عباس بنی‌اسدی مقدم*؛ قریب به دو سال از به اصطلاح پاندمی یا همه‌گیری که نام کرونا بر آن گذاشته شده می‌گذرد. علت آن ویروسی به نام Covid۱۹ که در ادامه ویروس‌های مشابه سالیان قبل مانند سارس و آنفولانزا تشخیص داده شده است. بمنظور مقابله با این همه گیری طبیعتاً همه نگاه‌ها به سمت مراکز رسمی سلامت در کشور‌ها و افراد موثر در این حوزه یعنی پزشکان است.
هر روز و هر ثانیه از رسانه‌های جمعی اخبار مربوط به این بیماری پخش می‌شود. بعنوان مثال در شبکه شش خبر صدا و سیما حتی یک ثانیه هم نیست که در مورد این بیماری و اینکه چند نفر کشته شده اند خبری پخش و یا زیر نویس نشود. لابد در کشور‌های دیگر نیز چنین است.
بگذریم از این کار نابخردانه که دایم اخبار تکراری بد در خصوص مرگ و بیماری هزاران بار در روز اعلام می‌شود میخواهیم در این نوشتار نگاهی بیاندازیم به نحوه مقابله با این بیماری و اینکه آیا اصولا فقط باید به درمان فکر کرد یا می‌توان از بروز بیماری پیش گیری کرد؟! آیا مسوولیت مقابله با بیماری بر عهده مراکز رسمی و دولتی است یا مردم می‌توانند به تنهایی از پس این مشکل برآیند؟ آیا اصولا نیاز به ستاد فرماندهی و یا قرارگاه برای مقابله با یک موجود نادیدنی است؟
سال‌هاست از کشف میکروب و ویروس گذشته و بشر پی برده است که موجودات ریز و ذره‌بینی در عالم طبیعت وجود دارند که برای زنده ماندن باید در بدن یک موجود زنده مثل انسان و یا حیوان وارد شوند در غیر این صورت می‌میرند.
از این رو بدن ما انسان‌ها همیشه میزبان میلیارد‌ها میلیارد ویروس و یا میکروب و یا موجودات بسیار کوچک دیگر است. پس نه تنها نمی‌توان جلوی انتشار و ورود ویروس و میکروب به بدن از طرق مختلف را گرفت بلکه تمامی راه‌های جلوگیری از این انتقال کاملاً برای سلامتی مضر و بی‌فایده و غیراقتصادی می‌باشند.
اعمالی که امروزه با عنوان پروتکل‌های بهداشتی از آن‌ها یاد می‌شود همچون ماسک زدن، فاصله اجتماعی و شستن دست‌ها با الکل هیچ تاثیری در انتشار ویروس‌ها و میکروب‌ها ندارند. بسیاری از افرادی که این به اصطلاح پروتکل‌ها را رعایت می‌نمایند نیز بیمار می‌شوند و دقیقاً نمی‌دانند چگونه و چرا این ویروس‌ها و میکروب‌ها وارد بدن آن‌ها شده است.
اما خداوند متعال انسان را به گونه‌ای آفریده است که می‌تواند با محیط اطراف خود سازگار شود و پادتن و یا پادزهر موجودات ریزی که در اطرافش وجود دارد را بسازد. چگونه؟ با ورود این موجودات به بدن، سیستم هوشمند تعبیه شده در آن یاد می‌گیرد چگونه با میهمان تازه وارد مقابله کند و یا همزیستی مسالمت آمیز با آن‌ها را در پیش بگیرد. در غیر اینصورت حیات انسان برروی کره زمین غیر ممکن می‌بود.
این سازگاری و این همزیستی تنها در صورتی می‌تواند شکل بگیرد که سیستم ایمنی بسیار قوی و هوشمند ما همانند یک ارتش قوی و با روحیه همیشه آماده بکار باشد. حال اگر ما به طرق مختلف همچون زندگی پر از تنش‌های روحی و روانی و یا تغذیه نامناسب دایماً میدان جنگی در بدن و بین ارگان‌های آن برپا کنیم، طبیعتاً سیستم را درگیر هرج و مرج و یا به اصطلاح آنومالی کرده‌ایم. این به مانند آن می‌ماند که کشوری دایم در حال جنگ داخلی باشد. طبیعتاً در این حالت دشمن خارجی براحتی نفوذ کرده و آنرا اشغال می‌کند.
بیماری‌هایی که بشر با دست خود آن‌ها را بوجود می‌آورد حاصلی جز فرسایش سیستم ایمنی و هرج و مرج و خروج از تعادل برای بدن ندارد.
این بیماری‌ها مانند دیابت، بیماری‌های قلب و عروق، ام اس، آلرژی و در نهایت سرطان‌ها نشانه خروج بدن از تعادل می‌باشد؛ لذا افرادی که دارای بیماری‌های زمینه‌ای می‌باشند بسیار مستعد دچار شدن به عوارض ورود ویروس‌ها و میکروب‌های جدید به بدن هستند.
پس عاقلانه‌تر این است که بجای آلوده‌سازی محیط زیست با ماسک و یا الکل و همچنین ضربه زدن به اقتصاد کشور با فاصله‌گذاری اجتماعی و تعطیلی کسب و کار‌ها و از همه بدتر کاهش حضور کارکنان در محل کار و پرداختن حقوق کامل به آن‌ها، روش‌های بسیار ساده و کم هزینه‌ای در پیش بگیریم.
