انتقال آب باشند.
امید است که این مهر هرچه زودتر به مردمان سیستان و بلوچستان برسد و کسانی هم که خودشان را به خواب غفلت زده اند، از خواب بیدار شوند و به زودی شاهد اجرای پروژه های عظیم دولتی در جهت کشیده شدن خطوط لوله انتقال آب شرب سالم به مردمان این استان باشیم تا هر روز بتوانیم تصاویر خوشحالی کودکان بلوچ از تامین آب سالم را مشاهده کنیم.
