عصرایران؛ احسان محمدی- کسی از فوتبالیست‌ها انتظار ندارد واکسن کرونا را کشف کنند، آنها قرار نیست هواپیمای مسافربری را به سلامت به مقصد برسانند، مردم جایی از هافبک‌ها یا فورواردها نخواسته‌اند مشکلات اقتصادی کشور را حل کنند، هیچ دروازه‌بان فوتبالی قرار نیست با تیم جو بایدن برای لغو تحریم‌ها مذاکره کند، فوتبالیست‌ها فقط لازم است یک کار را درست انجام دهند: فوتبال بازی کردن!
احمد نوراللهی یکی از بازیکنانی است که بارها او را به واسطه رفتار موقرانه و مسئولیت‌پذیری تحسین کرده‌ایم، در این سال‌هایی که او را می‌شناسیم بازیکن محترم و فروتنی نشان داده است. می‌گفتند پیراهن شماره 8 پرسپولیس را هر کس تن کند یاغی می‌شود. پیراهن معمولی‌ها نیست. از حسین کلانی و ناصر محمدخانی بگیر تا مرتضی کرمانی، مجتبی محرمی، مهدی هاشمی‌نسب و علی کریمی. هر کدام از آنها تا امروز آنقدر ماجرا ساخته‌اند که می‌شود کتاب شماره 8 جنجالی‌های قرمز را نوشت. احمد نوراللهی یک 8 متفاوت شد.
اما او هم نشان داد اگر روزش برسد تفاوتی با دیگران ندارد. بعد از آنکه پرسپولیس در استخر قائمشهر مقابل نساجی به تساوی 1-1 رسید و بر اساس آمار او به عنوان بهترین بازیکن زمین شناخته شد، اسکرین‌شات این آمار را در اینستاگرام، استوری کرد و چند ایموجی «هیس» را هم به آن افزود. موضوعی که با واکنش منفی هوادارانی مواجه شد که هنوز بابت پنالتی غیرضروری‌اش مقابل اولسان او را نبخشیده‌اند.
نوراللهی بعد از این واکنش‌ها گفت: «من سرباز پرسپولیس هستم. استوری من خطاب به رسانه‌ها و برخی کارشناسان بود نه هواداران، هرچه دارم از پرسپولیس و هواداران دارم.»
او 27 سال دارد، مثل هر انسان دیگری مقابل توهین و پرخاش ممکن است توان روحی‌اش تمام شود، اما هیس نشان دادن به رسانه و کارشناس دیگر چه صیغه‌ای است که در فوتبال ما باب شده است؟ پیش از او هم بازیکنان دیگری مشابه همین رفتار را انجام داده‌اند، برای هوادار خط و نشان کشیده‌اند، عکس‌های قدیمی‌شان را به نشانه اعتراض در اینستاگرام پاک کرده‌اند و ... ریشه این همه منت گذاشتن کجاست؟
مشابه همین رفتار را سردار آزمون در جام ملت‌های آسیا بعد از گلزنی رو به دوربین نشان داد و به شدت نقد شد. بازیکن فوتبال اگر حرفه‌ای باشد حرفش را با توپ می‌زند و منتقدانش را ساکت می‌کند نه در شبکه‌های اجتماعی.
حتی بازیکنان بزرگی مثل گابریل باتیستوتاو کریستین رونالدو که از سوی هواداران رقیب مورد پرخاش قرار گرفتند و بعد از گلزنی «هیس» نشان دادند هم به خاطر این رفتار نقد شدند.
احمد نوراللهی البته که برای پرسپولیس زحمت کشیده اما این کار را رایگان انجام نداده، برای هر روزش پول خوبی هم گرفته است، در ویترین افتخاراتش جام و افتخار دارد و می‌تواند برای نوه‌هایش خاطره بگوید اما باید بپذیرید که دست‌کم دردو بازی حساس عملکرد خوبی نداشت. در مسابقه پای فینال جام حذفی مقابل استقلال یک پنالتی بسیار بد زد و زمینه‌ساز حذف پرسپولیس از آن جام شد و در فینال لیگ قهرمانان هم پنالتی مفتی داد که مثل پنالتی مهدی شیری کمرشکن بود. کسی حق ندارد از او انتقاد کند؟ مرز میان انتقاد و فحاشی فرق دارد اما کدام «رسانه» و «کارشناس» به او فحاشی کرده است که شماره 8 پرسپولیس لازم دیده با هیس نشان دادن او را به سکوت وادارد؟
به بند اول یادداشت برمی‌گردم. تنها کاری که فوتبالیست‌ها قرار است خوب انجام دهند فوتبال بازی کردن است و بس. برای همین کار هم دستمزد عالی می‌گیرند، هم بی‌نهایت تحسین می‌شوند و هم از بهترین امکانات، تغذیه، تمرین و خدمات پزشکی و رفاهی برخوردارند.
سان تسو فرمانده-فیلسوف چینی می‌نویسد: «جنگجوی بزرگ نباید از پیروزی خوشحال شود، چون پیروزی وظیفه اوست». فوتبالیست می‌تواند از پیروزی و عملکرد درخشان خوشحال شود اما حق ندارد منت بگذارد و «هیس» نشان بدهد، چون خوب بازی کردن وظیفه اوست.