با توجه به توضیحات ارایه شده بهترین راه مقابله با آسیب‌های ورود ویروس به بدن، همانا پاکسازی آن و آماده ساختن سیستم ایمنی برای مقابله با دشمنان خارجی می‌باشد.
هدف پزشکان مانند نجات غریق بیرون آوردن فرد از آب می‌باشد، اما به اینکه چرا و چگونه فرد داخل آب افتاده کاری ندارند. فرصت آن را هم ندارند!
لذا وقتی فردی با علایم بیماری کرونا مثل عفونت ریه یا التهاب مراجعه می‌کند فقط به فکر مبارزه سریع با آن هستند و مع‌الاسف مانند بسیاری از موارد دارو‌ها و روش‌هایی را بکار می‌برند که اصلا برای بیمار مفید نیست و در برخی موارد بیمار را به کام مرگ میکشاند. ابتلاء به بیماری قارچ سیاه تنها یکی از این موارد است. متاسفانه گاهی اوقات برای پایین آوردن التهاب به قدری به بیمار کورتون تجویز می‌شود که باعث پایین آمدن کارایی سیستم ایمنی بدن می‌شود لذا بدن در مقابل یک میکروب که همیشه بوده و هست، کاملا بی دفاع می‌شود.
تجویز دارو‌های دارای عوارض بسیار که کبد بیمار را دچار مشکل می‌کنند مثل رمدیسیور نیز به مرگ و میر بیشتر بیماران منجر شده است. بیماری‌هایی که مردم بعد از کرونا دچار آن می‌شوند خود دلیل کم کاری و بد کارکردن کبد که مرکز دفع سموم بدن است می‌باشند.
در واقع برای مبارزه با التهاب حاصل از ویروس کرونا بجای مبارزه با عامل اصلی التهاب و عفونت ریه، یعنی نان (آرد سفید) و لبنیات و پروتئین حیوانی، از کوروتون استفاده می‌شود. شاید بسیاری این حرف را قبول نداشته باشند که نان و لبنیات موجب التهاب بدن می‌شوند، اما در بسیاری از کتاب‌های علمی موجود، این مساله مورد تاکید قرار گرفته است.
یک نمونه از این کتاب‌ها، پژوهش چین می‌باشد که حاصل ۲۷ سال تحقیق و پژوهش دکتر کمپل از دانشگاه کورنل با همکاری دانشگاه‌های چین می‌باشد. متاسفانه بسیاری از این تحقیقات توسط شرکت‌های دارویی و کارتل‌های صنایع لبنی مورد مخالفت و حمله قرار می‌گیرند عینا مانند تحقیقاتی که در دهه هفتاد در مورد اثرات زیانبار سیگار انجام شد.
از سوی دیگر شکر و سایر شیرین کننده‌های مصنوعی و نیز روغن‌های غیرطبیعی باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شود و مبارزه بدن با عوامل خارجی را سخت و مشکل می‌کند.
مضرات آرد سفید و شکر سفید و همچنین لبنیات تهیه شده از دامداری‌های صنعتی که حاصل تلقیح مصنوعی، خوراک صنعتی دام (نهاده‌های دامی) و فرآیند پاستوریزاسیون می‌باشد امروزه بر کسی پوشیده نیست.
از سایر غذا‌های صنعتی و یا غذا‌های آماده یا همان فست فود‌ها و نوشابه‌ها سخنی به میان نمی‌آوریم چرا که در واقع بسختی می‌توان بر آن‌ها نام غذا نهاد. مواد ذکر شده در بالا امروزه به عادات غذایی معمول مردم چه در کشور ما و چه در سایر کشور‌ها تبدیل شده است. در این شرایط اصلا نباید از آمار بالای بیماری‌ها و فوتی‌های کرونا تعجب کرد.
در بین روش‌های پیشگیری و درمان کرونا تا کنون از سوی طب سنتی و طب مدرن دارو‌ها و روش‌های زیادی مطرح شده است. طب سنتی در ایران با مرکزیت دکتر روازاده استفاده از جوش شیرین و قطره حنظل را پیشنهاد می‌کند. علاوه بر آن داروی‌های گیاهی بعضا مفیدی نیز مانند شربت آلرگارد تبلیغ می‌شوند که همه این موارد در جای خود مفید واقع شده اند.
طب مدرن هم که فقط به واکسن چشم امید دوخته است. اما اگر بخواهیم نگاهی کل‌نگرانه و جامع به مساله سلامت داشته باشیم بطوری که ایمنی واقعی در جامعه اتفاق بیافتد، تنها راه به اعتقاد متخصصان و فعالان تندرستی طبیعی دوری از عوامل ایجاد کننده بیماری همچون عفونت و التهاب در بدن و تغییر سبک زندگی بطوری که حد اقل هشتاد درصد تغذیه افراد شامل تغذیه طبیعی از گیاهان و نباتات باشد.
تنها با چنین تغییری نه تنها در مقابل این بیماری بلکه در مقابل بسیاری از بیماری ها، جامعه مصون خواهد شد. گواه این مدعا علاوه بر کتاب‌ها و فیلم‌ها و منابع بسیار، شفا یافتگان این سبک از زندگی می‌باشند. همه روزه بیماران لاعلاج و صعب العلاج بسیاری بدون هیچ هزینه‌ای و در کمترین زمان با تغییر سبک زندگی و قدم گذاشتن در مسیر سبز طبیعت سلامتی خود را باز می‌یابند، پس چرا شما جزو این افراد نباشید؟
سرنوشت هر فرد و هر قوم و گروه فقط به دست خودش و با اراده محکم تغییر خواهد کرد.
*متخصص تندرستی طبیعی
