صدیقه مظفر در گفت و گو با ایسنا، عنوان کرد: بسیاری از کشورهای پیشرفته پیش از شیوع ویروس کرونا کلاس های درسی خود را به صورت مجازی برگزار می کردند.
وی با بیان این که برگزاری کلاس ها به صورت مجازی می تواند در کنار مزایا معایبی نیز داشته باشد، افزود: اما تمام این مزایا و معایب به عقیده من به محتوای تولیدشده توسط اساتید مربوط است. اگر اساتید محتوای مناسبی تولید و تسلط کافی به ساختار نرم افزارها داشته باشند و از این نرم افزارها جهت بالارفتن کیفیت و سطح تدریس و معرفی پروژه های مفید به دانشجویان جهت پویایی دانشجویان بهره گیرند نمی توان کلاس های مجازی را غیرمفید و ناکارآمد دانست.
این استاد دانشگاه با بیان این که در کلاس های مجازی می توان زمان را به خوبی مدیریت کرد ادامه داد: در فضای مجازی می توان تعاملات را گسترده تر کرد، اما موضوع ارتباط مستقیم با دانشجویان کمتر وجود دارد. تاثیراتی که حضور در کلاس به لحاظ روحی بر روی دانشجویان دارد در کلاس های مجازی کاهش یافته است.
مظفر بیان کرد: به لحاظ هزینه و زمان می توان شرایط کلاس ها را به راحتی مدیریت کرد، به نظر می رسد کلاس های حضوری دیگر تنها مناسب کارگاه ها و آزمایشگاه ها است، دروس تئوری به صورت مجازی قابل برگزاری است. در نتیجه برگزاری کلاس ها به صورت ترکیبی نتایج خوبی در بر خواهدداشت.
وی در خصوص سطح علمی دانشجویان افزود: به عنوان یک استاد تلاشم را کرده ام تا از تمامی ابزارها به لحاظ تولید محتوا، گرفتن ارائه از دانشجو، پرسش وپاسخ های کلاسی، تعریف پروژه های دانشجویی و برگزاری کارگاه ها و نشست های فوق برنامه استفاده کرده ام.
این استاد دانشگاه ادامه داد: به لحاظ کیفیت و یادگیری مشکلی وجود ندارد، منابع معتبر و به روز معرفی می شود اما پس از معرفی منابع پیگیری دانشجو توسط اساتید بسیار اهمیت دارد.
مظفر بیان کرد: در کلاس های مجازی پیگیری دانشجویان توسط اساتید باید بیشتر باشد تا سطح علمی دانشجو افت نکند.
وی در پایان گفت: برای تمامی دانشجویان آرزوی توفیق دارم و امیدوارم از فضای مجازی بهره مندی لازم جهت پیشرفت سطح علمی دانشجویان صورت گیرد.
انتهای پیام
