به گزارش همشهری آنلاین، مدیرکل هواشناسی سیستان و بلوچستان اعلام کرد: تابستان امسال حدود ۵۰ ۷ برابر زمستان گذشته در سیستان و بلوچستان باران بارید. البته این اختلاف بارش به دلیل کم بارشی بی‌سابقه در زمستان گذشته بوده است.
محسن حیدری در گفت و گو با همشهری آنلاین اظهار کرد: مجموع بارش‌های زمستان سال گذشته بسیار ناچیز بود و در کل به ۰.۴ میلی‌متر رسید و کم بارش‌ترین زمستان استان در نیم قرن اخیر شد.
به گفته وی، بر اساس آخرین خروجی برآورد وضعیت خشکسالی هواشناسی با شاخص SPEi» ۱۰» ساله فقط ۷درصد مساحت استان درگیر خشکسالی نیست و باقی مساحت سیستان و بلوچستان یعنی ۹۳ در آن همچنان درگیر درجات مختلف خشکسالی است.
حیدری ادامه داد: مجموع بارش‌های زمستان ۱۳۹۹ در سیستان و بلوچستان به ۰.۴ میلی متر رسید و این استان کم‌بارش‌ترین زمستان ۵۰ سال گذشته را پشت سر گذاشت. همچنین سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ با مجموع بارش ۳۵.۶ میلی متر باران به پایان رسید.
تجربه ۲۱ سال کم‌بارش
مدیرکل هواشناسی سیستان و بلوچستان افزود: داده‌های بلند مدت بارش استان نشان می‌دهد که سیستان و بلوچستان در ۵۵سال اخیر، ۲۱سال کم بارش داشته است که ۱۰سال آن از دهه۸۰ به بعد روی داده است.
مدیرکل هواشناسی سیستان و بلوچستان ادامه داد: نکته نگران کننده بارش استان فقط مربوط به تغییرات کمی نیست، بلکه تغییرات کیفی و تغییر شکل ظاهری بارش‌ها از بارندگی‌های مداوم و گسترده به بارندگی‌های رگباری و نقطه‌ای هم نگران‌کننده است.
جابه‌جایی زمستان با تابستان
حیدری تصریح کرد: سال زراعی که گذشت، تغییرات خطرناک‌تری هم در بارش استان مشاهده شد، تا جایی که جای پربارش‌ترین و کم بارش‌ترین فصول سال استان تغییر کرد. در حالی زمستان پربارش‌ترین فصل سال در استان است که بارش‌های مونسون این الگوی ۵۰ ساله را به‌هم زد و سبب شد تا امسال تابستان پر بارش‌ترین فصل شود.
وی افزود: بررسی‌های ما نشان می دهد در این دوره آماری تمام ۴ نوع خشکسالی «هواشناسی»، «کشاورزی»، «هیدرولوژیکی» و «اجتماعی-اقتصادی» در سیستان و بلوچستان روی داده است.
مدیرکل هواشناسی سیستان و بلوچستان ادامه داد: ادامه ۳ نوع خشکسالی محیطی موجب وقوع خشکسالی اجتماعی-اقتصادی می‌شود که معیشت و زندگی طیف وسیعی از افراد جامعه که اقتصاد خانواده آنها وابسته به منابع آب است را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
پیامدهای خشکسالی
به گفته حیدری، گسترش حاشیه نشینی در شهرهای بزرگ نظیر زاهدان، چابهار و ایرانشهر یکی از آثار و پیامدهای خشکسالی اجتماعی-اقتصادی است که در پی کوچ مردم روستاهای بی‌آب رخ داده.
