به گزارش برنا؛ سرطان یکی از قدیمی ترین بیماری های مرگباری محسوب می شود که انسان با آن درگیر است و در مبارزه با این بیماری کشنده، پزشکان و دانشمندان موارد بسیاری از راهکارهای غیرمتعارف را امتحان کرده اند. در این میان مطالعات و پژوهش های انجام شده نشان می دهد برخی داروهای موجود که در اصل برای درمان این بیماری نبوده اند ، مفید به نظر می رسند. البته بررسی تاثیر هر دارویی روی یک بیماری خاص نیازمند انجام تحقیقات گسترده و طولانی مدت است.
به تازگی تیمی از پژوهشگران دانشگاه گوته دریافتند داروی ضد اسهال لوپرامید (loperamide ) برای کمک به درمان گلیوبلاستوما ، نوع خاصی از سرطان های تهاجمی و کشنده ، مفید است.
نتایج بررسی های فوق نشان می دهد که این دارو حالتی را در سلول های انسانی القا می کند که سلولهای سالم می توانند آن را تحمل کنند ، اما سلولهای سرطانی قادر به بقا در این شرایط نیستند.
به گفته اعضای این تیم تحقیقاتی، هنگامی که لوپرامید با سلول های تومورهای سرطانی از نوع تهاجمی و بدخیم در تعامل است ، سلول ها یک واکنش استرسی ایجاد می کنند که به طور موثر مانند یک دستور خود تخریبی برای سلول عمل می کند. طی این فرایند، سلول سرطانی در نهایت می میرد ، که این امر می تواند گام مهمی در درمان سرطان محسوب شود.
در توضیح این پدیده باید عنوان کرد که مکانیسم عملکرد دارو به روند طبیعی سلولهای اتوفاژی مرتبط است که با شکستن مواردی که نیازی به آن ندارند و یا ورود به قسمتهایی از سلول که آسیب دیده اند ، به سلامت سلول ها کمک می کند. در یک سلول سالم ، این روند به وضوح بسیار مفید است ، اما هنگامی که روند فوق الذکر تشدید می شود ، به نظر می رسد لوپرامید به بیماران کمک می کند تا سلول های سرطانی را شکست دهند. در حقیقت سلول های سرطانی طی این فرایند نمی توانند فعالیت تشدید شده را کنترل کرده و در نهایت آنقدر خود را تجزیه می کنند که از بین بروند.
در این مقاله ، محققان خاطرنشان کردند که این روش درمانی در برابر سلولهای گلیوبلاستوما به خوبی عمل می کند. گلیوبلاستوما نوعی از تخریب باورنکردنی ایجاد شده توسط سلول های سرطانی است که به سرعت گسترش یافته و اغلب می تواند منجر به مرگ بیمار شود. یافتن یک درمان جدید برای چنین بیماری وحشتناکی مسئله بزرگی است ، البته باید توجه داشت که این روش درمانی هنوز در فاز مطالعاتی بوده و توصیه نمی شود که پزشکان برای بیماران سرطانی از این دارو استفاده کنند.
اعضای این تیم پژوهشی پیشنهاد می کند که این یافته ها می توانند در درمان های بعدی مورد استفاده قرار گیرند. اگر دانشمندان بتوانند پاسخ استرسی را که دارو در سلول ایجاد می کند کنترل و یا حتی تشدید کنند ، می توانند سلول های تومور را هدف قرار دهند در حالی که سلول های سالم در این فرایند درمانی به طور موثری آسیب نخواهند دید ، زیرا به نظر می رسد سلول های سالم و غیر سرطانی قادر به کنترل این فعالیت تشدید شده هستند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Autophagy منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار دارد.
