به گزارش اقتصادآنلاین ، سقوط‌ها، تصادفات با اشیا تیز و تصادفات رانندگی بیشترین علت ایجاد زخم‌های باز است. در صورت تصادف جدی، باید فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. این امر خصوصاً در صورت خونریزی زیاد یا خونریزی بیش از ۲۰ دقیقه ادامه می‌یابد.
چهار نوع زخم باز وجود دارد که بسته به علت بروز آن‌ها طبقه‌بندی شده است.
۱. سایش
سایش زمانی ایجاد می‌شود که پوست شما روی یک سطح خشن یا سخت ساییده شود یا خراشیده شود. جراحات تصادفی نمونه‌ای از سایش است. خونریزی معمولاً زیاد نیست، اما برای جلوگیری از عفونت باید زخم را مالش داده و تمیز کرد.
۲. پارگی
پارگی، بریدگی عمیق پوست است. جراحات ناشی از چاقو خوردن، ابزار و ماشین‌آلات از علل مکرر پارگی هستند. در مورد پارگی‌های عمیق، خونریزی می‌تواند سریع و گسترده باشد.
۳. سوراخ شدن
سوراخ کوچکی که در اثر یک جسم بلند و تیز مانند میخ یا سوزن ایجاد می‌شود. بعضی اوقات، گلوله می‌تواند باعث ایجاد زخم از نوع سوراخ شدن شود. سوراخ شدن ممکن است خونریزی زیادی نداشته باشد، اما این زخم‌ها می‌توانند به‌قدری عمیق باشند که به اندام‌های داخلی بدن آسیب برسانند. اگر حتی یک زخم از نوع سوراخ کوچک دارید، برای گرفتن عکس کزاز و پیشگیری از عفونت به پزشک خود مراجعه کنید.
پارگی بافت‌ها Avulsion:
Avulsion پارگی جزئی یا کامل پوست و بافت است. پارگی بافت‌ها معمولاً در حوادث خشن مانند حوادث خرد شدن بدن، انفجار‌ها و شلیک گلوله اتفاق می‌افتند. این‌ها به‌شدت و به‌سرعت خونریزی می‌کنند.
برخی از زخم‌ها ممکن است در خانه درمان شوند و برخی دیگر ممکن است لازم باشد برای تشخیص پزشکی به دکتر مراجعه شود.
مراقبت در منزل برای زخم‌های جزئی:
زخم‌های جزئی را می‌توان در خانه درمان کرد. ابتدا زخم را بشویید و ضدعفونی کنید تا همه آلودگی‌ها و بقایای آن پاک شود. برای کنترل خونریزی و تورم از روش فشار دادن و بالا نگه‌داشتن استفاده کنید. هنگام باندپیچی زخم، همیشه از پانسمان یا باند استریل شده استفاده کنید. زخم‌های بسیار جزئی بدون باند بهبود می‌یابند.
شما باید زخم را به مدت پنج‌روز تمیز و خشک نگه دارید. همچنین باید تایم زیادی را برای استراحت کردن بگذارید. درد به طور معمول با زخم همراه است. طبق دستورالعمل، می‌توانید از استامینوفن (تایل نول) مصرف کنید. از مصرف آسپیرین خودداری کنید زیرا باعث خونریزی یا طولانی شدن آن می‌شود.
اگر کبودی یا تورم دارید، یخ روی آن بگذارید و از دستمالی کردن پوسته خودداری کنید. اگر وقت خود را در خارج از منزل سپری می‌کنید، از کرم ضدآفتاب با ضریب محافظت در برابر آفتاب (SPF) ۳۰ استفاده کنید تا زمانی که کاملاً بهبود یابد.
اگرچه می‌توانید برخی از زخم‌ها را در خانه درمان کنید، اما در موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
زخم باز عمیق‌تر از ۱/۲ اینچ است
خونریزی با فشار مستقیم متوقف نمی‌شود
خونریزی بیش از ۲۰ دقیقه طول می‌کشد
خونریزی نتیجه یک تصادف جدی است
پزشک شما ممکن است از روش‌های مختلفی برای درمان زخم باز شما استفاده کند. بعد از تمیزکردن و احتمالاً بی‌حس کردن محل زخم، پزشک ممکن است با استفاده از چسب پوست و بخیه زخم را ببندد. اگر دچار زخم از نوع سوراخ شدن شوید، ممکن است کزاز بگیرید. بسته به محل زخم و احتمال ایجاد عفونت، پزشک ممکن است زخم را نبندد و اجازه دهد به طور طبیعی بهبود یابد. این به‌عنوان بهبودی ثانویه، به معنی از زخم تا اپیدرم سطحی شناخته می‌شود.
این فرایند ممکن است شما را مجبور کند که زخم خود را با گاز پانسمان ببندید. اگرچه فرایند بهبود یافتن ممکن است خوش‌آیند به نظر نرسد، اما از عفونت و ایجاد آبسه جلوگیری می‌کند.
درمان دیگر برای زخم باز شامل دارو‌های ضد درد است. همچنین در صورت وجود عفونت یا خطر ابتلا به عفونت، ممکن است پزشک پنی‌سیلین یا آنتی‌بیوتیک دیگری برای شما تجویز کند. در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.
اگر یک قسمت از بدن قطع شده باشد، باید برای اتصال مجدد به بیمارستان آورده شود. آن قسمت بدن را در یک گاز پانسمان مرطوب بپیچید و آن را در یخ بسته‌بندی کنید.
هنگامی‌که مطب دکتر را ترک می‌کنید، ممکن است باند و پانسمان داشته باشید. هنگام تعویض باند و پانسمان، شستن دست‌ها و تمیز بودن سطح مهم است.
قبل از پانسمان مجدد زخم، آن را کاملاً ضدعفونی و خشک کنید. پانسمان و بانداژ‌های قدیمی را در کیسه‌های پلاستیکی دور بریزید.
عارضه اصلی زخم باز خطر ابتلا به عفونت است. اگر دچار زخم از نوع سوراخ، پارگی عمیق یا تصادف جدی شده‌اید و علائمی از خونریزی یا عفونت قابل‌توجهی دارید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. علائم خونریزی شامل خونریزی مداوم است که با فشار مستقیم قطع نمی‌شود.
افزایش آبکشی زخم
چرک سبز، زرد یا قهوه‌ای ضخیم
چرک با بوی بد
علائم دیگر عفونت عبارتند از:
تب بیش از ۱۰۰٫۴ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سانتیگراد) برای بیش از چهار ساعت
یک توده حساس در کشاله ران یا زیربغل
زخمی که خوب نمی‌شود
پزشک در صورت ایجاد عفونت باکتریایی، زخم را از بین می‌برد و اغلب یک آنتی‌بیوتیک برای شما تجویز می‌کند. در موارد جدی‌تر، ممکن است شما نیاز به جراحی برای ازبین‌بردن بافت آلوده و گاهی اوقات بافت اطراف آن نیز داشته باشید.
تریس موس: این وضعیت در اثر عفونت از باکتری‌های عامل کزاز ایجاد می‌شود. می‌تواند باعث انقباضات عضلانی در فک و گردن شود.
ورم مفصلی نکروزان: این یک عفونت شدید در بافت‌های نرم است که توسط انواع باکتری‌ها از جمله کلستریدیوم و استرپتوکوک ایجاد می‌شود و می‌تواند منجر به ازبین‌رفتن بافت و عفونت شود.
سلولیت: این یک نوع عفونت پوستی است که در تماس مستقیم با زخم نیست.
