به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، روزی که خبر رسید کرونا به کشورمان وارد شده است، اولین جایی که درهایش بسته شد تا مبادا بیماری سرایت بیشتری نداشته باشد، مدارس بود، از آن روز تا امروز، بارها و بارها مقرر شد که درهای مدارس باز شود و حتی اگر شده، دانش‌آموزان برای رفع اشکال به مدرسه بروند اما با استقبال آنچنانی از سوی خانواده‌ها مواجه نشده است.
حدود ۲ سال است در و دیوارهای مدارس در سکوتی سنگین و وهم‌انگیز به دور از هیاهو و شادی دانش‌آموزان، بی‌رونق مانده‌اند؛ بچه‌ها در خانه‌ها مانده‌اند و والدین، معلمان و مسؤولان برای آموزش آن‌ها به صورت مجازی تلاش می‌کنند تا از تحصیل باز نمانند.
همه ما خاطرات درس و مدرسه را از حال خوب و مهربانی روزهای نخست مهر ماه و آشنایی با همکلاسی‌ها و معلمان جدید، کیف و کفش و لباس نو به یاد داریم اما اینک برای دومین سال است که در سایه منحوس ویروس کرونا، این زیبایی‌ها رخت بربسته و دیگر نشانی از آن شوق کودکانه و شور و حال والدین و معلمان، جنب‌وجوش‌های بسیار در خیابان‌ها و مدارس نیستیم.
مدرسه مهم‌ترین کانون و بخش فراموش نشدنی دوران کودکی و نوجوانی هر کسی است. بهترین دوستان، بهترین خاطرات، ارزنده‌ترین تجربیات و شیرین‌ترین آموزه‌ها و واقعی‌ترین خنده‌ها، همگی یادگار دوران خوش مدرسه است. از احساس بزرگ شدن با ورود به پایه اول ابتدایی و اشک‌هایی که مشخص نیست از ذوق دیدن آن همه هم‌سن و سال در کنار خود است یا دلتنگی برای خانه و مادر تا هیجان آماده شدن برای ورود به دانشگاه را مدیون حضورمان در مدرسه هستیم.
وقتی دانش‌آموزان لذت تعطیلی صبح جمعه را درک نمی‌کنند
اکنون ۲۰ ماه می‌شود که دانش‌آموزان چیزی از احساساتی که گفته شد درک نمی‌کنند. اکنون مدت‌هاست دانش‌آموزان معلم‌شان را تنها در قاب تلفن همراه پدر و مادر می‌بینند. اکنون مدت‌ها است کودکان چیزی از هر روز صبح زود بیدار شدن و لذت تعطیلی صبح جمعه را درک نمی‌کنند و هر روزشان کسل‌کننده و بی‌انگیزه می‌گذرد.
پدرها و مادرها نیز در این ۲۰ ماه در کنار اشتغال و مشغله‌های همیشگی، شغلی جدید به نام معلم سرخانه بودن را تجربه کردند. شغلی که در آن هیچ تجربه‌ای نداشتند و در عین حال، در انجام درست این وظیفه بسیار حساس و مهم دچار مسائلی شدند که در هیچ نسلی سابقه نداشته است.
بازگشایی مدارس بحث داغ این روزها در فضای مجازی و رسانه‌ای است که بسیاری از خانواده‌ها، مسؤولان و کارشناسان را به واکنش، اقدام و اظهار نظر واداشته است. موضوعی که به دلیل شرایط خاص کرونایی حساسیت‌ها، نگرانی‌ها و دغدغه‌های بسیاری را سبب شده است به ویژه که این روزها سخنگوی ستاد کرونا هم اعلام کرده احتمالاً در آبان ماه با موج جدید کرونا مواجه شویم.
امسال نیز مثل پارسال زمزمه بازگشایی مدارس از چند ماه پیش بالا گرفت و بحث شروع مدارس در فروردین‌ماه و سپس آبان ماه مطرح شد و در آخرین اظهارنظر هم سرپرست وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد که بازگشایی تدریجی مدارس با هدف جلوگیری از به خطر افتادن سلامت دانش‌آموزان و کیفیت آموزشی در دستور کار است.
