به گزارش اقتصاد نیوز، سایت خانه ملت گزارش تصویری منتشر کرده است که به استقبال از ابراهیم رئیسی از سوی محمدباقر قالیباف اختصاص دارد. عکس ها نشان می دهد رئیس مجلس شورای اسلامی شخصا به استقبال رئیس دولت سیزدهم رفته که برای شرکت در جلسه رأی اعتماد وزرای پیشنهادی به بهارستان آمده بود.تصاویر ثبت شده نشان می دهد قالیباف با استقبال از رئیسی در بدو ورود او را تا تالار ملاقات همراهی کرده و پس از آن به همراه ابراهیم رئیسی وارد صحن مجلس شده تا نشست رای اعتماد در صحن علنی را رسما آغاز کند. اما چه چیز این حرکت عجیب است؟ برای پاسخ به این سئوال باید عکس های استقبال امروز را با عکس های مشابه در گذشته تطبیق داد.
تصاویر بالا نشان می دهد رئیس کنونی مجلس به گونه ای از ابراهیم رئیسی استقبال کرده که در گذشته سابقه نداشته است. برای نمونه وقتی تصاویر ثبت شده در ادوار گذشته بازیابی می شود یک عنصر در آن هویدا است؛ استقبال کننده از رئیس جمهور معمولا نایب رئیس مجلس بوده است. در دوره قبل این وظیفه بر عهده علی مطهری بوده و در سال های قبل تر این کار را محمد حسن ابوترابی فرد انجام می داده است.
برای نمونه عکس های استقبال از حسن روحانی برای حضور در نشست بررسی صلاحیت های وزیران پیشنهادی در سال 1396 نشان می دهد استقبال کنندگان اصلی از او علی مطهری نایب رئیس دوم مجلس و غلامرضا تاجگردون رئیس کمیسیون برنامه و بودجه بوده اند. روحانی با همراهی آنان از حیاط مجلس وارد صحن علنی شده است.
اما در دوره کنونی با وجود آنکه علی نیکزاد، نایب رئیس اول مجلس در مراسم استقبال حضور داشته، محمد باقر قالیباف رئیس مجلس نیز شخصا به استقبال رئیس جدید دولت رفته است تا سطح استقبال به طرز بی سابقه ای بالا برود. از این رو این حرکت عجیب و قابل تامل به نظر می رسد زیرا این نحوه استقبال ها معمولا بر اساس پروتکلی انجام می شود.(حداقل تصاویر ثبت شده از پیشواز رفتن رئیس جمهور قبلی این طور نشان می دهد) اگر پروتکل عوض شده باشد پس باید در حضورهای بعدی ابراهیم رئیسی در مجلس نیز شاهد چنین اتفاقی باشیم و شخص رئیس مجلس به استقبال او برود. اگر پروتکل عوض نشده باشد و در حضورهای بعدی آن قاعده رعایت شود پس این حرکت با چه هدفی انجام شده است؟
به احتمال زیاد انجام این حرکت قصد داشته یک پیام بدهد؛ نزدیکی دو قوه در اولین مواجهه علنی. مواجهه ای که به نظر می رسد آغاز یک چالش باشد. زیرا با وجود همه تلاش ها برای نشان دادن هماهنگی در راس قوا، برخی نزدیکان به روسای دو قوه منتقد جدی هم شده اند. از سوی نزدیکان رئیسی به مجلس توصیه می شود از سهم خواهی پرهیز کند و در مقابل نزدیکان رئیس قوه مقننه منتقد جدی ترکیب کابینه و برخی وزیران پیشنهادی هستند و تمام توان خود را برای رای نیاوردن به کار بسته اند.
در دو دهه گذشته، همواره میان دولت ها و مجالس چالش هایی وجود داشته است. اما از سال 1384 تا کنون یک دوره کاملا منحصر بفرد بوده است. دولت نهم و مجلس هفتم. این دو نهاد تلاش داشتند خود را بسیار نزدیک به هم نشان دهند طوری که محمود احمدی نژاد دوره گذار به قدرت را از فاصله انتخاب تا تنفیذ در ساختمان قدیم مجلس به عنوان دفتر کاری خود طی کرد. اما این هماهنگی و یکدستی خیلی زود رنگ باخت و در ادامه چالش های میان دو قوه موجب فاصله روسای آنها از هم شد. به طوریکه نمایندگان حامی احمدی نژاد در مجلس هشتم به صف مخالفان حداد پیوستند و او را از ریاست انداختند. در واقع فرجام این الگو به حذف یک رئیس با همکاری قوه دیگر منجر شد.
در دهه 90 نیز این تعامل به شکل دیگری رقم خورد با وجود آنکه در مجلس نهم یک اقلیت قوی علیه دولت حسن روحانی فعال بود اما علی لاریجانی رئیس وقت مجلس و حسن روحانی توانستند چالش ها و اختلاف نظر اطرافیان و درون مجلس را مدیریت کنند. حتی در مجلس دهم که با حضور محمد رضا عارف به قصد ریاست مجلس و تشکیل فراکسیون امید به عنوان جبهه اصلاح طلبی همراه بود باز دو رئیس قوا هماهنگ بودند و این اتفاقات حتی نتوانست زیر پای لاریجانی را خالی کند. در دوره اخیر وضعیت ابراهیم رئیسی و محمد باقر قالیباف شبیه دوگانه حداد و احمدی نژاد است. هر دو نهاد داعیه انقلابی و مردمی بودن دارند و شعارهایشان در ظاهر به هم نزدیک است اما برای آینده باید به انتظار نشست و دید الگوی حداد و احمدی نژاد تکرار می شود یا الگوی لاریجانی و روحانی.
