به گزارش "ورزش سه"، بیش از یک هفته از زمانی که گیبل استیوسن یکی از لحظات فراموش نشدنی المپیک توکیو را از هیچ چیز خلق کرد، می گذرد و او هنوز نتوانسته اتفاقی که افتاد را باور کند.
موضوع فقط این نیست که استیوسون با شکست دادن ژنو پتریاشویلی، سه بار قهرمان جهان از گرجستان، در فینال وزن 125 کیلوگرم به اولین مدال طلای سنگین وزن آمریکا در کشتی آزاد از سال 1992 به بعد رسید. موضوع این است که این کشتی گیر 21 ساله چگونه این کار را انجام داد: او سه امتیاز عقب بود و تنها 10 ثانیه از زمان کشتی باقیمانده بود، او سپس با دو فن پیاپی و دو بار خاک کردین حریف قدرتمندش که دومی در آخرین ثانیه کشتی بود، توانست تا باخت 8-5 را به شیوه ای خیره کننده تبدیل به پیروزی 10-8 کند. مسابقه ای که در تاریخ کشتی المپیک ماندگار خواهد بود.
هفته گذشته و پس از این پیروزی استیوسون به گاردین گفت: "شما احتمالاً می خواهید بپرسید که چطور در 13 ثانیه کار را تمام کردم و من واقعاً نمی توانم بگویم که چطور این کار را کردم. این کار فقط با تمام قلبم و اراده محض بود، اما هنوز برایم هضم نشده است. چیز دیوانه کننده ای است. بهترین توصیه ای که می توانم بعد از توکیو به کسی بکنم این است که هرگز تسلیم نشوید، چرا که زندگی شما ممکن است در یک ثانیه تغییر کند. "
مسیر قهرمانی استیوسون و رسیدن به مدال طلا در توکیو، شامل پیروزی 8 بر صفر برابر قهرمان المپیک 2016 طاها آکگول از ترکیه در مرحله یک چهارم نهایی بود، آن هم در حالی که المپیک توکیو تنها دومین تورنمنت بین المللی بزرگسالان گیبل استیوسن بود! و پیروزی ثانیه آخری او در فینال، یکی دیگر از مدال های آمریکایی ها در موفقیت چشمگیر کشتی ایالات متحده بود که در مجموع 9 مدال المپیک از ژاپن (سه طلا ، دو نقره ، چهار برنز) به خانه برد؛ بیشترین تعداد مدال در بین کشورهای غیر میزبان در تاریخ.
نکته اینکه آمریکا در بازیهای 2008، 2012 و 2016 روی هم رفته تنها 11 مدال کسب کرده بود.
از استیوسن در بازگشت به مینیاپولیس آمریکا مانند یک قهرمان استقبال شد و صدها نفر به او خوشامد گفتند. او از فرودگاه مستقیما به رستوران Raising Cane’s chicken رفت و غذای محبوبش را سفارش داد: شش جوجه مخصوص با سس اضافی، سیب زمینی سرخ شده و نان تست تگزاسی.
استیوسون گفت: "مردم اکنون به من به عنوان الهام بخش خودشان نگاه می کنند. آنها به من به عنوان قهرمان آمریکایی نگاه می کنند که به ایالات متحده در کسب مدال طلا کمک کرد و باعث افتخار به ایالت مینه سوتا و دانشگاه مینه سوتا شد. این قطعاً یک تجربه تغییر دهنده زندگی است و من می خواهم با تمام وجود همه آن را درک کنم و بچشم و سپس با آن کار خوبی انجام دهم. "
به نظر می رسید موفقیت او روی تشک از پیش تعیین شده بود. استیوسون که در خانواده ای کشتی گیر متولد شده بود، به افتخار دان گیبل، کشتی گیر دو بار قهرمان ملی از ایالت آیووا که در المپیک 1972 مونیخ در وزن 68 کیلوگرم طلا گرفت، نامگذاری شد. او از کودکی استعداد خود را نشان داد و در فنون خود در ساعت ها تمرین با برادرانش حرفه ای شد: "من از آنها کوچکتر بودم، بنابراین آنها بیشتر مرا شکست می دادند. اما داشتن برادرانی که قبل از شما این کار را انجام داده اند بسیار خوب است، آنها می توانند به شما آموزش دهند که چگونه این کار را به شیوه ای بهتر انجام دهید. "
استیوسون در پاسخ به سوالی درباره مورد خصوصیات کشتی و اعتماد به نفس و اخلاق ورزشی اش می گوید: "من هیچ سرنخی ندارم که از کجا نشأت می گیرد. من همیشه به نوعی بیش از حد اعتماد به نفس داشته ام. من همیشه این کاریزما را داشتم که بروم و نمایشی برپا کنم. یعنی واقعا چرا باید به یک تورنمنت بزرگ بروم و میلیون ها نفر مرا تماشا کنند و من تنها نیمی از تلاشم را ارائه دهم؟ من همیشه 100 درصد توانم را می دهم. من همیشه به تشک می روم و به شور و شوق و احساسات و یک پشتک وارو می دهم. مردم اینها را به خاطر می سپارند. مردم یک نمایش را به خاطر می سپارند. مردم یک برنده را به خاطر می سپارند. و این همان چیزی است که من می خواستم باشم.
افراد زیادی هستند که من آنها را تحسین می کنم، اما من دوین جانسون یا The Rock را دوست دارم. او همه کار انجام داده است. همه The Rock را می شناسند، می دانید؟ او کاری را انجام داده است که من می خواهم انجام دهم. من می خواهم مثل او در فیلم ها حضور داشته باشم. من می خواهم آن شخصیتی باشم که مردم به او نگاه می کنند و می گویند: اوه، او یک آدم شگفت انگیز است. ما می خواهیم کارهای او را ببینیم. من هم می خواهم اینگونه باشم."
استیوسن در بازگشت به خانه گزینه های زیادی برای انتخاب دارد. او به صورت اتوماتیک پس از قهرمانی در رقابت های المپیک به مسابقات قهرمانی جهان آینده در نروژ راه یافت، اما حضور در این رقابت ها را رد کرد. هر چند راه را برای دفاع از مدال طلای المپیک خود در بازی های پاریس 2024 باز گذاشته است.
او می گوید دعوتنامه هایی از تیم های NFL برای پیوستن به لیگ فوتبال آمریکایی دارد. او همچنین می توانند مانند برادرش در WWE حاضر شود، همچنین فرصت حضور در مبارزات MMA و UFC را نیز دارد
استیوسون گفت: "همه این مسیرها برای من بسیار جذاب هستند. من به همه گزینه هایم فکر می کنم. یک مدال طلای دیگر به میراثی که پیش از این به ارمغان آورده ام اضافه خواهد شد. UFC با من تماس گرفت، WWE با من تماس گرفت. چند تیم NFL نیز با من تماس گرفته اند. دیدن باز شدن این درها به رویم دیوانه کننده است و من بهترین تصمیم را خواهم گرفت. آیا می دانم که اکنون باید چه کار کنم؟ هیچ سرنخی ندارم!"
