حجت‌الاسلام والمسلمین عباس اسکندری، در ویژه برنامه «شمیم بهشت» که به صورت زنده از جوار حرم مطهر امامزاده سید علی(ع) و به صورت زنده از سیمای مرکز قم پخش شد اظهار کرد: در سال 63 هجری قمری، مردم مدینه والی منصوب خلیفه اموی را از شهر بیرون کردند که دلایل مختلفی برای این مسئله ذکر شده که یکی از آنها مشاهده سیره و زندگی یزید بوده است.
وی افزود: عبدالله بن حنظله، رهبری مردم مدینه را در این قیام بر عهده داشت، حرکتی که به شدت برای یزید و دستگاه حکومت اموی بسیار سنگین آمد.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان قم با بیان اینکه یکی از فرماندهان خشن و بی رحم یزید برای سرکوب قیام مردم مدینه راهی این شهر شد گفت: امام سجاد(ع) در مورد این حرکت مردم مدینه سکوت کردند زیرا می‌دانستند به نتیجه نمی‌رسد و در نهایت به نفع عبدالله بن زبیر تمام خواهد شد که او هم مانند یزید، مورد تایید امام سجاد نبود.
وی ادامه داد: یزید به فرمانده خود سفاش کرده بود که به هیچ وجه، متعرض امام سجاد(ع) نشود، به همین دلیل مسلم بن عقبه هم که فرماندهی سپاه حکومتی را بر عهده داشت هم چنین کاری نکرد.
اسکندری تصریح کرد: برخی افراد بر همین اساس به خانه امام سجاد(ع) پناه بردند که در این بین برخی از دشمنان اهل بیت(ع) هم حضور داشتند.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان قم افزود: در حمله مسلم بن عقبه به مدینه، 80 نفر از اصحاب رسول خدا(ص) کشته شدند و یزید هم دستور داده بود که تا سه روز، جان و مال و ناموس مردم بر شما حلال است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: به دلیل حاکمیت دستگاه جور، زمینه برای کار فرهنگی، سیاسی و اجتماعی گسترده برای ائمه اطهار(ع) فراهم نبوده ولی آنها هم بیکار ننشستند بلکه با توجه به نیاز جامعه که بیشتر مربوط به مسائل فرهنگی بود، در عین خفقان فراوان، از هر فرصتی استفاده می‌کردند.
اسکندری تصریح کرد: به عنوان مثال امام سجاد(ع) در هر فرصتی، مصیبت عاشورا را یادآوری می‌کردند و به مردم می‌گفتند که ببینید چه با حسین(ع) و یارانش کردند.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان قم با اشاره به سیره امام سجاد(ع) و گریه بر مصیبت پدر بزرگوارشان گفت: این مسئله صرفا ناشی از احساسات نبود بلکه ایشان قصد داشتند مردم را متوجه قیام عاشورا کنند.
وی صحیفه سجادیه را یک دوره کامل معارف شیعی دانست و تصریح کرد: رساله حقوقی امام سجاد(ع) هم در جای خود یکی از شاهکارهای این امام همام به شمار می‌رود.
انتهای پیام
