لیست اولیه تیم ملی برای دو دیدار مرحله انتخابی جام جهانی مقابل سوریه و عراق که شامل بازیکنان شاغل در لیگ ایران بود حرف و حدیث‌های زیادی را به دنبال داشت. غیبت چند بازیکن سرشناس که عملکرد خوبی در فصل گذشته داشتند و البته حضور چند بازیکن معمولی که بعضا در تیم‌های باشگاهیشان فیکس نبودند، ابهامات زیادی را به وجود آورد.
خیلی از کارشناسان این سوالات را مطرح می‌کردند که چطور بهترین گلر فصل قبل لیگ برتر جایی در بین ملی پوشان ندارد و یا سجاد شهباززاده و سروش رفیعی که به ترتیب آقای گل و آقای پاس گل لیگ بودند به تیم ملی دعوت نمی‌شوند ولی در همین لیست بازیکنانی را می‌بینیم که نه در تیم باشگاهیشان خوب کار کردند و نه جوانان مستعدی بودند که بگوییم می‌توانند آینده تیم ملی را بسازند.
به جرات می‌شود بعضی از بازیکنان داخلی که به اردوی تیم ملی دعوت شدند را برنده اصلی نقل و انتقالات نامید. این بازیکنان به غیر از قرارداد چند میلیاردی که با تیم‌های باشگاهیشان بستند آپشن‌های مختلفی هم در این قرارداد گنجاندند. یکی از مهمترین آپشن‌ها دعوت به تیم ملی است که هم اعتبار مضاعفی برای یک فوتبالیست به ارمغان می‌آورد و هم به لحاظ مالی به سودش می‌شود.
چند بازیکن تیم ملی با دعوت شدن به اردوی اخیر موفق شدند آپشن دعوت به تیم ملی را در قراردادشان فعال کنند و بدون حتی یک دقیقه بازی برای تیم ملی از چند صد میلیون تا چند میلیارد به جیب بزنند.
