به گزارش برنا، رسول صدرعاملی نویسنده، کارگردان و تهیه کننده در گفتگو با فریدون جیرانی درباره اولین کار سینمایی خود گفت: درحال ساخت مستند «فتح بستان» درجنوب بودم نامه سوخته شده از داخل لباس یک افسرعراقی از یکی از سنگرهای فتح شده توسط رزمنده ایرانی پیدا شده بود به دست من رسید که شعرهای آقای نظر ربانی را برای سربازان و رزمنده های ایرانی نوشته بود.
وی ادامه داد: در آن نامه خطاب به رزمندگان ایرانی نوشته شده بود که من شما را دوست دارم ، به سمت شما شلیک نمی‌کنم، تفنگم را به سمت آسمان می‌گیرم، ما کتابمان قرآن است و پیامبرمان با شما یکی است، چرا داریم همدیگر را می‌کشیم. یادم می‌آید این نامه را به فریدون جیرانی دادم او خواند و استقبال کرد و به من پیشنهاد داد تا بر اساس آن فیلم بسازیم و کارگردانی آنرا برعهده بگیرم. در ابتدا از این پیشنهاد حیرت کردم اما پس از 10 روز با تاکید مجدد فریدون جیرانی اولین فیلمم را ساختم.
*حضور داوود رشیدی در رهایی به من اعتماد به نفس داد
صدرعاملی با اشاره به فیلم «رهایی» خاطرنشان کرد: اتفاق خیلی خوبی که در فیلم رهایی افتاد و به من خیلی اعتماد به نفس داد، حضور داوود رشیدی بود که در این فیلم بازی درخشانی داشت.
وی با بیان اینکه «گلهای داوودی» مهمترین فیلم من است، گفت: در فیلم «رهایی» فریدون جیرانی فیلمنامه را خودش به تنهایی نوشت اما در «گل های داوودی» که قرار بود نقش اصلی را سعید کنگرانی بازی کند اما به دلایلی نشد، همه کار بر عهده خودم بود. قصه این فیلم توسط قاضی ربیحاوی نوشته شده بود که با فریدون جیرانی درباره آن صحبت کردیم و او پیشنهاد مجدد ساخت فیلم سینمایی دیگری را به من داد.
صدرعاملی با بیان اینکه در آن زمان قصه را 30 هزار تومان خریده بود، خاطرنشان کرد: در «گلهای داوودی» به دلیل نابینا بودن بازیگران نیاز به یک گریم خاص داشتیم به همین دلیل به سراغ عبدالله اسکندری رفتیم و عباس گنجوی را در آن فیلم شناختم که مونیتور خوبی بود، پروانه معصومی نیز در این فیلم به من معرفی شد.
وی ادامه داد: تمامی گروه در پشت و جلوی دوربین همه عالی بودند و بعد از آن برای انتخاب بازیگران سراغ بهترین های تئاتر رفتیم. جمشید مشایخی، جعفر والی و فقط بیژن امکانیان از گروه ما بود که در آن فیلم به خوبی درخشید.برای تدوین عباس گنجوی و برای موسیقی کامبیز روشن روان آمدند که در نهایت شد «گل های داوودی» و اتفاق عجیب در سال 1363.
صدرعاملی با اشاره به اینکه « گلهای داوودی» در سومین دوره جشنواره فیلم فجرحضور داشت ، یادآور شد: این فیلم برای بهترین فیلمبرداری، تدوین، موسیقی، بازیگر مرد، بازیگر زن جایزه گرفت اما برای کارگردانی هیچ جایزه ای درنظر گرفته نشده بود. یکی از داورها گفته بود چون این فیلم در اکران خوب می فروشد جایزه کارگردانی همان فروش است. (با خنده)
در ادامه این گفتگو فریدون جیرانی نیز خاطرنشان کرد: برای فیلم «گل های داوودی» در جشنواره فیلم فجر جمشید مشایخی جایزه بهترین بازیگر مرد، پروانه معصومی اولین بازیگر زنی که پس از انقلاب جایزه گرفت ، جایزه بهترین موسیقی متن برای کامبیز روشن روان ، جایزه بهترین فیلمبرداری برای فیروز ملک زاده و جایزه بهترین تدوین را عباس گنجوی گرفت. الان هم همه مسئولین از این فیلم به عنوان فیلم متفاوت پس از انقلاب یاد می‌کنند .
