به گزارش پارسینه به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در نشستی با محصلان روس گفت: در مورد رویدادهایی که چندان دور از ما اتفاق نمی‌افتد، در افغانستان ... به مدت ۲۰ سال نیروهای آمریکایی در آنجا حضور داشتند و به مدت ۲۰ سال تلاش کردند تا مردم محلی را متمدن کنند؛ به معنای وسیع‌تر، هنجارها و استانداردهای خود را تحمیل کنند، از جمله موارد مرتبط با سازمان سیاسی این جامعه. این امر فقط منجر به فاجعه شد، هم برای کسانی که این کار را کردند -ایالات متحده- و حتی بیشتر برای افرادی که در افغانستان زندگی می‌کنند.
در همین حال، «جوزپ بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا روز چهارشنبه در یادداشتی در روزنامه «نیویورک تایمز»، تحولات افغانستان و تصمیمات آمریکا را ندای بیدارباشی برای اروپا توصیف کرد.
بورل در این یادداشت مدعی شد، تسلط طالبان بر افغانستان «در وحله اول یک تراژدی برای افغان‌ها است» و در حال حاضر توجه جهان به‌درستی به روی کمک به کسانی است که تلاش می‌کنند از این کشور خارج شوند و درخصوص کسانی که در افغانستان مانده‌اند، نگرانی‌هایی وجود دارد.
این یادداشت می‌افزاید: «اما این [تسلط]همچنین ضربه سنگینی به غرب است. اروپا و ایالات متحده تا پیش از مسئله افغانستان چنین اتحادی را تجربه نکرده بودند: بند پنجم پیمان ناتو درباره دفاع تمام اعضا از یکدیگر به اجرا گذاشته شد و سال‌ها اروپایی‌ها تعهد مستحکم نظامی و کمک‌های اقتصادی مهمی معادل ۱۷.۲ میلیارد یورو یا ۲۰.۳ میلیارد دلار را فراهم کردند».
بورل نوشت: «اما در پایان، زمان‌بندی و ماهیت خروج از سوی واشنگتن تعیین شد. ما اروپایی‌ها-نه فقط به‌خاطر خارج شدن از فرودگاه کابل بلکه به‌خاطر مسائل وسیع‌تری- خود را وابسته به تصمیمات آمریکا یافتیم. این مسئله باید به‌عنوان ندای بیدار باش برای کسانی باشد که به اتحاد آتلانتیک اهمیت می‌دهند».
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا افزود: «ایالات متحده به طور قابل درکی نمی‌خواهد همه کار‌ها را به تنهایی انجام دهد. اروپا باید برای تبدیل شدن به متحدی توانمند، بر روی توان امنیتی و توسعه توان فکری و عملی از جنبه راهبردی، سرمایه‌گذاری کند».
بورل نوشت: «اتفاقات افغانستان هولناک بود، اما این اتفاقات نباید اتحاد ما و ایالات متحده را دچار تفرقه کند بلکه باید آن را تعمیق کند و اروپا باید برای تقویت همکاری‌ها قدم بردارد. در این راستا، ابتدا نیاز به داشتن حس مشترک در قبال تهدیداتی است که با آن مواجه هستیم و باید با آن‌ها مقابله کنیم».
او در ادامه متذکر شد: «کمک به تأمین امنیت یک فرودگاه، مانند فرودگاه کابل، در شرایط چالش برانگیز، باید یکی از عملیات‌هایی باشد که در آینده در نظر می‌گیریم. با استقبال از روحیه و توان بالقوه همکاری، امیدواریم سندی که قرار است بهار سال ۲۰۲۲ منتشر کنیم، بتواند به عنوان راهنمایی برای آینده جمعی ما عمل کند».
او با اشاره به احتمال افزایش خطر بازگشت تروریسم و قاچاق مواد مخدر به افغانستان، تسریع تلاشها برای تقویت توان اروپایی‌ها را خواستار شد. بورل با اشاره به بودجه دفاعی اروپا گفت، ظرف ۶ سال آینده، این بلوک ۸ میلیارد یورو در این زمینه سرمایه‌گذاری خواهد کرد. این در حالی است که برخی کشور‌ها از جمله فرانسه اعلام کرده‌اند ممکن است در آن مشارکت نکنند.
بورل افزود: «باید در پاسخ به تغییر چشم‌انداز منطقه موضع محکمی داشته باشیم. چین، روسیه و ایران از این به بعد تحرکات بیشتری در منطقه خواهند داشت. در همین حال، پاکستان، هند، ترکیه و پادشاهی‌های حاشیه خلیج [فارس]مواضع خود را بازآرایی خواهند کرد. ما نمی‌توانیم به آن‌ها اجازه دهیم تنها طرف‌های صحبت با افغانستان پس از خروج غرب باشند. اروپا در کنار ایالات متحده باید بر تعاملات خود تأکید مجدد کند».
در ادامه این یادداشت آمده است: «پس از آن‌که نتوانستیم مانع از تصرف افغانستان توسط طالبان شویم، حالا باید با آن‌ها وارد تعامل شویم، گزینه‌های خود را با دقت ارزیابی کنیم و برای اتخاذ رویکرد بین‌المللی هماهنگ تلاش کنیم. این تلاشها باید وضعیت رفتاری آن‌ها به‌خصوص در زمینه حقوق بشر را روشن سازد».
بورل درخصوص برنامه‌های آتی برای حفظ نفوذ غرب در افغانستان گفت: «علاوه بر این‌ها، ما باید به حمایت از مردم افغان به‌خصوص اقلیت‌ها، زنان و دختران ادامه دهیم. به این منظور، کمیسیون اروپا تصمیم گرفته کمک‌های بشردوستانه خود را چهاربرابر کرده و به ۲۰۰ میلیون یورو برساند و در عین حال، کمک‌های توسعه‌ای خود را تعلیق کند. گرچه این اقدام چالش برانگیز است، ولی باید راه‌هایی پیدا کنیم تا کمک‌های بشردوستانه را به این کشور منتقل کرده و آن را به دست کسانی برسانیم که در معرض تهدیدات حتمی قرار دارند».
در پایان این یادداشت آمده است: «رویداد‌های افغانستان دعوتی برای کناره‌گیری بیشتر از چالش‌های جهانی نیست. برعکس، این رویداد‌ها باید اروپا را به تعمیق اتحاد و تقویت تعهد و توان برای دفاع از منافعش تشویق کند. برخی وقایع تاریخ را تسریع می‌کنند و افتضاح افغانستان یکی از آن‌ها است. اروپایی‌ها باید از آن درس بگیرند».
روز سه‌شنبه آمریکا به ۲۰ سال اشغالگری در افغانستان پایان داد و این کشور به آشوب کشیده شده دوباره تحت تسلط طالبانی قرار گرفت که ایالات متحده در ۲۰۰۱ به بهانه عزل آن به افغانستان رفته بود. جامعه بین‌المللی هنوز طالبان را که قول داده دولتی همچون گذشته نداشته باشد، به رسمیت نشناخته است.
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان در ۱۵ اوت، هزاران افغان، دیپلمات و شهروند خارجی این کشور را ترک کرده‌اند و گمان می‌رود هنوز تعداد دیگری که خواستار خروج باشند، وجود دارند. بسیاری از افغان‌هایی که با نیروهای خارجی به هر نحوی همکاری داشتند، نگران اقدامات تلافی‌جویانه طالبان هستند. با این حال طالبان به رعایت حقوق اساسی مردم، به ویژه زنان و اقلیت‌ها وعده می‌دهد، وعده‌ای که عده قلیلی از افغان‌ها آن را باور دارند.