نگرانی والدین از سلامت فرزندانشان و نگرانی مسؤولان از تبعات آینده آموزش مجازی برای نظام تعلیم و تربیت کشور هر دو به جا و منطقی است. می‌توان با تسریع روند واکسیناسیون و برگزاری کلاس‌های درس با حضور محدود دانش‌آموزان و رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی، هر دو دل‌مشغولی را به درستی پاسخ گفت.
با این همه، ارزیابی نتایج آموزش غیرحضوری بر سلامت جسم، روان و تحصیل دانش‌آموزان، نشان می‌دهد که پیامدهای منفی تعطیلی مدارس بسیار بیشتر از دایر بودن آن‌هاست و البته در حالی که نمی‌توان نگرانی بسیاری از خانواده‌ها را در مورد سلامتی فرزندانشان نادیده گرفت، برخی کارشناسان معتقدند چشم‌اندازی برای پایان ویروس کرونا وجود ندارد و با توجه به آسیب‌های تعطیلی مدارس، باید با این ویروس کنار بیاییم و راه‌های همزیستی با آن را در پیش بگیریم.
وقتی پای بچه‌ها از مدرسه کوتاه شد، معلمان پای کار ایستادند تا درس و مدرسه تعطیل نشود. یکی یخچال خانه‌اش را تخته سیاه کرد و دیگری خانه‌اش را کلاس درس کرد، روایت‌های بسیاری از عشق و ایثار معلمان در این ۲ سال تجربه کردیم. حال در این گزارش می‌خواهیم، جلوه‌های دیگری از عشق معلمی را در این ۲ سال کرونایی نشان دهیم؛ معلمانی که مسیرهای طولانی را برای تدریس می‌پیمایند، معلمانی که از مال خود می‌گذرند تا مدرسه بسازند، معلمانی که محل زندگی خود را کلاس درس کرده‌اند؛ معلمانی که به درب منزل دانش‌آموزان برای تدریس می‌روند، معلمانی که هزینه تبلت دانش‌آموزان‌شان را می‌پردازند.
معلمی که با وجود شکستگی مهره کمر هم تدریس را رها نکرد
از جلوه‌های ایثار در دوران کرونایی می‌توان به خانم صاحب دوست، دبیر ادبیات مدرسه راضیه فولادشهر اشاره کرد، او در روز جمعه ۱۲ دی ماه ۱۳۹۹ دچار سانحه تصادف و شکستگی مهره‌های کمر شد، اما این شکستگی سبب نشد که دانش‌آموزانش از درس باز بمانند او با از خودگذشتگی در روز شنبه ۱۳ دی ماه از روی تخت بیمارستان آزمون درس فنون یازدهم کلاسش را برگزار کرد.
روایت تدریس ایثار و انسانیت در نیمه‌های شب
روایت دیگر ایثار معلمان ندا اسپنانی است او بیش ۶ سال است که در دوره ابتدایی تدریس می‌کند؛ وی از روش‌های متنوعی در دوران کرونا برای تدریس خود استفاده کرده است؛ ماجرای نیمه شب یکی از شب‌های پاییز و مشکلی است که برای دانش‌آموز کلاسش نیما پیش آمده بود شنیدنی است.
یک شب معلم پس از پیگیری عدم حضور نیما در کلاس‌های آنلاین متوجه می‌شود، حال نیما وخیم شده و ۲ روز در بیمارستان بستری بوده است و پس از ترخیص از بیمارستان در تهیه کپسول اکسیژن دچار مشکل شده و تنفسش کاملاً به مشکل برخورده است.
خانم اسپنانی هم سریعاً موضوع را با همسرش مطرح کرده و پس از ساعت‌ها تلاش ساعت حدود یک نیمه شب، با تهیه کپسول اکسیژن به کمک او می‌روند؛ لب‌های نیما سیاه شده و نفس‌هایش به شماره افتاده بود و مادر نیما، معلم او را ناجی جانش می‌داند؛ او همچنین تأکید می‌کند معلم نیما با تلاش‌های شبانه‌روزی خود برای تمام دانش‌آموزانش، فراتر از وظایف و مسؤولیت‌هایش عمل می‌کند.
