محمد محتاطی در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص چالش‌هایی که این روزها دریا و ناجیان با آن مواجه هستند، گفت: ناجیان غریق مسئولیت و شغلشان در قالب یک هیئت ورزشی و فدراسیون ساماندهی شده است، حال آنکه این افراد نیز همانند تیم‌های امداد و نجات و آتش نشان‌ها وظیفه حفظ جان انسان‌ها را برعهده دارند.
محتاطی با بیان اینکه نگاه به ناجیان غریق در حد نگاه ورزشی است، افزود: دستمزد و بودجه این شغل نیز بر همین نگاه تنظیم شده است در حالی که در هیچ رشته ورزشی همانند هیئت نجات غریق افراد با جان خود بازی نمی‌کنند.
وی با تاکید بر اینکه شغل نجات غریق یک شغل سخت و پرمخاطره بوده و دارای بار روانی و آسیب‌های جانی و روحی است، گفت: با همه این تفاسیر در بحث پرداخت حقوق، نه تنها دستمزد آنان با نوع کارشان همخوانی ندارد، حتی میزانی که هیأت نجات غریق به عنوان دستمزد در نظرگرفته نیز پرداخت نمی‌شود.
دبیر ساماندهی سواحل محمودآباد مشکلات بیمه‌ای را هم از دیگر دغدغه‌های ناجیان عنوان کرد و ادامه داد: با وجود اینکه ناجی گری از دسته مشاغل پرخطر محسوب می‌شود، اما بیمه ناجیان غریق در حد بیمه ورزشی است و در صورتی که اتفاقی برای ناجی رخ دهد، تنها بخشی از هزینه را بیمه ورزشی تأمین می‌کند. علاوه بر این، شغل ناجی گری شامل بیمه مشاغل نمی‌شود زیرا به دلیل اینکه دریا پیمانکار و متولی ندارد، برخلاف مشاغلی همچون ناجیان استخر، ناجیان دریا مشمول بیمه تأمین اجتماعی نمی‌شوند. این تفاوت‌ها در حالی است که سختی کار ناجیان غریق در دریا بسیار بیشتر از ناجیان استخرها است.
محتاطی با بیان اینکه هیچ قانون حمایتی برای ناجیان غریق وجود ندارد، گفت: مشاغل امدادی همچون آتش نشانی و هلال احمر از یک قانون حمایتی برخوردارند، ولی ناجیان غریق هیچ قانون حمایتی ندارند و حتی شامل حمایت مستمری بگیران وزارت کار نیز نمی‌شوند و بیمه بیکاری نیز شاملشان نمی‌شود و نیاز است که در این حوزه چاره اندیشی شود.
عدم پرداخت به موقع حقوق ناجیان
وی همچنین از عدم پرداخت به موقع حقوق ناجیان نیز گلایه کرد و افزود: نه تنها حقوق ماه‌های اخیر ناجیان غریق در استان و بخصوص شهر محمودآباد پرداخت نشده است، بلکه برخی از آنها از سال‌های قبل نیز مطالبات عقب مانده دارند.
محتاطی گفت: این مشکلات سبب شد امسال با چالش‌های زیادی در دریا مواجه باشیم و عمده ترین آن عدم استقبال ناجیان به این شغل بوده است که تأمین ناجی در دریا را با مشکل مواجه کرده بود.
وی با اشاره به اینکه کسی پیگیر مطالبات ناجیان و ساماندهی وضعیت شغلی این افراد نیست، خاطر نشان کرد: همه ساله ما در طرح دریا با چالش حقوق ناجیان رو به رو هستیم و موضوع کمبود امکانات سخت افزاری برای ناجیان غریق و عدم پرداخت به موقع حقوق ناجیان غریق قصه و غصه پرتکرار ناجیان دریا است که حتی سبب شده برخی از این افراد به شغل‌های دیگر روی آورند و ممکن است ادامه این روند دریا را در سال‌های آینده با چالش نبود ناجی رو به رو کند.
