به گزارش"ورزش سه "،دهه 60 فوتبال ایران شاهد ستاره های بزرگی در خط حمله بود .حمید علیدوستی ،عبدالعلی چنگیز،فرشاد پیوس،کریم باوی،غلام رضا فتح آبادی،مرتضی کرمانی مقدم .مرتضی یکه ،کوروش لرستانی ،ناصر نورایی و نام های مختلف دیگر که هر کدام ظرفیت تبدیل شدن به ستاره را داشتند.ولی یک نفر با بقیه فرق داشت.شماره 8 پرسپولیس با سرعتی غیر قابل مهار،دریبل هایی ویرانگر و ضرباتی کم نقص به چهارچوب .ناصر در روزهایی که فوتبال ایران در خط حمله پر از ستاره بود یک فوق ستاره بود.
بی خود نیست عبدالعلی چنگیز هم بازی آن سالهای ناصر او را از بقیه جدا می کند و می گوید اگر ناصر در آن سالها دیده می شد در بهترین باشگاه های جهان بازی می کرد.
ناصر علاوه بر این خصوصیات یک کاشته زن قهارهم بود .پنج کاشته او تا ابد در ذهن هواداران فوتبال باقی خواهد ماند.کاشته او به اندونزی در مقدماتی جام ملتهای آسیا 1984،کاشته او به چین در مرحله نهایی همان جام،کاشته او به وحدت گربه سیاه پرسپولیس در دهه 60،کاشته او به شاهین در فینال جام باشگاه های تهران در سال 65و کاشته آخر او به ژاپن در بازی های آسیایی سئول در سال 1986که یکی از بهترین ضربات اوبود که با شوتی سنگین به سمت چپ دروازه ژاپن زده شد.
ناصر که چندی قبل از آغاز بازی ها به دلیل مصدومیت از ناحیه مینیسک پا مصدوم شده بود و پای خود را به تیغ جراحان سپرده بود ،در برابر ژاپن و با همان پا کاشته ای ماندگار با استایل خاص خودش که در تصویر می بینید زد.
این کاشته او گل دوم ایران به ژاپن در اولین بازی ایران در بازی های آسیایی بود.هر چند ناصر در آن تورنمنت و در بازی ایران و کره جنوبی میزبان پنالتی خودش را در ضربات مرگبار پنالتی خراب کرد تا ایران از گردونه رقابتهاحذف شود و خاطره بدی از آن رقابتها در ذهنش نقش بسته است ، ولی کاشته کم نظیرش به ژاپن تا ابد در ذهن طرفدارانش باقی خواهد ماند.
