عصرایران؛ احسان محمدی- خبر درگذشت هوادار 33 ساله پرسپولیس بعد از شکست این تیم مقابل اولسان در فینال لیگ قهرمانان آسیا تلخ و جانگزا بود. اینکه چرا فوتبال تا این اندازه به مرگ و زندگی گره خورده و ما آن را جدی می‌گیریم موضوعی است که برخی از جامعه‌شناسان دون شان خودشان می‌دانند به آن ورود کنند. واقعیت این است که به دلیل فقدان، در دسترس نبودن یا گرانی سرگرمی‌های دیگر فوتبال در ایران برای قشری از جامعه جای همه چیز را گرفته است. آن را به دین و دنیا، عشق و نفرت و بود و نبودشان گره زده‌اند و کار دارد به جاهای باریک میکشد.
احتمالاً اگر نقشه ایران را جلوی بازیکنان پرسپولیس بگذارند و از آن‌ها بخواهند یاسوج را روی آن پیدا کنند، برخی از آن‌ها شاید چند دقیقه زمان بخواهند. چرا باید یک نفر بعد از شکست چنان به هم بریزد که قلبش از حرکت بایستد؟ خود بازیکنان روز بعد از شکست گفتند و خندیدند. وقتی آلمان 7-1 برزیل را شکست داد، هم یک مرد هرمزگانی از شدت ناراحتی سکته کرد و جان باخت در حالیکه هیچ گزارش فوتی در برزیل منتشر نشد! یعنی یک ایرانی از برزیلی‌ها برزیلی‌تر شده بود.
روز گذشته یحیی گل‌محمدی همه را غافلگیر کرد. او با یک پرواز به یاسوج رفت، با خانواده مرحوم بهروز خورشیدیان دیدار کرد و مدال یادگاری مسابقات لیگ‌قهرمانان را به همراه یک پیراهن پرسپولیس که بازیکنان آن را امضا کرده بودند به سامی پسر 8 ساله آن هوادار هدیه داد. رفتاری ارزشمند و قابل تحسین که گرچه برای سامی پدر نمی‌شود و جای خالی مرد را در خانه هرگز پر نمی‌کند اما دستکم برای دقایقی تسلی بخش است. یادمان نرود در موارد مشابهی از این دست، بازیکنان ایرانی حتی از درج یک پیام تسلیت در شبکه‌های اجتماعی خودداری می‌کردند. فوتبال مرگ و زندگی نیست، یک بازی است و حالا که خیلی در ایران به ما لذت قهرمانی نمی‌دهد، نباید زمینه‌ساز مرگ شود.
محمود فکری سرمربی استقلال هم دستور داد تا بازیکنان و کادر فنی این تیم فعالیت خود را در اینستاگرام متوقف کنند. اینکه یک سرمربی دستور فیلتر بدهد اتفاق معمولی نیست اما رفتار بسیاری از بازیکنان در شبکه‌های اجتماعی نه تنها سودی به حال باشگاه ندارد بلکه با ناشی‌گری و فقدان سواد رسانه‌ای موجب حمله و هجمه مخالفان و ایجاد حاشیه برای تیم می‌شوند.
موافق فیلتر و محدود کردن دسترسی شهروندان به شبکه‌های اجتماعی نیستم و می‌دانم خیلی زود بازیکنان دوباره در فضای مجازی به فعالیت مشغول شوند اما تصمیم محمود فکری در شرایطی که امکان آموزش به بازیکنان وجود ندارد و بسیاری از آن‌ها «خودشان همه چیز را بلدند» شاید به ایجاد آرامش در این تیم کمک کند. کافی است رفتارهای اینستاگرامی سیدحسین حسینی دروازه‌بان این تیم را در دو، سه سال گذشته در ذهن مرور کنید!
شبکه‌های اجتماعی به خاکریزهایی تبدیل شده‌اند که هر گروه و دسته‌ای پشت یکی از آن‌ها کمین کرده و حتی گاهی به تیم خودی شلیک می‌کنند. پیشکسوتان، هواداران نسل‌های پیشین، بازیکنانی که در ترکیب قرار نمی‌گیرند، لیدرها، بازیکن فَن‌هایی که معتقدند ستاره آن‌ها باید فیکس بازی کند و ... هر کدام در این سال‌ها بیش از آنکه مفید باشند زمینه‌ساز حاشیه‌های خسارت‌باری شده‌اند و همیشه هم طلبکار هستند. آن‌ها هرگز مسئولیت کاری که در فضای مجازی می‌کنند را نمی‌پذیرند ولی رفتارشان در فضای واقعی زخم‌های عمیقی می‌زند.
