به گزارش رکنا ، بیانیه مجمع فرهنگیان ایران اسلامی بمناسبت آغاز سال تحصیلی 1401-1400منتشر شد.
در طول صد سال گذشته، اول مهر هر سال پرتحرک‌ترین و جنبشی‌ترین روز ایران برای کودکان ، نوجوانان و جوانان ایران بوده است که در آن میلیونها دانش آموز، دانشجو ، معلم ، استاد و اولیا، موتور بزرگترین کارخانه انسان سازی کشور را برای یک سال تحصیلی دیگر به حرکت در می آوردند اما دو سالی است که بخاطر شیوع ویروس منحوس کرونا و تعطیلی مدارس این جشن باشکوه، دیگر مشابه گذشته برگزار نمی‌گردد و معلمان و دانش‌آموزان، جریان آموزش را در منزل و از طریق مجازی شروع می‌کنند. در سال تحصیلی جدید با سرعت گرفتن واکسناسیون معلمان، کادر مدرسه و دانش‌آموزان، امید به حضوری شدن مدارس از آبان ماه به بعد افزایش یافته است.
با روی کار آمدن دولت سیزدهم، انتظارات برای در اولویت قرارگرفتن آموزش و پرورش افزایش یافته که امید است با معرفی وزیر پیشنهادی توانمند و حرفه ای به مجلس شورای اسلامی این مهم نمود عینی مناسب تری پیدا کند. آموزش و پرورش زیربنایی ترین نهاد کشور است که هر میزان هزینه در آن به منزله سرمایه گذاری برای وضعیت حال و آینده کشور است چرا که تراز هیچ جامعه ای از تراز آموزش و پرورش آن بالاتر نمی‌رود نمی‌توان آموزش و پرورش ضعیف و ناکارآمدی داشت و همزمان به درجات والایی از توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی دست یافت. بنابراین نظام و دولت باید نگاه خود به نهاد آموزش و پرورش را متحول سازند. در حال حاضر کمتر ناظر واقع بینی می تواند این واقعیت تلخ را نادیده بگیرد که آموزش و پرورش در ردیف اولویت های مهم دولت‌های گذشته نبوده است. امروز آموزش و پرورش جزء مصلحت های ملی مهم کشور است و جامعه گسترده آموزش و پرورش انتظار دارد که آموزش و پرورش در اولویت قرار گیرد. این در اولویت قرار گرفتن فقط افزایش حقوق فرهنگیان نیست بلکه دولت باید نشان دهد که تمرکز بیشتری روی آموزش و پرورش دارد و این موضوع برایش اولویت دارد. فرهنگیان و ذینفعان آموزش و پرورش به خوبی میزان توجه و اولویت دولت را تشخیص خواهند داد. بنابراین دولت سیزدهم می باید اراده عملی خود را برای توجه به مسائل و چالش های فرهنگیان نشان دهد. جامعه عظیم فرهنگیان نیاز به نگاه عمیق و سیستماتیک و باور به تغییر وضعیت موجود از سوی مسئولان ارشد دارد.
کم توجهی به شان و منزلت معلمان، بزرگترین چالش نظام آموزشی در طول سالهای گذشته بوده و هست که مسئله کمبود معلم هم به عنوان یک معضل بزرگ به این موارد اضافه شده است. بسیار مایه تاسف است که در کشوری که سالانه یک میلیون دانشجوی جدید در دانشگاههایش پذیرش می‌کند. نظام آموزشی آن از کمبود معلم رنج می برد و حرفه ای ترین و ماموریت گراترین دانشگاهش که دانشگاه فرهنگیان باشد با کمبود شدید استاد و فضای آموزشی مواجه است و گسترش قارچ گونه شعبات آن فقط روند بی کیفیتی در آینده نظام آموزشی را تشدید می کند. واقعا برای فعالان نظام آموزشی این سوال مطرح است که چرا در کشور هم افزایی وجود ندارد که از ظرفیت عظیم نظام آموزش عالی کشور برای جذب دانشجوی تربیت معلم استفاده شود تا آموزش و پرورش هرساله به جذب نیروهای غیر تخصصی و ناکارآمد اقدام نکند. از دولت جدید انتظار می رود کمبود 300 هزار معلم آموزش و پرورش را در سال های پیش رو از ظرفیت موجود نظام آموزش عالی کشور منطبق با استانداردهای تربیت معلم جبران نماید. دانشگاه فرهنگیان که فارغ التحصیلان آن می‌بایست نسل آینده کشور را تربیت نمایند نباید به مثابه یک جزیره جدا افتاده از سایر دانشگاههای کشور باشد. این سوال جدی همواره مطرح بوده است که چرا این دانشگاه به لحاظ رتبه و جایگاه حداقل در بین 20 دانشگاه برتر کشور نیست و چرا باید نسبت استاد به دانشجوی آن یک به 50 باشد؟ آیا با این نسبت استاد به دانشجو می توان انتظار خروجی معلم حرفه ای و با کیفیت داشت؟ بنابراین نظام آموزش عالی کشور و کل دولت باید به این موضوع حساسیت داشته باشد و توان و انرژی ویژه برای این بخش بگذارند. باید تربیت معلم در صدر اولویت های نظام آموزش عالی کشور قرار گیرد و نوع نگاه به تربیت معلم به عنوان یک مجموعه آموزشی باید مورد بازنگری قرار گیرد. دولت به عنوان یک مجموعه حاکمیتی باید برای حل مشکل کمبود معلم در نظام آموزش و پرورش برای 2 الی 4 سال آینده برنامه ریزی دقیق و حساب شده داشته باشد.
