مستندی برای تفکر، نه فقط دیدن یا لذت‌بردن!

«رهبری چه‌کار می‌‌کنند؟» پرسشی است مورد علاقه بسیاری افراد؛ برخی از سر کنجکاوی، برخی ارادتمندانه و برخی هم اعتراض‌آمیز.

راستی رهبر 82ساله هر روز و با حدود ۱۵ ساعت کار چه می‌‌کنند؟ قطعا این حجم‌ کار در چنین جایگاهی را به‌راحتی نمی‌توان به تصویر کشید. مطالعه گزارش دستگاه‌های مختلف کشوری و لشکری و اتخاذ تصمیمات مقتضی یا اظهارنظر درباره محتوای آنها، مطالعه گزارش‌های روزانه مردمی و صدور دستورات مقتضی، جلسات کاری با مسوولان عالی کشوری و فرماندهان ارشد نظامی، مطالعه مطبوعات و اهم محتوای رسانه‌های داخلی و خارجی و دیدار با اقشار، صنوف یا طبقات مختلف مردم(قبل از کرونا) در فواصل و مناسبت‌های مشخص  ازجمله برنامه‌های کاری رهبر حکیم انقلاب اسلامی است.

مستند «غیررسمی» نیز تصویری گذرا از کار دو، سه‌ساعته حضرت آقا فقط در شامگاه پنجشنبه‌ها آن هم در فصل پاییز و زمستان طی چندسال اخیر است؛ نشستی بسیار صمیمی و تقریبا بدون تکلف با اقشار مختلفی از فرهیختگان و نخبگان و گروه‌های جهادی.
در این دیدارها ایشان غالبا شنونده مطالب متنوع هستند؛ از نظرات، انتقادات و پیشنهادات خرد گرفته تا حرف‌های اساسی و مهم و کلان؛ البته گاهی هم نکاتی را به اختصار و به فراخور جلسه مطرح می‌‌کنند. این نشست‌ها در اتاقی بسیار ساده، مفروش با موکت و با دیوارهایی بعضا ترک‌خورده و با پذیرایی مختصر(غالبا چای و شیرینی) با نماز مغرب و عشا آغاز یا به نماز این وقت خاتمه می‌‌یابند.

شرکت‌کنندگان از این دیدارها روحیه می‌‌گیرند، ‌انگیزه پیدا می‌‌کنند، خط‌مشی کاری‌شان را برداشت می‌‌کنند، از دستاوردهایشان می‌‌گویند، نظرات و پیشنهادات‌شان را مطرح می‌‌کنند و مواردی دیگر.

به گمان من رهبر انقلاب اسلامی نیز از این جلسات که به قول خودشان «جلسه انس» است، علاوه بر شنیدن حرف‌ها و نظرات و ایجاد انس بیشتر با اقشار مختلف نخبگان و فرهیختگان، از توان نخبگی کشور نیز ارزیابی به‌دست می‌‌آورند و با ظرفیت‌های گوناگون، موانع و مشکلات سر راه آنان و برخی راه‌حل‌ها بیشتر آشنا می‌‌شوند و احیانا گزارش‌های رسمی را هم ارزیابی می‌‌کنند.

با دیدن مستند «غیررسمی» که هر چند با تاخیر اما خوب ارائه شده است، باید از فضای صمیمی و شیرین حاکم بر آن فراتر رفت و برخی اشارات را هم دریابیم. اولا این یک بعد و منظر از حکمرانی اسلامی و جلوه‌ای از رابطه امام با امت است. این ویژگی را باید پاس داشت و به هر میزان که می‌‌شود بین کارگزاران نظام گسترش داد؛ بنابراین فقط برای دیدن و لذت‌بردن نیست بلکه باید فراگرفت و انجام داد.

ثانیا در این مستند که ان‌شاءالله قسمت‌های دیگرش نیز به‌تدریج تولید و پخش خواهد شد، نکات مهمی وجود دارد که به اختصار و گذرا مطرح شده‌است، لیکن باید روی آنها تأمل و دقت کرد تا بهانه‌ای باشد برای باز‌کردن باب گفت‌وگو درباره آنها.

به‌طور مثال

۱)نگاه معظم‌له به جوانان و دولت جوان حزب‌اللهی و چرایی آن
۲)مقوله امید و اهمیت آن
۳)دایره گسترده، متنوع و توانمند لشکر انقلاب
۴)سطح توقع رهبری از کار و تلاش گروهای مختلف،
از جمله مواردی هستند که می‌‌توان از همین بخش مستند بهره‌برداری کرد.

حسن ختام این یادداشت را به فرازی از خطبه ۲۱۶ نهج‌البلاغه اختصاص می‌‌دهم که با دیدن مستند «غیررسمی» مرا به سوی خود کشید: «آن‌سان كه با جباران سخن مى‌گویند، با من سخن مگویید... نیز به چاپلوسى و تملق با من آمیزش مكنید و مپندارید كه گفتن حق بر من گران مى‌آید و نخواهم كه مرا بزرگ انگارید، زیرا هر كه شنیدن حق بر او گران آید یا نتواند اندرز كسى را در باب عدالت بشنود، عمل‌كردن به حق و عدالت بر او دشوارتر است، پس با من از گفتن حق یا رأى‌زدن به عدل باز نایستید، زیرا من در نظر خود بزرگتر از آن نیستم كه مرتكب خطا نشوم و در اعمال خود از خطا ایمن باشم، مگر آنكه خدا مرا در آنچه با نفس من رابطه دارد، كفایت كند زیرا او تواناتر از من به من است.»

منبع: صبح نو