به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، یکی از مهم‌ترین شاخص‌های مقررات احتیاطی در زمینه تشخیص درجه آسیب‌پذیری اعتبارات و سرمایه یک بانک یا مؤسسه اعتباری، «کفایت سرمایه» است. افزایش کفایت سرمایه و در نتیجه تثبیت بیشتر امنیت اعتباری یک بانک تا حد زیادی معلول تعاریف و مصادیق ارائه شده از مفهوم سرمایه بانکی است. نسبت کفایت سرمایه عبارت است از نسبت سرمایه نظارتی به کل دارایی‌های موزون به ریسک.
نسبت مالکانه برای یک بنگاه اقتصادی به صورت تقسیم «حقوق صاحبان سهام» بر «کل دارایی» محاسبه می‌شود؛ هرچه این نسبت بیشتر باشد به معنای ریسک کمتر ترازنامه شرکت است. بانک مرکزی ایران برای تمامی مؤسسات مالی و بانک‌ها، حداقل نسبت کفایت سرمایه را ۸ درصد معین کرده است.
پایین بودن نسبت کفایت سرمایه بانک‌ها را در برابر زیان‌های پیش‌بینی نشده آسیب‌پذیرتر ساخته و منافع سرمایه‌گذاران را به خطر خواهد انداخت.
بر اساس صورت‌های مالی منتشر شده در سامانه کدال در خصوص کفایت سرمایه بانک‌های بورسی در سال ۱۳۹۹، کفایت سرمایه ۶ بانک منفی بود.
اما بانک ایران زمین که در سال ۱۳۹۷ با کفایت سرمایه منفی ۶.۷ درصد مواجه بود، توانست در سال ۱۳۹۹ این شاخص را به منفی ۳ دهم درصد برساند که بهترین عملکرد را در میان بانک‌های خصوصی نشان می‌دهد.
این مطلب، یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.
