سیما فردوسی روانشناس، یک آسیب شناسی در این خصوص که رسانه ملی چقدر برای سالمندان مفید است؟ آیا سالمندان فقط باید اخبار ببینند یا اینکه باید شبکه ای مختص به آن ها با برنامه های گوناگون و مسابقات در کنار دیگر شبکه هایی که برای جوانان، کودکان و نونهالان ساخته شده در نظر گرفته شود؟ چرا که اصولا برنامه تخصصی برای این دسته از افراد جامعه ساخته نمی شود به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: سالمندان یک قشر قابل توجهی از جامعه ما محسوب می شوند و باید سعی شود در انواع فیلم و سریال هایی که ساخته می شود حضور سالمند احساس شود یا اینکه برنامه هایی در رابطه با روانشناسی سالمندی گذاشته شود تا کارشناسان در مورد نیاز ها، احتیاجات جسمانی، روحی و روانی، آسیب هایی که به این قشر وارد می شود صحبت کنند تا نقش خانواده در حمایت از سالمندان مشخص شود و رسانه می تواند همه این موارد را به عهده بگیرد و به تصویر در بیاورد.
او ادامه داد: برنامه های سرگرم کننده یکی دیگر از موارد مهمی است که صدا و سیما باید به آن بپردازد و از طریق همین برنامه ها به افرادی که با سالمندان زندگی می کنند و در رفت و آمد هستند آگاهی و دانش بدهد.
فردوسی در این خصوص که آیا نیاز است که برای میانسالان و سالمندان شبکه ی جدایی ساخته شود؟ بیان کرد: به نظر من شاید چنین چیزی آن طور که باید میسر نباشد. اما در همان برنامه هایی که وجود دارد می توان کار های زیادی انجام داد که یکی از آن ها این است که میز گرد گذاشته و برنامه هایی که مربوط به خانواده است در تلویزیون لحاظ شود.
اگر بخش پژوهش صدا و سیما نظرسنجی از سالمندان را به عهده بگیرد و همه پرسی شود رسانه بهتر متوجه می شود که نیاز آن ها به چه چیزی است؟ و آن زمان می تواند طبق این نظر ها برنامه سازی کند.
