یعقوب طالبی روز جمعه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: ظرفیت گردشگری مذهبی به دلیل غنای آیین‌های عزاداری در این شهر حسینی وجود دارد اما رسانه‌های محلی برای توسعه آن باید تولید محتوا کنند و زمینه نیز برای جذب گردشگران در شهرستان فراهم شود.
وی به ثبت ملی دو مورد از آیین‌های عزاداری این شهر شامل «علمبندان» و «الله‌الله حسین وینه» در فهرست میراث فرهنگی کشور اشاره کرد و اظهار داشت: حتی همین آیین‌های ثبت ملی نیز در سطح گسترده از سوی رسانه‌ها به هموطنانمان معرفی نشده است.
وی نظم در عزاداری‌های مراغه را هم مورد تاکید قرار داد و بیان کرد: این نظم در جذب گردشگران مذهبی بی‌تاثیر نیست و مسئولان هیئت‌های حسینی باید بیش از پیش به آن توجه کنند.
به گزارش ایرنا وجود ظرفیت بالقوه گردشگری مذهبی طی دهه اول ماه محرم در مراغه به خوبی احساس می‌شود اما توسعه آن بی‌شک به مطالعه نیاز دارد تا علاقه‌مندان به عزاداری‌های حسینی از سراسر کشور، این کهن‌شهر را طی سال‌های آینده به عنوان مقصد سفر انتخاب کنند.
به نظر می‌رسد علاوه بر ایجاد نظم، توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز برای جذب گردشگران مذهبی از سوی مجموعه مدیریت شهری نیز یکی از الزمات باشد تا ترافیک و شلوغی به مانعی برای حضور میهمانان در عزاداری‌ها تبدیل نشود.
آیین‌های عزاداری ماه محرم در مراغه از یک سو به دلیل تنوع و جذابیت‌های بصری و از سوی دیگر به واسطه غنای معنایی عزاداری‌ها، دارای جلوه‌های کم‌نظیری است؛ جلوه‌هایی که در سایه برنامه‌ریزی می‌تواند عکاسان مستند اجتماعی کشور را طی دهه اول محرم به مراغه بکشاند.
عزاداری‌های ثبت ملی مراغه و توسعه گردشگری مذهبی
حس و حال غریبی که عزاداری‌های «الله‌الله حسین وینه» و «علمبندان» به عنوان دو سوگواری ثبت ملی این شهرستان به حاضران می‌بخشد، بی‌شک در جان گردشگران مذهبی نیز غوغا به پا می‌کند.
آیین سوگواری «علمبندان» مراغه با قدمتی بیش از صد سال، در روز سوم محرم به یاد افراشته شدن پرچم کاروان سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و سقای دشت کربلا حضرت ابوالفضل العباس(ع) در محله‌های مختلف شهر حسینی مراغه برگزار می‌شود.
«الله‌الله حسین واینه» یا «خدایا خدایا حسین کجاست؟» نیز از آیین‌های سنتی عزاداری مراغه در صبحگاه عاشوراست که در قالب آن دسته‌های سینه‌زن قبل از طلوع آفتاب و در حالی که کفن بر تن یا حوله‌ای به نشانه احرام بر بدن پوشیده‌اند، در حسینیه تاریخی «حاج غفار» جمع می‌شوند.
این عزاداران با سر و صورت گِلی و پای برهنه مسیر حسینیه «حاجی غفار» تا میدان اصلی شهر را بعد از اقامه نماز صبح عاشورا طی می‌کنند و تنها کسانی می‌توانند این آیین سوگواری را مشاهده کنند که بعد از اذان صبح در مسیر آن قرار بگیرند.
پوشیدن لباس احرام از سوی عزاداران نشانه این است که آنان تجمّلات مختلفی که به واسطه آنها از یکدیگر فاصله می‌گیرند را کنار گذاشته‌اند؛ این عزاداران دو قطعه پارچه سفید بی‌رنگ و نادوخته بر خود می‌پیچند و به جای «تلبیه» که از واجبات احرام در حج و عمره است، ذکر «الله‌الله حسین وینه» یعنی «خدایا خدایا حسین کجاست» را بر زبان جاری می‌کنند.
