زبان حال حضرت رقیه (س): من نمی‌پرسم، تو هم بابا نپرسی بهتر است، زآنچه آمد بر سر دندان تو، دندان من!

در زیر متن این شعر به همراه فیلم شعرخوانی او را می‌بینید:

صبح آغازی ندارد، شام بی‌پایانِ من
دیر از راه آمدی خورشید نورافشانِ من

خواب دیدم سر به دامان تو خوابم برده است
چشم وا کردم تو را دیدم که بر دامان من

دیر راهب، روی نی، کُنج تنور و بزمِ می
من بمیرم، چه کشیدی تا شدی مهمان من؟!

پاسخ‌ات آیینه حق، آیه آیه سنگ بود
جان به قربان لبانت، قاری قرآن من

سو ندارد دیده‌ام از آن زمان که دیده‌ام
غرق خون پیراهنت را یوسفِ کنعان من

از غروب کربلا تا آخر شام بلا
هر بلایی بود عمه شد بلا گردان من

من نمی‌پرسم، تو هم بابا نپرسی بهتر است
زآنچه آمد بر سر دندان تو، دندان من

صبح، صبح صحبت از کنیزی بود
می‌گفتم به خود کاشکی نشنیده باشد گوش بابا جان من

بال و پر سوزانده‌ام از شوق روی ماه تو
شمع ویرانه تویی پروانه من، پروانه من