بدرالملوک امام، عضو هیات امنا و هیات مدیره و از بنیانگذاران موسسه‌ی دارالاکرام، مشهور به مادر خیریه‌های ایران، بانوی ۹۶ ساله‌ی نیکوکاریست که جزو صد زن نمونه‌ی قرن در ایران شناخته شد.
به گزارش ایسنا، بنابر اعلام به مهربانی، مشارکت‌کنندگان در کار خیر پرداختن به این امور را وظیفه‌ی اخلاقی خود می‌دانند و دوست دارند از آنچه در اختیار دارند برای کمک به دیگران استفاده کنند و می‌توان گفت این احساس ریشه در اصول و ارزش‌های اخلاقی آنها دارد.
تواناییِ بهبودبخشی به زندگی دیگران نزد بسیاری از افراد یک امتیاز است که با احساسِ تعهد همراه می‌شود؛ به گونه‌ای که بانو بدرالملوک امام حتی از حلقه‌ی ازدواج خود در راه خیر می‌گذرد؛ بانویی که مسئولیت‌پذیری را راهی عالی برای تقویت ارزش‌های شخصی‌اش می‌داند تا بر اساس باورهای اخلاقی‌اش زندگی کند.
به اشتراک گذاشتن تجربیاتی مثل خیرخواهی و نیکوکاری با کودکان باعث می‌شود که آنها نیز به این باور برسند که می‌توانند تغییرات مثبتی در جهان ایجاد کنند؛ چرا که کودکان به طور طبیعی دوست دارند به دیگران کمک کنند؛ بنابراین با پرورش روحیه‌ی سخاوتمندی در آنها می‌توان به آنها آموخت که با قدردانیِ بیشتر از داشته‌هایِ خود است که بزرگ می‌شوند. خیلی از رفتارهایی که در بدرالملوک امام ریشه دوانده نیز به گفته‌ی خودش به خانواده‌ای برمی‌گردد که در آن به دنیا آمده و رشد کرده است. مادربزرگش در گذشته تدریس و طبابت می‌کرد و پدرش نیز امام جماعت بود. همه‌ی اینها باعث شده بود تا کمک کردن به دیگران موضوعی همیشگی در خانه‌ی آنها باشد و او هم که آن زمان کم سن و سال بود، سعی می‌کرد در این کمک‌ها به هر شکلی که ممکن است ورود پیدا کند؛ تا حدی که بانو بدرالملوک امام سابقه‌ی پرداختن به امور خیر را از بدو تولدش می‌داند؛ زمانی که در خانواده‌ای اندیشمند و نیکوکار به دنیا آمد و از مادربزرگ طبیبش آموخت که بیمار یا نیازمند مانند گلی پژمرده است که اگر به درستی به او رسیدگی شود، دوباره شاداب و سالم می‌شود.
بانو امام که در ۳۶ سالگی اولین مدرسه‌ی زندگی‌اش یعنی مدرسه‌ی دخترانه‌ی جوادیه را با صرف تمام سرمایه‌ای که داشت تاسیس کرده بود، اکنون رئیس و عضو هیأت‌مدیره سه مرکز خیریه دارالاکرام حضرت ابوالفضل العباس، سلوک پویا و مهر کوثر در تهران و کرج است که کار اصلی این مراکز حمایت همه‌جانبه‌ی آموزشی، فرهنگی، بهداشتی و درمانی از دانش‌آموزان تحت پوشش است. بانو امام که به تازگی جزو صد زن نامدار قرن شناخته شده، از حدود ۷۰ سال پیش فعالیت خود را با راه‌اندازی موسسه فرهنگی جوادی قم آغاز کرد و تاکنون ده‌ها موسسه خیریه را راهبری و هدایت کرده است و لقب مادر خیریه‌های ایران را به دست آورده است.
اداره کل امور بانوان شهرداری تهران نیز به تازگی به پاس قدردانی از زنان اثرگذار در صد سالی که گذشت، اقدام به معرفی زندگی‌نامه‌ی آنها در طرح «زنان نامدار قرن» کرده است.
در اسفند سال گذشته، نیز، به همت اداره کل امور بانوان شهرداری تهران و با همکاری سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران و با هدف زنده نگه داشتن نام و یاد زنان افتخارآفرین کشور و تجلیل از اثرگذاری این بانوان، همزمان با هفته درختکاری و منابع طبیعی،۱۰۰ اصله نهال به نام ۱۰۰ زن نامدار قرن به صورت نمادین در بوستان پردیس بانوان منطقه ۱۵ تهران کاشته شد.
کمک به امور خیریه با تقویت خلق و خو باعث ایجاد احساس شادی و رضایت بیشتر در افراد می‌شود و این گونه است که بانو امام با ۹۶ سال سن دارای چنان نشاط جسمی و روحی‌ای است که طبق باور خود، زندگی را تلاش می‌داند و هیچ‌گاه دست از تلاش و کوشش برنمی‌دارد. مادر خیریه‌های ایران با وجود دردهای جسمی هنوز هم در حال یادگیریست و معتقد است در هر سن و سالی باید کار کرد و امید را از دست نداد.
گذشته از عشق و انرژی، آنچه بانو امام را در کارش متمایز می‌کند، دمیدن عطر مادرانگی در کار خیر است؛ به طوری که پیش از آن که مدرسه‌داری را وظیفه‌ی خود بداند، یتیم‌داری را وظیفه‌ی خود معرفی می‌کند و به فرمایش قرآن باور دارد که از تو درباره‌ی یتیمان سوال خواهد شد.
مادر خیریه‌های ایران که با خوب شنیدن، خوب تشخیص دادن و خوب عمل کردن راه دشوار عشق به بچه‌ها را داوطلبانه رفته، از اعضای اصلی هیات مدیره موسسه خیریه و عام‌المنفعه‌ی دارالاکرام است که از سال ۸۲ در کنار سایر بانیان این موسسه‌ی مردم‌نهاد، با تاکید بر نخبه‌پروری، حامی تحصیل کودکان مستعد فاقد سرپرست موثر است و تاکنون ۶ هزار دانش‌آموز را از سراسر ایران بورسیه تحصیلی کرده و بسته‌های حمایتی شش‌‍‌گانه‌ی معیشتی، آموزشی، فرهنگی، بهداشتی و درمانی، مشاوره و مددکاری و مهارت‌آموزی را برای دانش‌آموزان واجد شرایط تحت بورسیه‌ی خود و خانواده‌هایشان در نظر گرفته است. آرزوی بانو امام این است که در تمام شعب ۲۵ گانه دارالاکرام به معنای واقعی به نیازهای کودکان و نوجوانان و نه صرفا نیازهای درسی رسیدگی شود. برای او کیفیت خدمات‌رسانی به کودکان به اندازه کمیت و گستردگی آن مهم است.