وی در ادامه یادآور شد: دوبله این فیلم نیز بسیار خوب بود که ناصر طهماسب آنرا انجام داد. یادم می‌آید سر صحنه این فیلم شهلا ناظریان با ایرج ناظری اختلاف داشت ، ایرج طهماسب اختلافشان را برطرف کرد و سکانس درخشان زندان بلافاصله بعد از این حل اختلاف گرفته شد که شهلا ناظریان به جای پروانه معصومی ، ایرج ناظریان به جای داوود رشیدی، منوچهر اسماعیلی به جای جمشید مشایخی و ایرج طهماسب به جای جعفر والی صحبت می‌کرد.
جیرانی با اشاره به اینکه روزی در دفتر صدرعاملی او را درحال صحبت با خسرو شکیبایی دیده است، گفت: من خسرو شکیبایی را در آن زمان نمی شناختم و رسول صدرعاملی به من گفت که او بازیگر خوبی است .
صدرعاملی در ادامه صحبت های جیرانی توضیح داد: اولین انتخابم برای فیلم «پاییزان» زنده یاد خسرو شکیبایی بود اما به دلیل اینکه سر فیلمبرداری «ترن» بود امکان حضورش میسر نشد و این یکی از حسرت‌های من بود که در فیلم شب این امر محقق شد و سر همان فیلم خسرو شکیبایی به من گفت که خیلی دلش می‌خواست در آن فیلم بازی کند.
*قصه «قربانی» پیشنهاد عباس کیارستمی بود
وی با بیان اینکه «پاییزان » برایش خیلی درس خوبی بود و با همه مصیبت‌هایی که بر او گذشت نهایتا مخاطب با آن ارتباط برقرار کرد، خاطرنشان کرد: عباس کیارستمی فیلم را دید و درباره آن خیلی باهم صحبت کردیم .کیارستمی گفت قصه‌ای وجود دارد که ابراهیم فروزش آنرا نوشته و همیشه دلم می‌خواست خودم کار کنم و به من پیشنهاد داد که من آن را کار کنم و آن قصه فیلم «قربانی » بود.
صدرعاملی درباره فیلم «روزهای خوب زندگی» نیز گفت: حتی اگر همین الان این فیلم پخش شود مخاطب شگفت زده می‌شود . محتوایی که قصه فیلم علاوه بر جذابیت داشت اگر به خوبی شنیده می‌شد شاید خیلی از مسائل امروز نبود.
در ادامه جیرانی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید زنده یاد «علی حاتمی» فیلم قربانی را در خانه سینما دیده بود و به صدرعاملی گفت این فیلم قصه خوبی دارد و بهتر است آن را به خاطر صدای محمود شکراللهی دوبله کنید.
*اگر قرار باشد دوباره یکی از فیلم‌هایم را بسازم «قربانی» را انتخاب می کنم
صدرعاملی با تایید صحبت‌های جیرانی گفت: قصه «قربانی» خیلی خوب بود و اگر قرار باشد دوباره یکی از فیلم‌هایم را بسازم همین فیلم را انتخاب می کنم زیرا به لحاظ شرایط اجتماعی و حرفی که قصه می‌زند متفاوت بود.
وی درباره فیلم «سمفونی تهران» نیز گفت: در زندگی حرفه‌ای من این یک نقطه عطف است اگر بخواهیم سینمای ملودرام قصه پرداز را از قسمت اول کار من جدا کنیم و به دختری با کفش‌های کتانی برسیم، این وسط یک فیلم نیمه بلندی قرار می‌گیرد به نام «سمفونی تهران » که من با این فیلم به جشنواره کودک و نوجوان اصفهان رفتم وعلیرضا شجاع نوری برای اولین بار فیلم را روی میز موویلا دید و هنوز موسیقی کامبیز روشن روان بر روی آن گذاشته نشده بود و آنرا برای حضور در جشنواره پذیرفت . ساخت موسیقی این فیلم خیلی سخت بود و ما وقتی به اصفهان رسیدیم کپی فیلم مستقیم به آپارات رفت و نمایش داده شد و با استقبال بسیار خوب کودکان مواجه شد.