افزایش قربانیان دریا در مازندران زیر سایه بی‌توجهی‌های کرونایی
این کارشناس علوم ارتباطات یکی دیگر از علت‌های افزایش فوتی در دریا را عدم اطلاع رسانی کافی دانست و گفت: باوجود اینکه مهم‌ترین مأموریت رسانه ملی هشدار، اطلاع رسانی و آموزش است، ولی تاکنون هیچ برنامه آموزشی در خصوص خطرات دریا و آموزش مناطق شنا ممنوع و یا اینکه هموطنان در کدام قسمت دریا می‌توانند شنا کنند، در صدا و سیما دیده نشده است.
محتاطی افزود: متأسفانه حتی در زمان‌های طوفانی بودن دریا نیز هشدارهای لازم توسط رسانه ملی و سیمای استانی داده نمی‌شود تا حداقل مردم از این طریق مطلع شوند و تنها صدای ما از طریق شبکه‌های مجازی به درون استان می‌رسد حال آنکه بیشترین افراد غرق شده را غیر بومیان و مسافران تشکیل می‌دهند.
دبیر ستاد ساماندهی سواحل محمودآباد یکی از اقدامات وب رسانه را آموزش در حوزه کرونا عنوان کرد و گفت: انتظار این است که این رسانه در خصوص خطرات دریا نیز به مردم آموزش دهد زیرا سالیان سال است که دریای مواج خزر از بین مردم و بویژه مسافران که آشنایی کاملی با دریا ندارند قربانی می‌گیرد.
وی افزود: با وجود اینکه مردم برای رفع خستگی به شمال کشور سفر می‌کنند، ولی متأسفانه نبود اطلاعات کافی و کم توجهی سبب شده است که برخی خانواده داغدار بر گردند که نیاز است در این خصوص راهکاری اندیشه شود.
محتاطی همچنین به نبود تابلو ها و بیلبوردهای هشدار دهنده در سطح جاده‌های منتهی به استان اشاره کرد و گفت: برای آگاهی مردم لازم است حداقل در محورهای پرترددی همچون هراز و سایر محورهای مواصلاتی استان علائم هشدار دهند و آموزشی لازم در قالب تابلوهای جاده‌ای نصب شود تا آگاهی مردم افزایش یابد.
دبیر ستاد ساماندهی سواحل محمودآباد با بیان اینکه علیرغم تاکید استانداری مازندران بر عدم اجرای طرح دریا به علت شرایط کرونایی استان، سواحل مازندران میزبان مسافران زیادی بوده است، گفت: متأسفانه به بهانه کرونا طرح دریا در سواحل اجرا نشد وتعداد ناجیان نیز به همین دلیل در ساحل کاهش یافت حال آنکه با وجود ممنوعیت تردد و سفر به مازندران مسافران از راه‌های مختلف به شهرهای شمالی رسیدند و همچنین ما در ایام تابستان شاهد حضور پر تعداد مسافران بودیم.
وی افزود: به عنوان مثال در شهرستان محمودآباد از ابتدای خرداد ماه و با استقرار ناجیان، ۱۴۷ نفر از مرگ حتمی نجات یافتند که به نسبت تعطیلی طرح عدد بسیار بالایی است.
محتاطی در توضیح تعداد بالای غریق در محمودآباد نیز گفت: موقعیت جغرافیایی محمودآباد و اینکه اولین شهر ساحلی از سمت پایتخت محسوب می‌شود سبب شده است که به تناسب ورود زیاد مسافران تعداد غرقی ها نیز افزایش یابد.
وی توضیح داد: در محمودآباد همه کوچه‌ها در سطح شهر به دریا راه دارد و ساحل دریا محمودآباد برعکس سایر نقاط آزاد و قابل دسترسی است و ۹۶ کوچه راه دسترسی به ساحل دارند که همه اینها به علاوه کمبود ناجی سبب شده است مدیریت دریا با چالش مواجه شود.
محتاطی با بیان اینکه هر ۲ کیلومتر در ساحل محمودآباد توسط یک ناجی کنترل می‌شود، گفت: عدم اجرای طرح دریا به بهانه کرونا و در نتیجه کاهش تعداد ناجی و همچنین عدم استقبال ناجیان برای ادامه این کار سبب شده است که از ابتدای طرح دریا تاکنون ۱۸ نفر در آب‌های ساحل محمودآباد جان خود را ازدست دهند که بالاترین عدد در بین شهرستان‌های استان محسوب می‌شود.