از دیگر اولویت‌های مهم و اساسی وزارت آموزش و پرورش، ارتقائ سطح معیشت و منزلت معلمان است. آموزش و پرورش در شرایط خطیر و پیچیده امروز کشور نیاز به آرامش و ثبات دارد. عدم پرداخت بدهی ها و معوقه های آموزش و پرورش و عدم اجرای نظام رتبه بندی معلمان و به تعویق انداختن مکرر آن، بسترساز برخی اقدامات غیر متعارف و آرامش زدا در آموزش و پرورش است که انتظار می رود دولت جدید اهمتام ویژه ای به این موضوع داشته باشد.
رئوس مطالبات فرهنگیان شاغل و بازنشسته از دولت سیزدهم بر اساس جمعبندی نظرات فرهنگیان فرهیخته از جلسات مجازی و حضوری از سراسر کشور به شرح ذیل اعلام می گردد .
از موضعات مهم و چالش برانگیز پیش روی وزارت آموزش و پرورش، القای ناکارآمدی نظام آموزشی در اثر بازتولید کردن و تعمیق شدن بی عدالتی آموزشی و همچنین ناامیدی مردم و ذینفعان از بهبودی وضعیت آموزش و پرورش است. بی عدالتی آموزشی مهمترین و نزدیکترین تهدید فراروی نظام آموزشی است و به صورت سیستماتیک خود را در قالب ها و شکل های مختلف در درون نظام آموزشی کشور بازتولید می کند. وزارت آموزش و پرورش نیاز دارد کارآمدی خود را در تقویت کیفیت آموزشی بویژه در مدارس دولتی نشان دهد بنابراین از دولت سیزدهم انتظار می رود تمامی ظرفیت ها و امکانات موجود را برای حل چالش ها و معضلات موجود بکار گرفته و از کاهش روند کالایی شدن آموزش حمایت نماید.
از مسائل مهم دیگر مربوط به آموزش و پرورش، کاهش اقتدار وزیر آموزش و پرورش است. در طول دو دهه گذشه مرتبا از اقتدار وزیر آموزش و پرورش کاسته شده و بیشترین چالش را در این ارتباط دولت و مجلس ایجاد کرده اند بطوریکه دولت با عدم ثبات و تغییرات پی در پی از اقتدار وزیر و وزارت آموزش و پرورش کاسته است و نمایندگان مجلس شورای اسلامی با دخالت های فزاینده در روند عزل و نصب های مدیران آموزش و پرورش حوزه انتخابیه خود، به تضعیف جایگاه وزارتخانه کمک کرده اند. ادامه وضعیت موجود، جایگاه و منزلت آموزش و پرورش و به تبع آن معلمان را روند به روز بیشتر تضعیف خواهد کرد. بنابراین از دولت جدید انتظار می رود برای جبران نقیصه عدم معرفی وزیر قوی و کارآمد برای وزارت آموزش و پرورش که با واکنش منفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی مواجه شد پس از بازگشایی رسمی مدارس در اولین فرصت شخصیتی برجسته ،حرفه ایی ، با تجربه و توانمندکه از ظرفیت ملی برخوردار باشد را بعنوان وزیر به مجلس معرفی نماید.
امید که در پرتو نگاه منطقی و صحیح نظام و دولت سیزدهم به نهاد آموزش و پرورش به عنوان زیربنایی‌ترین نهاد توسعه همه جانبه و پایدار کشور، نسلی دیندار، آگاه، مسئولیت پذیر و قانون گرا برای آینده کشور تربیت گردد.
مجمع فرهنگیان ایران اسلامی
1 مهرماه 1400
