خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها، خداداد ابراهیمی*: از امروز ۳۰ مرداد فرآیند قانونی اخذ رأی اعتماد وزیران دولت جدید با دفاع رئیس‌جمهور از وزرای پیشنهادی آغاز شد. رئیس جمهور، دکتر محمدمهدی اسماعیلی را به عنوان گزینه پیشنهادی دولت سیزدهم، برای تصدی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مجلس معرفی کرده است.
وی امروز در بخشی از سخنان خود در دفاع از دکتر اسماعیلی گفت: «از مجموع بررسی‌ها کسی که دارای دانش در این امر بود، آقای دکتر اسماعیلی بود. آقای صفارهرندی گفتند آقای اسماعیلی گزینه خوبی برای وزارت فرهنگ و ارشاد است. اهالی فرهنگ و هنر بدانند آزادی را ما به شما ندادیم. آزادی را شما به ما دادید».
اسماعیلی در یک برنامه ۸۳ صفحه‌ای، با واکاوی وضع موجود در حوزه‌هایی همچون هنرهای نمایشی، موسیقی، سینما، کتاب، مطبوعات و فرهنگ عمومی راهبردها و راهکارهایی برای ارتقای سطح حوزه فرهنگ کشور طراحی کرده است.
وی با حضور در کمیسیون فرهنگی مجلس، ضمن ارائه بخشی از برنامه‌هایش، به سوالات اعضای این کمیسیون پاسخ داده است آنگونه که آقا تهرانی رئیس این کمسیون گفته است؛ «در جلسه با آقای اسماعیلی، وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی، ابتدا ایشان برنامه و کارنامه خود را ارائه دادند و بعد نمایندگان سوالات خود را از ایشان مطرح کردند وی نیز به خوبی پاسخ دادند و صحبت‌های ایشان قانع کننده بود و چنین به نظر رسید که مسلط بر کار هستند».
با نگاهی به برنامه‌های راهبردی محمدمهدی اسماعیلی، چنین به نظر می‌رسد که وی با طرح و برنامه‌ای جامع به مدد ایده‌های نوین، قصد دارد در راستای توسعه فرهنگی کشور و نیز هموار کردن راه پرفراز و نشیب حوزه فرهنگ، عزمش را جزم کند. چنانچه اسماعیلی رأی اعتماد مجلس را کسب کند، چهاردهمین وزیری خواهد بود که بر صندلی «فرهنگ بهارستان»، تکیه خواهد زد.
از آنجا که شغل و اقتصاد خانواده‌های هزاران فعال مطبوعاتی، نویسندگان، دبیران سرویس‌ها، سردبیران، خبرنگاران، عکاسان، چاپخانه داران، صنف کاغذ و لوازم چاپ و نشر، دکه‌های مطبوعاتی، اپراتورهای توزیع و … مستقیم و غیرمستقیم با ادامه حیات مطبوعات ارتباط مستقیم دارد، چنانچه وزیر پیشنهادی، برای احیای اقتصاد مطبوعات ایران و نیز پیگیری مطالبات آنان برنامه‌ای متفاوت از وزرای پیشین نداشته باشد، امیدهای اصحاب مطبوعات به یأس بدل گشته و در آینده نه چندان دور، نه تنها شاهد شکست و تعطیلی مطبوعات محلی بلکه شاهد اغمای تدریجی مطبوعات شاخص کشوری خواهیم بود و به تبع آن موجی از بیکاری بر خیل انبوه بیکاران کشور افزوده خواهد شد، لذا وزیر جدید باید با اهتمام مضاعف، هم چراغ نیم سوز مطبوعات محلی را مسئولانه روشن نگه دارد و هم مطبوعات کثیرالانتشار کشور را به گرانیگاه فرهنگی جمهوری اسلامی باز تعریف کند.
نظر به اینکه مطبوعات و رسانه‌های استانی نسبت به برنامه‌ها و راهبردهای وزیر پیشنهادی امیدوار هستند، لذا پیشنهاد می‌شود که اسماعیلی برای ترمیم و اعتلای حوزه رسانه چند نکته اساسی را مطمح نظر قرار بدهد.
نخست اینکه به طور کلی به حوزه رسانه نگاهی فرامرزی و عدالت‌محور داشته باشد. به عنوان مثال سال‌ها است وزیران پیشین نسبت به مطبوعات و رسانه‌های محلی نگاهی مدون داشته و آن‌ها را شهروندان درجه دوم رسانه‌های کشور تلقی کرده‌اند. اسماعیلی باید برای استیفای حقوق مغفول مطبوعات محلی، ضمن بازتعریف وضعیت کیفی و کمی آنان، بودجه یارانه رسانه‌های محلی را از یارانه‌های مطبوعات و رسانه‌های کشوری منفک و مستقل کند.
دوم اینکه در گذشته پُست‌های معاونت مطبوعاتی و مدیرکلی مطبوعات داخلی اغلب در تصاحب احزاب سیاسی و افرادی نامحرم به حوزه رسانه بوده و برنامه‌ها و راهبردهای این حوزه را منطبق با خواسته‌ها و منافع جناح سیاسی خود و نزدیک به دولت سیاستگذاری کرده‌اند، تا آنجا که رسانه‌های استانی و مطبوعات مستقل در هیچ‌کدام از کارگروه‌های مطبوعات داخلی هیچ نماینده‌ای نداشته‌اند.
انتظار می‌رود وزیر پیشنهادی فردی از خانواده بزرگ رسانه و البته فراجناحی را به عنوان معاون مطبوعاتی انتخاب کند. فردی از جامعه رسانه‌های غیردولتی که مورد وثوق و مقبول عموم رسانه‌های کشور باشد.
*رئیس اسبق خانه مطبوعات ایران
