این پرسش را باید مسوولان پاسخ دهند، نه «ایران درودی»

خبر ابتلای «ایران درودی» ـ هنرمند پیشکسوت کشورمان ـ به کرونا، بار دیگر ذهن‌ها را به سمت یکی از آرزوهای این نقاش می بَرد که بارها در گفت‌و گوهای متعدد به آن اشاره کرده است.

 

به گزارش ایسنا، «ایران درودی» ۱۰ سال پیش اعلام کرد که خانه‌اش را در فرانسه فروخته و پول حاصل از آن را به تومان تبدیل کرده و به ایران فرستاده تا برای ساخت موزه‌اش هزینه شود. از ۱۰ سال پیش تا به امروز که این هنرمند در بستر بیماری است، آرزوی او برای محقق شدن، فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته است و ساخت این موزه هر بار به دلایلی از جمله جا به جایی مسوولان فرهنگی، بروکراسی اداری و تغییر شهردارهای تهران و کرونا مسکوت مانده است.

 

«ایران درودی» پیش‌تر اظهار کرده بود که با توجه به نوسان قیمت دلار به صورت جدی نگران هزینه‌های ساخت موزه‌اش است. موزه‌ای که نقشه آن توسط جهانگیر درویش کشیده شده و قرار است ۱۹۵ تابلو این هنرمند که به صورت محضری به ملت ایران بخشیده شده، به نمایش گذاشته شود.

 

درودی پیش‌تر درباره این آرزوی خود به ایسنا چنین گفته بود: «من به ایران بازگشته‌ام تا در خاک ایران بمیرم و مطمئنم که موزه‌ام در قلب هموطنانم که ایران را دوست می‌دارند و سختی‌های آن را با شکیبایی تحمل می‌کنند، ساخته خواهد شد.» 

 

۲۱ آذرماه سال ۹۷ برخی از اعضای شورای شهر تهران به همراه اعضای هیأت امنای مؤسسه درودی و مدیرکل موزه‌ها و اموال منقول تاریخی، در دیدار با ایران درودی قرارداد واگذاری حق بهره‌برداری از زمین «موزه ایران درودی» را به او ابلاغ کردند. کمتر از یک سال بعد هم مراسم واگذاری زمین و افتتاح پروژه عمرانی موزه ایران درودی، برگزار شد. این هنرمند نقاش پیشکسوت در مراسم واگذاری زمین موزه خود، گفت: دعا کنید که برای افتتاح موزه زنده باشم؛ چون هیچ کسی غیر از من نمی‌تواند این موزه را مرکز فرهنگی ایران با دنیا کند. این کار را من می‌توانم انجام دهم. این موزه باید تحرک داشته باشد و نباید فقط مخصوص نمایش آثارم باشد.

 

با این همه در فرودین ماه سال ۹۹ وقتی خبرنگار ایسنا درودی را درباره آخرین وضعیت موزه اش پرسش قرار داد، در کمال تعجب فقط یک پاسخ دریافت کرد، «هیچ»!

 

درودی آنطور که گفته گویا تا آخرین روزهای سال ۹۸ منتظر دریافت مجوز ساختمان موزه‌اش می ماند و زمانی که سرانجام مجوز پس از پنج سال انتظار داده نشد، کرونا اوج می گیرد.

 

پس از این همه سال انتظار، برای هنرمند صاحب سبک نقاشی کشورمان در نهایت یک تصمیم باقی می ماند، اینکه مجوز شهرداری را رها کند و به جایش «مجوز عرش» را بگیرد و به حرفه‌اش بپردازد.

 

از آن زمان تاکنون درودی دیگر هیچگاه از موزه اش حرف نزد و کسی هم از او نپرسید که خانم درودی بالاخره تکلیف موزه شما چه شد؛ شاید برای اینکه بیش از این ها آزرده خاطر نشود.

 

حالا اما جا دارد این پرسش را بار دیگر پرسید اما این بار نه از خود هنرمند که از مسوولان جدید فرهنگی و شهرداری؛ اینکه بالاخره برای موزه ایران درودی چه تصمیمی دارید؟ هنرمند نقاش صاحب‌سبکی که بیش از ۶۰ سال است در عرصه‌ هنر معاصر ایران فعالیت دارد و آرزو دارد با تقبل بخشی از هزینه ها، موزه ای را راه اندازی کند که نه فقط به تابلوهای اهدایی گران قیمتش به مردم، که به هنر معاصر ایران اختصاص داشته باشد.