خانه‌ای که به کلاس درس دانش‌آموزان فریدنی تبدیل شد
اما در این دوران معلمان بسیاری خانه‌های خود را به کلاس درس تبدیل کردند یکی از این معلمان مظفر قاسمی، معاون آموزگار مدرسه چند پایه شهید خزائی موغان شهرستان فریدن بود او به همراه همسر فرهنگی خود افسانه خزائی با بروز جلوه‌های از ایثار معلمی، خانه خود را به کلاس درس دانش‌آموزان روستا موغان تبدیل کردند.
قاسمی، معاون آموزگار آموزشگاه شهید خزائی موغان با با سابقه ۲۹ سال تدریس در دوره ابتدایی به همراه همسر خود معلمان این آموزشگاه با تعداد ۲۴ دانش‌آموز به صورت چند پایه هستند که شیوع ویروس کرونا و عدم تمکن مالی دانش‌آموزان در تهیه گوشی و تبلت و همچنین ضعیف بودن اینترنت و عدم وجود خط تلفن ثابت در این روستا، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله اجتماعی دانش‌آموزان را در ساعت غیر از ساعت آموزشی رسمی به خانه خود آورده بود و خانه را به کلاس درسی برای دانش‌آموزان داوطلب به ویژه دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی تبدیل کرده بود.
احساس مسؤولیت خانم معلم و کلاسی که دیگر غایب ندارد
با شیوع کرونا و ادامه سادگیری دانش‌آموزان در خانه و با فضای مجازی خانواده‌های بسیاری بودند که تمکن مالی نداشتند تا برای فرزند خود گوشی و تبلت بخرند در این مدت بودند خیران و معلمان بسیاری که برای دانش‌آموزان تبلت تهیه کردند یکی از این معلمان، آموزگار نیک‌اندیش پایه اول دبستان ابرار فلاورجان بود او برای اینکه بتواند همه دانش‌آموزان کلاس خود را در آموزش‌های مجازی پوشش دهد، اقدام به تهیه گوشی هوشمند برای سه نفر از دانش‌آموزان کرد.
عزت شاه‌نظری آموزگار پایه اول دبستان ابرار شهرستان فلاورجان در استان اصفهان با همکاری خیران و شاگردانش برای چند دانش‌آموزی که بعد از یکسال از آغاز کرونا هنوز در آموزش مجازی حضور نداشتند، گوشی هوشمند تهیه کرد و آن‌ها را به چرخه آموزش مجازی باز گرداندند.
وی با اشاره به این اقدام خیرخواهانه گفته بود، تصمیم گرفتم از طرق مختلف و با کمک دوستان برای این سه دانش‌آموز گوشی هوشمند تهیه کنم، به لطف خدا و همراهی دوستان سه عدد گوشی برای دانش‌آموزانم خریداری کردم و در اختیار آنان قرار دادم تا از آموزش باز نمانند.
عشق، کرونا، تدریس و محرومیت؛ معلمی که این روزها دانش‌آموزانش را رها نکرد
در استان اصفهان مناطقی محرومی بود که دسترسی به اینترنت نداشتند و با توجه به اینکه تدریس در فضای مجازی در این ۲ سال دنبال شد، دانش‌آموزانی بودند که با وجود محرومیت‌های فراوان، عشق به تحصیل داشتند و دلهره کرونایی این دانش‌آموزان مشخص نبودن وضعیت درسی آن‌ها در فقدان «شاد» در محل زندگیشان بود، اما محمدعلی رضایی، معلم اهل شهر برف‌انبار شهرستان فریدونشهر دست از عشق خود به شاگردانش نکشید، این معلم با وجود اینکه پایش شکسته بود، هر روز با موتورسیکلت خود مسافت ۹۰ کیلومتر شهر برف‌انبار تا پشت‌کوه موگویی فریدونشهر را آن هم با پای شکسته طی می‌کرد تا با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی، به دانش‌آموزان در آن مدرسه تدریس کند تا سال تحصیلی شاگردانش را به پایان برساند و بچه‌های محروم این منطقه با آرامش خیال به امر تحصیل خود بپردازند.
تدریس۴ ساله خانم معلم در خانه دانش‌آموز معلولش
روایت عشق و ایثار معلمان تمامی ندارد و هر سال با آغاز سال تحصیلی این روایت‌ها تکرار می‌شود، معلم پیربکرانی اصفهانی به دلیل آسیب نخاعی دانش‌آموزش و عدم حضور وی در مدرسه، ۴ سال است برای آموزش به منزل این دانش‌آموز مراجعه می‌کند.
