مهدی صفیخانی در گفتوگو با ایسنا، با اشاره به اینکه این اقدام به استناد ماده ۶ قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست صورت گرفته است، افزود: این منطقه به دلیل شرایط زیستی از جمله محل فرود و زیست پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی اضافه کرد: گاهی مواقع شاهد حضور طولانی مدت پرندگان مهاجر در این تالاب و جوجه آوری نیز هستیم، علاوه بر این منابع آبی تأمین کننده آب این تالاب چشمه همجوار با آن و روان آبهای سطحی است که در فصلهای پر بارش جاری میشود.
صفیخانی درباره شکار ممنوع شدن برخی مناطق مطرح کرد: به دنبال شناسایی استعدادهای بعضی از مناطق توسط کارشناسان محیط زیست در زمینه وضعیت اکوسیستم و حیات وحش مناطق، اقدامات لازم برای ممنوعیت شکار در آن مناطق صورت میگیرد.
معاون محیط زیست طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان ادامه داد: در برخی مواقع مناطق شکار ممنوع شاید از نظر زیستی شرایط لازم را نداشته باشند اما به دلیل حفظ گونههای دیگری مثل پلنگ آن منطقه شکار ممنوع اعلام شده تا طعمه و شکار مورد نیاز این گونه درنده از بین نرود در اصل با این کار گونههای کمیاب و در معرض انقراض حفظ میشوند.
وی افزود: علاوه بر این با شکار ممنوع کردن مناطق میتوان اشرافیت بر گونههایی که قابلیت حفاظتی دارند را افزایش داد و تنوع زیستی، جمعیت و نوع زیست این گونه را به صورت مستمر پایش و بررسی کرد.
این مقام مسئول تصریح کرد: از دیگر کارکردهای ممنوعیت شکار در یک منطقه آماده کردن آن برای ارتقای سطح به مناطق چهارگانه است، بنابراین از دوره سه یا پنج ساله ممنوعیت شکار، وضعیت منطقه دوباره بررسی شده و در صورت احراز شرایط لازم به یکی از مناطق چهارگانه ارتقاء مییابد در غیر اینصورت ممنوعیت شکار در آن منطقه تمدید میشود.
صفیخانی در ادامه خاطرنشان کرد: از طرف دیگر در مواقعی شاهد بازگشت وضعیت منطقه از شکار ممنوع به مناطق عادی هستیم به عنوان مثال بخشی از دشت اسدآباد به علت وجود «میش مرغ» شکار ممنوع اعلام شده بود که با تغییر زمین، دست اندازی کشاورزان به اراضی این منطقه و از بین رفتن زیستگاه این پرنده، این منطقه کارکرد خود را از دست داد.
وی اظهار کرد: در برخی از مواقع نیز اجرای طرحهای آبخیز و آبخوان داری و یا وجود معادن در یک منطقه سبب ممانعت دستگاههای متولی این طرحها از ارتقای منطقه را نداده و در این مناطق فقط شکار ممنوع میشود.
انتهای پیام