علی محمد نادرخانی، روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، افزود: اگر منابع مالی اجرای این طرح به صورت یکجا تامین شده و اختصاص یابد در این صورت عملیات زمانبر نخواهد بود و می توان امیدوار بود که آبرسانی به این روستا تا پایان خرداد ماه سال آتی (۱۴۰۱) محقق شود.
وی، اظهار داشت: در زمان حاضر این طرح از پیشرفت فیزیکی ۵۰ تا ۵۵ درصدی برخوردار است که اگر اعتبارات مورد نیاز به موقع به شرکت آب و فاضلاب زنجان اختصاص داده شود بلافاصله با تعیین پیمانکار جدید و توانمندتر، ادامه عملیات آبرسانی که شامل "ایجاد مخزن، بخشی از شبکه خط انتقال و برق سرچاهی" است شروع خواهد شد.
نادرخانی با بیان اینکه تاکنون عملیات مربوط به حفر چاه، احداث موتورخانه و بخش عمده ای از خطوط انتقال آب، ساخته شده است، تصریح کرد: احداث ساختمان سرچاه نیز در مراحل پایانی قرار دارد و در حال حاضر نیز از پیشرفت فیزیکی ۸۰ درصدی برخوردار است.
وی با بیان اینکه پیمانکار فعلی ضعیف بوده و سرعت عملیات اجرایی طرح آبرسانی به این روستای جابجا شده، مناسب نیست، افزود: اعتبارات سال جدید نیز اختصاص پیدا نکرده است و ادامه کار نیز مستلزم تامین بودجه مورد نیاز است.
به گزارش ایرنا، قبل از اجرای طرح جابه‌جایی روستای پالتلو، ۸۰ خانوار با جمعیتی بالغ بر ۴۰۰ نفر در این روستا که در بخش قره پشتلو و حدود ۱۵ کیلومتری غرب شهر زنجان واقع است از طریق دامداری و کشاورزی گذران زندگی می‌کردند و حال بی صبرانه منتظر تامین آب شرب سالم و بهداشتی هستند تا به محل جدید انتقال یابند.
به گفته تعدادی از اهالی این روستا، پس از زلزله سال ۶۹ طارم و پیش بینی احتمالی رانش زمین در روستای پالتلو زنجان و واقع شدن این روستا در مسیل، موضوع جابجایی روستا در اواخر دهه هفتاد مطرح و پس از بازدید کارشناسان و مطالعات صورت گرفته، مکان یابی انجام و سال ۸۱ به تصویب کارگروه معماری و شهرسازی استان زنجان رسید و اهالی نیز برای سکونت در محل جدید ترغیب شدند.
با تصویب طرح جابجایی، طرح تفکیکی روستا درقالب سه فاز تهیه و برای اجرای فاز نخست که شامل ۱۳۴ قطعه بود زمین مورد نیاز از سوی روستاییان در اختیار بنیاد مسکن شهرستان زنجان قرار گرفت و این قطعات به منظور ساخت و ساز به اهالی پالتلو واگذار شد.
حدود ۷۰ نفر از اهالی روستا با تحویل قطعات تفکیک شده با دریافت تسهیلات ساخت مسکن و همچنین آورده نقدی به احداث بنا در مکان جدید اقدام کردند و شماری از روستاییان مدتی در آن اسکان یافتند اما پس از مدتی به دلیل نبود زیرساخت های لازم بویژه آب و برق و مواجهه با مشکلات و هدر رفت سرمایه اندک خود به ناچار کار کشاورزی و دامداری را رها و به دیگر روستاها و شهر زنجان مهاجرت و با حاشیه نشینی از تولید کننده به سمت مصرف کنندگی سوق پیدا کردند.