قاسمی در مورد نحوه آشنایی خود با دانش‌آموز معلولش گفت: زهرا دختر بسیار مهربان، معصوم و بسیار توانمندی است؛ زمانی که زهرا دانش‌آموز کلاس اول بود و قرار بود در پایان سال تحصیلی برای کلاس آن‌ها جشن الفبا گرفته شود، طی یک حادثه رانندگی دچار ضایعه نخاعی شده و یک سال تحصیلی را از دست داد.
وی ادامه داد: شرایط آموزشی خاصی برای چنین دانش‌آموزانی وجود ندارد، چون ضایعه نخاعی از گردن بود، زهرا توانایی نشستن روی ویلچر را هم نداشت و نتوانست به مدرسه بیاید؛ سال اول به خاطر اینکه حجم کار خودم زیاد بود و فرزند خودم هم سن کمی داشت، نگران بودم که آیا می‌توانم این کار را انجام دهم یا خیر اما با توکل به خدا این کار را شروع کردم؛ البته از یکی ۲ نفر از همکارانم در درس فارسی کمک گرفتم و زمانی که زهرا پایه سوم بود، هر روز یک ساعت و نیم به منزلشان می‌رفتم و برایش تدریس می‌کردم.
آقا معلمی که هر روز دانش‌آموزانش را به مدرسه می‌برد
بعد از شیوع بیماری کرونا و تعطیلی مدارس و فعالیت دانش‌آموزان در شبکه شاد، معلمانی بودند که برای پیگیری امور تحصیل دانش‌آموزان کارهای مختلفی را انجام می‌دادند و گزارش‌های آن‌ها در رسانه‌های مختلف کشور منتشر شد.
اما این روایت مربوط می‌شود به شهرستان نطنز، معلمی که حدود ۲۰ سال سابقه تدریس خود را در مناطق محروم گذرانده و در این ۲۰ سال به عنوان معلم در این مناطق فعالیت کرده است.
ذبیح‌اله رجبی مقدم بادی معلم مدرسه شهر ابیانه در این مدت هر روز با ماشین شخصی خود فاصله ۶۰ کیلومتری از بادرود تا ابیانه را طی می‌کند و در بین راه دانش‌آموزان خود را از روستاهای مختلف به مدرسه می‌رساند.
این معلم هر روز اول صبح بچه‌ها را در مسیر سوار خودروی شخصی خود می‌کند و تا مدرسه آن‌ها را می‌برد. او چهار سال است که این کار را انجام می‌دهد و البته از این کار هیچگونه وجه یا پاداشی تاکنون دریافت نکرده و حتی توقع دریافت پاداش هم ندارد.
جمله کلیدی این معلم در این باره این است: «من به دانش‌آموزان خود عشق می‌ورزم و دوست دارم آن‌ها را در مدارج عالی ببینم».
این روایت‌ها، گوشه‌ای از روایت عشق و ایثار معلمان پرتلاش، زحمتکش و مهربان استان اصفهان است که در طول ۲ سال شیوع کرونا همچنان با جان و دل به تدریس مشغول هستند.
بازگشایی مدارس در آبان ماه در هاله‌ای از ابهام
به گزارش فارس، در حالی که واکسیناسیون فرهنگیان پرشتاب ادامه دارد، سخنگوی ستاد ملی مدیریت مقابله با کرونا اعلام کرده است که با در نظر گرفتن اولویت سلامت دانش‌آموزان و معلمان، تمام مدارس کشور اول آبان ۱۴۰۰ به صورت حضوری بازگشایی خواهند شد و همچنین از اول مهر ماه ٣٠ تا ۴٠ درصد مدارس که زیر ۱۰۰ نفر جمعیت دارند می‌توانند به‌صورت حضوری در مدارس حاضر شوند.
حال باید دید در کنار واکسیناسیون سراسری که با جدیت در حال پیگیری است، برنامه‌ریزی در حوزه آموزشی به‌گونه‌ای پیش می‌رود که امسال بعد از وقفه‌ای یک سال و نیمه دوباره امکان آموزش‌های حضوری با حفظ سلامت فرزندان این مرز و بوم فراهم شود.
انتهای پیام/۶۳۱۰۱/آ/
