به گزارش برنا؛ زندان‌ها برای قرن‌ها از ویژگی‌های نظام قضایی انگلیس بوده اند.
«کمبریج» و «پیتربورو»، ۲ مرکز حمایت از زنان پس از خروج از زندان است؛ کار آن‌ها ارائه توانبخشی و ادغام مجدد این افراد با جامعه است.
«استف مارتینسن بیکر»، مدیرعامل مرکز منابع زنان کمبریج، معتقد است که مجازات زندان برای زنان نه تنها به توانایی آن‌ها برای مشارکت مجدد معنادار در جامعه آسیب می‌زند، بلکه بودن در زندان در واقع خطر ارتکاب مجدد جرم را افزایش می‌دهد.
به گفته او، «زندان بن بست است؛ این باعث از هم پاشیدگی خانواده‌ها و جوامع می‌شود و هنگام ایجاد ارتباط مجدد با جامعه، زندانیان را با مشکل جدی روبرو می‌کند.»
این مقام کمبریج افزود: «این روابط، یعنی رابطه با جامعه، با ورود زنان به زندان گسسته می‌شود و ما بسیاری از زنان را می‌بینیم که بدون سرپناه و با اعتیاد به مواد مخدر از زندان آزاد شده اند.»
یکی از کاربران سرویس مرکز توانبخشی کمبریج با برخی از این مسائل دست و پنجه نرم کرده است.
پس از آزادی از زندان، سلامت روانی او در حالی که به زندگی جدیدی که عادت نداشته، رو به وخامت گذاشت.
شرمندگی و احساس گناه ناشی از جرم‌هایی که انجام داده بود باعث شد او چند بار اقدام به خودکشی کند.
یکی دیگر از مشکلات زندانی کردن زنان در انگلیس تاثیر بر روی فرزندانشان است.
یک گزارش میگوید «آسیب زندان نه تنها زنان بلکه خانواده‌ها و فرزندان آن‌ها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد، زیرا زنان اغلب مراقب اصلی خانواده هستند و بیشتر زنان زندانی دارای فرزندان زیر ۱۸ سال هستند.»
نگارنده این گزارش معتقد است «ما می‌دانیم که ۹۵ درصد از کودکان مجبور می‌شوند وقتی مادرشان به زندان می‌رود خانه خود را ترک کنند؛ حبس والدین یک تجربه نامطلوب دوران کودکی است، با خطر تأثیر منفی قابل توجهی بر سلامت و رفاه طولانی مدت کودکان، پیشرفت تحصیلی آن‌ها و تجربیات بعدی زندگی، از جمله امید به زندگی و احتمال زندانی شدن خودشان.»
