دختر عنکبوتی ایران را بشناسید + عکس

الناز رکابی ملی پوش سنگ نوردی، بعد از بدشانسی و جاماندن از المپیک توکیو از همین حالا عزمش را جزم کرده تا صخره‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس را فتح کند. او به رغم شایستگی به خاطر لغو آخرین گزینشی المپیک از توکیو جاماند تا حسرتی بر دل سنگ نوردی ایران بماند. اما دختر عنکبوتی ایران این روز‌ها مصمم‌تر از همیشه در حال تمرین است تا صخره‌های باقی مانده را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارد.

مربی پایه محیا دارابیان بودی؛ عملکرد او را در جهانی جوانان روسیه چطور دیدی؟

با او به روسیه نرفتم، اما نزدیک مسابقاتش به او کمک می‌کنم و رهبری تمریناتش را به عهده می‌گیرم، ولی در کل او خودش تمرین می‌کند و برنامه تمرینی اش را هم خودش طراحی می‌کند. محیا با توجه به تمرینات و ۲ سال دوری از مسابقات، عملکرد خوبی داشت و نشان داد که هیچ اختلافی با رقبای جهانی نداریم و در آینده با بالا رفتن تجربه و برطرف کردن نقاط ضعف به راحتی می‌توانیم سکودار جهانی باشیم. او از سال بعد در رده بزرگسالان شرکت می‌کند و باید برنامه ریزی قوی تری برای رده بزرگسالان داشته باشد تا به هدف رکورد جهان و کسب سهمیه المپیک برسد.

این روز‌ها تمرینات خودت چطور پیش می‌رود؟

از الان حواسم به المپیک ۲۰۲۴ است و تمام برنامه‌هایم در همین راستاست تا خودم را به پاریس برسانم.


خیلی‌ها معتقدند سنگ نوردی ورزشی مردانه است، نظر تو در این باره چیست؟

کلا با جنسیت سازی موافق نیستم. به نظرم جنسیت فرهنگ و ذهنیت غلطی است که بین ما جا افتاده است و فکر می‌کنیم توانایی دختر و پسر با هم متفاوت است. دختر‌ها هم می‌توانند فراتر از پسر‌ها پیش بروند. خود من تا چند وقت پیش فکر می‌کردم پسر‌ها از نظر رشد عضلانی از دختر‌ها جلوترند، اما با توجه به چیز‌هایی که دیدم متوجه شدم که همه چیز حاصل تلاش و پشتکار است. هرچند که مردان از نظر فیزیولوژی و هورمونی متفاوت ترند، ولی خیلی دختر‌هایی را دیدم که با تلاش زیاد فراتر از آقایان حرکت کرده اند. در حال حاضر هم خیلی از ورزش‌ها به سمت مهارت پیش می‌رود و صرفا فقط قدرت نیاز نیست.

 

از زمانی که سنگ نوردی المپیکی شده حمایت‌ها از این رشته بیشتر شده است؟

می‌توانستم در راس حمایت‌ها قرار بگیرم، چون تنها کسی بودم که توانستم جزو ۲۰ سنگ نورد برتر دنیا قرار بگیرم و ورودی مسابقات انتخابی فرانسه را کسب کنم، ولی حمایتی که باید از من نشد و مقدار کمی‌از هزینه‌هایی که کرده بودم به من برگشت. گذشته مهم نیست، اما انتظار دارم برای آینده برنامه ریزی‌های بهتری شود، اما من برنامه ریزی مشخصی نمی‌بینم. درست است که فدراسیون اردو‌هایی برگزار می‌کند، اما این اردو‌ها یک روزه است و با اردوی یک روزه اتفاقی نمی‌افتد. کلا ما سنگ نوردان یاد گرفته ایم که با تکیه بر توانایی‌های خودمان به سمت هدفمان پیش برویم. برای مثال محیا در زنجان و من در تهران مستقل و بدون مربی تمرین می‌کنیم و می‌دانم که خیلی از سنگ نوردان دیگر هم همینطورند. امیدی به حمایت فدراسیون و کمیته ملی المپیک نداریم تا با حمایتشان بتوانیم تمریناتمان را در خارچ پیش ببریم. ترجیح می‌دهیم منتظر کسی نمانیم و با تکیه بر خودمان پیش برویم. امیدواریم که این وسط حمایت‌هایی هم از ما صورت گیرد.

شنیده ام که تو خودت مربی خودت هستی و نقاط ضعفت را هم از روی فیلم‌های مسابقه ات پیدا می‌کنی؛ درست است؟

بله درست است؛ در گذشته مربی خانم خوب و باتجربه در زنجان نداشتیم که بتواند کمک کند و برترین سنگ نورد بانوان خودم بودم. به مرور زمان تجربیاتی را به دست آوردم و در آخرین سفرم به اتریش حدودا ۲ ماهی با یک مربی اتریشی تمرین کردم و متوجه شدم با تمام تجربیات و آزمون و خطا‌هایی که در این بیست سال به دست آوردم خودم می‌توانم بهترین مربی خودم باشم. مربیان خارجی براساس امکانات آموزش می‌دهند و من براساس کمبود امکانات ایران تمریناتم را طراحی می‌کنم و با محیط تمریناتم را پیش می‌برم. می‌دانم که با توجه به امکانات کم ما، تمرینات مربی خارجی جواب نمی‌دهد. حالا هم سعی می‌کنم کمبود‌هایی که در این سال‌ها داشته ام را برای نسل جدید جبران کرده و کمکشان کنم.