به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم از توکیو، برای هر رویداد بزرگ ورزشی یک بخش جدایی ناپذیر وجود دارد به نام «ولنتیر» یا همان نیروهای داوطلب. نیروهایی که بدون چشمداشت مالی در طول مسابقات خدمت‌رسانی می‌کنند و از ارکان برگزاری بازی‌ها هستند. رکنی که انگار نباشد مسابقه برگزار نمی‌شود یا اگر شود، آن که باید باشد، نیست.
در توکیوی ژاپن و در بازی‌های پارالمپیک 2020 توکیو هم ولنتیرها کم نیستند. داوطلبانی با کلاه سورمه‌ای، پیراهن آبی که طیف رنگی آن از پررنگ به کمرنگ تنزل پیدا می‌کند و شلوارهای طوسی. مانند هر ولنتیری در دنیا به ویژه در شرق آسیا خوش خنده هستند و طالب خدمت. هر چه میانگین سنی آنها کمتر باشد، انگلیسی هم بهتر صحبت می‌کنند. در بین آنها نیروهای خارجی هم کم نیستند، هندی، آمریکایی، اسپانیایی و ... .
همه اینها تکراری است انگار. خوش خنده بودن، دنبال خدمت دویدن، برخورد گرم و ... را بیشتر داوطلب‌ها دارند، اما در بازی‌های پارالمپیک توکیو، آنچه از جمع ولنتیرها دیده می‌شد، حضور پیرمردها و پیرزن‌ها در بین داوطلبان است. بله. پیرمرد بالای هفتاد سال با صورتی چین و چروک خورده، مقابل در ورودی ورزشگاه به تو خوش‌آمد می‌گوید. به رسم ژاپنی‌ها احترام هم می‌گذارد. آن طرف‌تر پیرزنی کیفت را می‌گیرد و در دستگاه ایکس ری می‌گذارد. پیرزنی که شاید الان وقت استراحتش باشد خبرنگاران و دیگر میهمانان خارجی را راهنمایی می‌کند.
در ژاپن ولنتیر بودن سن و سال نمی‌شناسند. نوع خدمت‌رسانی البته فرق می‌کند. کارهای سبک‌تر برای پیرترهاست و جوان‌ترها بیشتر می‌دوند این طرف و آن طرف. خدمات رسانی و شراکت در یک رویداد بزرگ اینجا سن و سال نمی‌شناسد. همه م خواهند در این رویداد سهیم باشند. یکی با ترجمه صحبت‌های بهترین ورزشکاران و دیگری با یک خوش‌آمدگویی ساده. احترام هم که کم نیست. آنقدر که تو خجالت می‌کشی از سن و سال داوطلبی که مقابلت ایستاده.
جماعتِ ژاپنی که می‌گویند سردند و درگیر زندگی اقتصادی و پیشرفته شرق دور، در بازی‌های پارالمپیک همه پای کار هستند. برای ساختن یک رویداد به یادماندنی غیر از این هم مگر می‌شود کاری کرد؟ داوطلب شدن برای نشان دادن ژاپن به آن معنا و مفهومی که هیچ وقت فراموش نشود، راهی غیر از این ندارد. فعلاً که ژاپنی‌ها در حال اجرای این نمایش هستند.
انتهای پیام/
