به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، عسل در ظروف مهر و موم شده تا هزاران سال سالم باقی می‌ماند. این ماده حتی در مقبره‌های مصر باستان نیز کشف شده است. راز عمر طولانی عسل در فرایند تولید عسل زنبور نهفته است. زنبورهای عسل شهد یا نکتار گل‌ها را جمع‌آوری کرده و به کندو منتقل می‌کنند. در این مرحله نکتار به گروه دیگری از زنبورهای کارگر سپرده می‌شود که مایع را بارها می‌نوشند و برمی‌گرداند تا میزان آب آن کاهش یابد.
طی این فرایند، آنزیمی در معده زنبور عسل گلوکز نکتار را تجزیه کرده و آن را به اسید گلوکونیک تبدیل می‌کند. این ماده به اسیدی شدن عسل ( pH حدود چهار) و پراکسید هیدروژن کمک می‌کند. وقتی نکتار در لانه زنبور قرار می‌گیرد، زنبورها با استفاده از بال‌های خود آن را باد زده تا فرایند تبخیر آب سرعت یابد. عسل به دلیل آب کم و اسیدی بودن بالا فاسد نمی‌شود، باکتری که باعث فساد غذا می‌شود در این شرایط نمی‌تواند رشد کند. پراکسید هیدروژن نیز خواص ضدباکتریایی دارد، بنابراین عسل طی زمستان‌های سرد برای زنبورها تازه می‌ماند و مدت ماندگاری آن داخل محفظه در بسته نیز بیشتر است.