صدرعاملی درباره قصه«سمفونی تهران» توضیح داد: این فیلم قصه پسر 12 ساله‌ای است که آنقدر باید و نباید درخانه و مدرسه شنیده قانون گریز شده است و در رفت و آمد بین خانه و مدرسه به شکلی لا به لای ماشین ها حرکت می‌کند که شهر را بهم می‌ریزد و یک روز اتفاقی پایش به خط کشی عابر پیاده برخورد می‌کند و صدای کلاویه‌های پیانو را می‌شنود و بدین ترتیب کنسرتی را روی خط کشی‌های عابر پیاده اجرا می‌کند و ماشین‌ها به احترام او می‌ایستند و بوق می‌زنند.
وی خاطرنشان کرد: نکته جالب در مورد «سمفونی تهران» این است که در یک سال گذشته در شبکه‌های اجتماعی در کلیپ‌های اروپایی و آمریکایی می‌بینیم که برای تشویق مردم برای عبور از خط عابر پیاده همان ایده «سمفونی تهران» را انجام داده اند. یعنی برای ترغیب مردم به پیاده روی، پله‌ها را موزیکال کرده‌اند تا به جای پله برقی از پله‌ها استفاده کنند و ما این ایده را در سال 1372 در فیلم به تصویر کشیدیم.
وی با اشاره به همکاری خود با محمود اربابی نیز توضیح داد: در جلسه ای که با او داشتیم سه فیلمنامه به من داد تا آنها را بخوانم و من از تمی که در یکی از آن قصه‌ها وجود داشت خوشم آمد؛ دختری که در دل خانواده احساس بی پناهی می‌کرد ، پدر و مادر تصمیم می‌گیرند تا او را شب بکشند و در لحظه آخر پدر طاقتش را ندارد و اینکار را انجام نمی دهد اما تا لحظه آغاز کشتن دخترشان پیش می‌روند. همه فیلم قصه دختری بود که به یک بن بست عاطفی جدی با والدین خود رسیده و تصمیم گرفته که دیگر حرف نزند و توضیح ندهد. بهترین فیلم من «زندگی با چشمان بسته» است زیرا در سینمایی کار شد که کارکترها درست و واقعی بودند.
صدرعاملی درباره «دختری با کفش‌های کتانی» نیز توضیح داد: وقتی ایده این فیلم پیدا شد زمانی بود که شش سال بیکار بودم . یک شب منزل سعید مطلبی بودیم به او گفتم فقط یک اسم در ذهن دارم ؛ دختری با کفش های کتانی و او گفت یعنی چی؟ به او در پاسخ گفتم شخصیت نوجوانی است که یک روز از خانه بیرون می رود و از میدان ولیعصر تا میدان راه آهن را روی لبه جدول خیابان‌ها راه می‌رود و در طول این سفر شهری ماجراهایی برای او اتفاق می‌افتد. سعید مطلبی گفت ایده خوبی است اما کار من نیست. او چند شاگرد در سیمافیلم داشت و به من گفت پسر جوانی به تازگی به کلاس آمده که به نظرم بسیار با استعداد است از او اسمش را پرسیدم و او پیمان قاسمخانی را به من معرفی کرد. قاسمخانی به همراه بهاره رهنما در فیلم علیرضا داوودنژاد بازی کرده بودند. قرارداد 900 هزارتومانی با او بستم و هفته دو روز باهم در مورد فیلمنامه صحبت می‌کردیم تا اینکه فیلمنامه به سرانجام رسید.
وی درباره فیلم «من ترانه 15 سال دارم» نیز توضیح داد: وسط های تدوین فیلم «دختری با کفش‌های کتانی» فکر کردم که چگونه می‌شود یک قصه درباره دختری بنویسیم که احساساتی نباشد ، خیلی عقل‌گرا و منطق داشته باشد و مشکلات زندگی را خودش یک تنه حل کند. متوجه شدم کامبویا پرتوی آن را کار کرده است با او صحبت کردم؛ از طرح خوشش آمد و نزدیک به یکسال طول کشید تا فیلمنامه آماده شد.
