عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - 21 شهریور روز ملی سینماست، این 2 سال اخیر غریبانه‌ترین سال‌های سینمای ایران بوده است، زمانی که اکران و نمایش فیلم آنچنانی وجود ندارد و مراسم سینما رفتن آرام، آرام دارد فراموش می‌شود. البته به یک دلیل اصلی که کروناست.
از طرف دیگر سبک و مدل فیلم دیدن هم گویا عوض شده است و بسیاری به پلتفرم‌های پخش فیلم روی آورده و به شکل آنلاین یا دانلود، فیلمی که می‌خواهند را در تلویزیون‌ها و مونیتور یا حتی بر روی موبایل و تبلت می‌بینند و اتفاقا شیوع کرونا و بالطبع دوری گزینی و قرنطینه در ترویج این شکل از فیلم دیدن هم بسیار موثر بوده است.
علاوه برموارد فوق دیدن سریال یا مینی سریال، به جای فیلم سینمایی هم باز شکل دیگری از تغییر رژیم دیداری شنیداری مخاطبان را رقم زده است و به دلیل در خانه ماندن طولانی تماشاچی دوست دارد یک زمان بیشتری را با فضای قصه و داستانی و بازیگرانی که دوست دارد را بگذراند تا اینکه یک فیلم نهایتا 2 ساعتی را تجربه کند و تمام شود.
با توجه به اوضاع ذکر شده انگار همه دست به دست هم داده اند که مناسک سینما رفتن و فیلم سینمایی دیدن و...به بوته فراموشی سپرده شود. حال پرسش این است آیا سینما در حال احتضار است و دارد نفس‌های آخرش را می‌کشد؟ آیا مخاطب رفتن و قرار گرفتن در آن سالن تاریک و تابیدن نوری از دریچه پشت سرش بر پرده روبرو را فراموش خواهد کرد؟ آیا دیگر چند ده نفر یا چند صد نفر در کنار هم نشستن و با همدیگر احساس‌های مشترک تجربه کردن را نخواهیم دید؟ با همدیگر خندیدن، با همدیگر ناراحت شدن، گریه کردن، بهت، خشم و ...
بگذار صریح‌تر باشم آیا دیگر سینما مُرد؟
شخصا بر این اعتقادم که خیر.
جا دارد که ذکر کنم این چالش فقط مختص به ایران نیست و در تمام جهان با چنین مشکلی روبرو هستند.
سینما هم در نگاه کلان آن، همان آزمون را از سر خواهد گذراند که بیماران مبتلا به کرونا تجربه می‌کنند، ابتدا علائم ابتلا پدیدار می‌شوند، بعد از چند روز شدت خواهد گرفت و عاقبت از شر این بیماری خلاص می‌شوند. در این میان بستگی به هر شخص، قدرت سیستم امنیتی بدن، سن و سال، داشتن بیماری‌های زمینه‌ای و ... هر کسی به نوعی آن را تجربه خواهد کرد و البته قطعا تعدادی هم فوت خواهند کرد اما اکثریت افراد بعد از طی کردن دوره بیماری همچنان زنده خواهند ماند ولی قطعا با بدنی ضعیف‌تر و نحیف‌تر قبل از بیماری. طبیعی است که مدتی زمان نیاز است تا آرام آرام به حالت طبیعی برگردد.
سینمای هر کشور هم همین تجربه را خواهد داشت، بعد از طی شدن دوره همه گیری، بحران،قرنطینه، زدن واکسن و برگشتن به حالت طبیعی و ... دوباره آرام، آرام سینما هم جان خواهد گرفت و در گذر زمان جایگاه خود را باز خواهد یافت، اما قطعا ضعیف‌تر از قبل.
همانطور که گفتم سینما در تمام جهان با چنین پدیده‌ای مواجه شده است و در نقاط دیگر راهکارهایی برای احیا سینما در نظر گرفته اند مثلا چند روز قبل کمپانی والت دیزنی اعلام کرد که قصد دارد بقیه تولیدات سینمایی خود را در سال جاری قبل از آن که در شبکه های نمایش فیلم دردسترس قرار دهد، منحصرا در سینماها به اکران درآورد. این تصمیم با هدف تقویت و حمایت از سینماها صورت می گیرد. فیلم "جاودانگان" تولید کمپانی مارول از جمله فیلم هایی خواهد بود که تنها در سالن های سینما نمایش داده می شود.
از زمان همه گیری کووید نمایش فیلم های مهم تولید شده همزمان با اکران در سالن های سینما به‌صورت آنلاین هم در اختیار تماشاگران قرار گرفته است و اکنون برای بازگرداندن مخاطبان به سالن‌های سینما چنین تصمیمی اتخاذ کرده اند.
حال دیگر می‌ماند در کشور ما یا هر کشور دیگری با چه راهکارها و درمان‌هایی با چه ترفند و خلاقیت‌هایی بتوان این سینما را دوباره به زندگی بازگرداند. که امیدوارم مسئولین و مدیران سینمای ایران هم از این قافله جا نمانند.
