به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ ورزش خوب محصول اقتصاد خوب است. این سخن بی‌شک تبدیل به یک اصل در بین تمام ورزش‌ها شده که هر جا اقتصاد پویا باشد، ورزش هم به دنبال آن به موفقیت می‌رسد. نمونه آن را می‌توان در المپیک توکیو دید که کشورهایی بر صدر جدول آن رقابت‌ها تکیه زدند که ابر قدرت‌های اقتصادی دنیا هستند. بهترین نتایج ایران هم دقیقا در المپیک 2012 و زمانی رقم خورد که کشور از نظر صادرات نفتی یک شرایط خوب را سپری می‌کرد و آمار بیشترین فروش نفت را داشت. همه این‌ها به مدد ورزش می‌آید تا تقعر نمودارش به سمت بالا باشد اما مشکل آنجاست که در بین مدیران ورزش ایران، اقتصاد ورزش و درآمدزایی برای تامین منابع عملا محلی از اعراب ندارد و در دایره لغات‌شان تعریف نشده. افرادی که عادت کرده‌اند دستشان در جیب دولت باشد و همان را هم بی هیچ برنامه‌ای حیف و میل کنند. عموما نفراتی در راس کار می آیند که نه با اقتصاد ورزش آشنایی دارند، نه سواد جذب اسپانسر و تلاش برای تامین هزینه‌ها. از طرفی بودجه اندک وزارت خانه هم کفاف مشکلات را نمی‌دهد تا این گره کور و کور تر شود.
متن کامل گزارش را اینجا بخوانید
253 251