*ماجرای انتخاب ترانه علیدوستی
صدرعاملی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید در هفته نامه سینما یک آگهی دادم که بسیار جذاب بود. متن آگهی این بود که «من ترانه 15 سال دارم دختر خوبی هستم اگر این شخصیت را می‌شناسید به ما معرفی کنید» درواقع دنبال بازیگر بودیم. که ترانه علیدوستی این آگهی را دیده بود. امین تارخ به من زنگ زد و گفت ترانه دختر حمید علیدوستی است و او را برای حضور در فیلم به من معرفی کرد. برای این نقش 80 نفر را دیده بودیم و حبیب رضایی برای اولین بار انتخاب بازیگری را انجام می داد و برای انتخاب این نقش به مدارس زیادی رفته بود.
وی در ادامه بیان داشت: ترانه جنس صدایش خوب بود اما نمی‌توانست آنرا مدیریت کند . البته ما هر بازیگری را می‌گذاشتیم باید دو ماه بر روی صدایش کار می‌کردیم زیرا شخصیت قصه سه لحن داشت؛ لحن دانش آموزی، لحن دوران بارداری و یک لحن دوران مادری که اینها لحن صداهایشان فرق می‌کند. سه ماه طول کشید تا ما بر روی صدای او کار کردیم و من در طول این مدت هیچ وقت به او نگفتم که برای نقش ترانه حضورش قطعی است و دقیقا 48 ساعت قبل از فیلمبرداری به او گفتم که برای نقش قطعی شده است. اولین لوکیشنی که تولید در اختیار من قرار داد، زندان رجایی شهر بود. در زندان شروع، وسط ، بارداری، مادرشدن و پایان فیلم را داشتیم و برای اینکار تنها هشت روز فرصت داشتم.
صدرعاملی در ادامه بیان داشت: یک روز مهدی فرجی از شبکه یک تلویزیون به من گفت 11 طرح قصه از اصغر فرهادی خریده است اما او الان نمی‌خواهد آنها کار کند و از من خواست تا آنها را بخوانم. من آنها را خواندم و متوجه شدم همه آنها با تم زائر بود و برای من خیلی وسوسه کننده بود . چهار جلسه با اصغر فرهادی گذاشتم و در آنها سه طرح شب، هر شب تنهایی و در انتظار معجره را انتخاب کردم.
وی ادامه داد: برای فیلم «شب» شروع بسیار خوبی داشتیم. زنده یاد عزت الله انتظامی قصه را خواند، دو سه نکته داشت و وقتی رعایت شد پذیرفت تا بازی کند و زنده یاد خسرو شکیبایی هم به سرعت پذیرفت. در پایان فیلمبرداری پلان آخر که در صحن حرم امام رضا بود، خسرو شکیبایی از ما جدا شد و به سمت حرم از امام رضا خداحافظی کرد و به او گفت ممکن است دیگر نبینمت . خسرو شکیبایی در طول مدت فیلمبرداری حالش خوب نبود و همسرش دائم با میلاد دستیارم در تماس بود. برای کبدش قرص‌های بسیار قوی می‌خورد. به خاطر قرص‌ها کبدش داغ می‌شد و چیزی که او را آرام می‌کرد بستنی بود و اصلا برایش خوب نبود.
صدرعاملی درباره فیلم هر شب تنهایی نیز گفت: لیلا حاتمی و حامد بهداد در فیلم هر شب تنهایی بسیار همدلانه کار کردند.
وی در پایان صحبت هایش بیان داشت: من معتقدم تا فرهنگ و هنر یک کشور درست پیش نرود اقتصاد خیلی حال مردم را خوب نمی کند. در یک جامعه زمانی احساس آرامش می کنیم که تئاتر خوب ، فیلم خوب ، رمان خوب بخوانیم و در کنارش اقتصاد را هم پیش ببریم.
یادآور می‌شود، موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه‌ای فرهنگی و تاریخی که راوی سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می‌داند نظرات و دیدگاه‌های سینماگران و بازیگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسل‌های آینده با نگاه و مسیر زندگی حرفه‌ای و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند.
