سرویس ترجمه بهداشت‌نیوز، گرچه کودکان کم‌سن و سال و خردسالان کمتر عامل ورود ویروس به داخل خانه هستند اما تماس نزدیک آنها با بزرگترها در خانه می‌تواند زمینه ساز انتقال سریعتر و بیشتر میان آنها باشد. به گفته کارشناسان، این یافته‌ها را می توان حداقل تا حدی با عوامل رفتاری توضیح داد از جمله این واقعیت که کودکان بسیار کوچک، به مراقبت‌های زیادی احتیاج دارند و نمی‌توانند هنگام بیماری بزرگترها یا حتی خودشان، قرنطینه شده و از سایرین جدا شوند.
نتایج این مطالعه که روز دوشنبه در مجله JAMA Pediatrics منتشر شد، مبحثی را که در مورد این که «آیا کودکان آلوده به ویروس به اندازه بزرگسالان مسری هستند یا خیر» حل نمی کند و همچنین، نشان نمی دهد که کودکان نوپا در حال پیش بردن روند همه‌گیری هستند. اما نشان می‌دهد که حتی کودکان بسیار کوچک نیز می‌توانند در وضعیت موجود نقش ایفا کنند.
زویی هاید، اپیدمیولوژیست دانشگاه استرالیا که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: این مطالعه نشان داد که حتی کوچکترین کودکان نیز به راحتی ویروس را منتقل می‌کنند. نکته مهم برای من این است که نتایج بررسی مذکور به وضوح نشان می‌دهد که چگونه انتقال در خانه توسط کودکان اتفاق می افتد. این بدان معناست که ما باید فوراً در مورد چگونگی محافظت از دانش‌آموزان و پرسنل آموزشی در زمان بازگشایی مدارس فکر کنیم.
در ماه‌های اولیه شیوع بیماری همه‌گیر کرونا، برخی از دانشمندان مطرح کردند که کودکان خردسال، به ندرت به این ویروس آلوده شده یا آن را انتقال می دهند. اما این مشاهدات ممکن است با این واقعیت مخدوش شود که اکثر کودکان در آن زمان برخوردهای اجتماعی کمی داشته اند.
دکتر تینا هارترت، اپیدمیولوژیست تنفسی در دانشگاه وندربیلت که در این مطالعه جدید شرکت نکرده نیز می گوید: من فکر می‌کنم تحقیقات اوایل شیوع کرونا با این واقعیت انجام گرفته که بچه‌های کوچک و نونهالان بطور دائمی در خانه هستند. والدین به آنها توصیه کردند که حتی با همسایه‌ها بازی نکنند و به مهد یا مدرسه نروند. مطالعه جدید که توسط محققان در بهداشت عمومی انتاریو انجام شد، بر اساس پرونده موارد کووید۱۹ و آزمایشات مثبت کروناویروس در انتاریو از اول ژوئن تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۰ است.
محققان همه آزمایش‌های مثبت مربوط به خانوارها و سپس "مورد شاخص"-اولین فردی که علائم Covid-19 را نشان داد یا آزمایش ویروس مثبت شد-در هر خانواده را شناسایی کردند. آنها بر روی ۶۲۸۰ خانوار تمرکز کردند که در آنها اولین فردی که به ویروس مبتلا شده بود زیر ۱۸ سال بود. سپس به دنبال موارد ثانویه یا سایر افراد در همان خانه بودند که در دو هفته پس از بیمار شدن اولین فرزند، بیمار شدند. در اکثر موارد، آنها دریافتند که زنجیره انتقال با کودک آلوده متوقف می‌شود، اما در ۲۷.۳ درصد از خانوارها، کودکان این ویروس را به حداقل یک نفر دیگر منتقل کرده‌اند.
نوجوانان به احتمال زیاد ویروس را به خانه می آوردند: کودکان ۱۴ تا ۱۷ ساله ۳۸ درصد از کل موارد فرد اصلی واردکننده ویروس را تشکیل می دادند. کودکانی که ۳ ساله یا کمتر بودند فقط در ۱۲ درصد از خانوارها اولین بیمار شدند - اما آنها بیشترین احتمال را داشتند که ویروس را در خانه‌های خود به دیگران منتقل کنند. شانس انتقال میان اعضای خانواده وقتی کودک آلوده ۳ ساله یا کوچکتر از سن ۱۴ تا ۱۷ سال داشتند، تقریباً ۴۰ درصد بیشتر از سایر خانواده‌ها بود.
به گفته کارشناسان پزشکی، یافته‌ها ممکن است ناشی از تفاوت‌های رفتاری بین کودکان نوپا و نوجوانان باشد. وقتی به رفتار اجتماعی نوجوانان در خارج از خانه فکر می کنیم، آنها زمان زیادی را با هم می‌گذرانند، اغلب در یک مکان بسیار نزدیک با یکدیگر هستند و غالبا در حال لمس اشیا هستند. این رفتارها می تواند نوجوانان را بیشتر در معرض ابتلا به ویروس و آوردن آن به خانه قرار دهد.
از سوی دیگر، در حالی که کودکان بسیار خردسال احتمالاً تعامل اجتماعی کمتری در خارج از خانه دارند، تمایل دارند در تماس فیزیکی نزدیک با دیگران اعضا در خانه خود باشند، علاوه بر این که اغلب دست‌های خود و اشیاء دیگر را در دهان خود می‌گذارند که این کار می‌تواند به گسترش ویروس کمک کند. هنگامی که نوجوانان ویروس را به خانه می‌آورند، خردسالان می‌توانند آن را به راحتی پخش کنند.
با این حال، برخی پزشکان و کارشناسان بهداشتی همچنان معتقدند پویایی انتقال بیماری پیچیده بوده و نقش دقیقی که کودکان در انتشار ویروس ایفا می کنند، نامشخص است.
منبع: NewYorkTimes/ اوت ۲۰۲۱
مترجم: لیلا فرجی
