به گزارش برنا؛ اولین بار در سال ۱۹۱۱ بود که آبشارهای خون در قطب جنوب کشف شدند. در واقع گروهی از دانشمندان برای انجام تحقیقاتی به این نقطه از زمین رفته بودند که متوجه ی وجود آبی به رنگ خون شدند که از روی صخره ها به پایین می ریخت و روی صخره های پوشیده از یخ ریخته می شد. در ابتدا آن ها فکر کردند که دلیل رنگ عجیب این آب باید وجود جلبک های خاصی در آن باشد اما این فرضیه هیچ وقت به حقیقت نپیوست و به عنوان یک نظر و تئوری معتبر، معرفی و تایید نشد.
این فرضیه در سال ۲۰۰۳ لغو شد چرا که محققان بعد از انجام آزمایش هایی به این نتیجه رسیدند که اکسیداسیون آهن باعث شده تا آب حالت زنگ زدگی پیدا کند. آن ها بر این باور بودند که آب های این آبشار، قطرات آخر از آب های دریاچه ی نمکی هستند که حدود ۵ میلیون سال پیش شکل گرفته است.
اما حالا مطالعاتی که دانشگاه آلاسکا انجام داده است آن ها را به این نتیجه رسانده که آبشارهای خون از یک دریاچه ی بزرگ روان شده اند که حدود ۱ میلیون سال است که در زیر لایه ای از یخ محبوس شده است و وقتی که دیدند که این دریاچه علیرغم مدت زمان زیادی که محبوس بوده است، یخ نزده است کاملا شوکه شدند. این یافته ها نشان می دهد که یخچال های طبیعی سیستم آبی خاص خود را دارند.
در واقع ۱ میلیون سال پیش که یخچال طبیعی تیلور در این منطقه ی یخی به وجود آمد، یک دریاچه ی نمکی کوچکی را در زیر چندین لایه از یخ گیر انداخت. آب نمکی این دریاچه بیشتر و بیشتر جمع شد تا این که آب آن به اندازه ای نمکی شد که دیگر در دماهای معمولی یخ نمی زد. این توده ی نمکی زیر یخ، آهن را از لایه های زیر صخره ها به بیرون درز داد و به آن این رنگ عجیبی که امروز می بینیم را داد. البته این موضوع که چطور به بیرون درز پیدا کرده هنوز هم یک معماست.
برای پی بردن به این که این آب نمک دقیقا از کجا می آید و چطور به بیرون راه خود را پیدا کرده، تیم تحقیقاتی از یکی از متدهای استفاده از رادار به نام RES استفاده کردند که معمولا ار این متد برای تحقیقات روی یخچال های طبیعی استفاده می شود. این گروه تحقیقاتی، آنتن های رادار را به گونه ای تغییر داده و جا به جا کردند تا در یک الگوی خاص قرار بگیرد و بتواند تصاویری از این توده را در زیر یخ نشان دهد. نتیجه این بود که مشخص شد این یخچال طبیعی تیلور تعداد زیادی شکاف در خود دارد که در همین نقطه هم مقدار زیادی آب نمک به یخ تزریق می شود. بعداز آن، این تیم تحقیقاتی مسیر ۳۰۰ متری آب نمک را دنبال کردند تا این که آن ها را به بالای این آبشارهای خون در قطب جنوب رساند.
بعد از این، آن ها توانستند بفهمند که آب مایع چطور هر چقدر هم که نمکی باشد می تواند در میان یک یخچال طبیعی بی نهایت سرد جریان پیدا کند و توضیحات خودشان را در این باره ارائه کردند:
«شاید بار اول که این جمله را می شنوید چندان برایتان ملموس و واقعی نباشد اما وقتی که آب یخ می زند، از خود گرمایی منتشر می کند و این گرما، یخ های سرد اطراف را گرم می کند.»
آب نمک دمای یخ زدگی پایین تری دارد و وقتی که با گرما همراه می شود، به روان شدن مایع کمک می کد و در نتیجه روان شدن آن ممکن می شود.
