به گزارش "ورزش سه"،نبرد تاریخی ایران و الجزایر در روز پنجم مهر ماه سال 70یکی ازماندگارترین بازی های تاریخ ایران است .روزی که صد هزار نفر برای بازی آسیا آفریقا به ورزشگاه بزرگ آزادی آمدند تا در مراسم خداحافظی کاپیتان تیم ملی حضور داشته باشند.
بازی که با درخشش کم نظیر مجید نامجو مطلق و دو گل صمد مرفاوی با نتیجه دو بر یک به نفع ایران به پایان رسید دو سورپرایز مهم دیگر هم داشت.
حضور رباح ماجر معروف الجزایری با سابقه حضوردر جامهای جهانی82و 86 و گل ماندگار او در تیم پورتو با پشت پا به بایرن مونیخ در فینال جام باشگاه های اروپا که به گل رباح ماجری معروف شد و خداحافظی محمد پنجعلی از تیم ملی ایران دو رویداد مهم آن بازی تاریخی در ورزشگاه آزادی است.
بازی که با برد ایران همراه شدو خداحافظی پنجعلی را باشکوه تر کرد.
نوشته جریده کیهان ورزشی آن سالها در چند خط کاملا پنجعلی را توصیف می کند و خواندنی است.نیازی نیست بگوییم او چه کسی بود و از کجا به این جایگاه رفیع در تیم ملی رسید.پنجعلی را خیلی ها مستحکمترین مدافع تاریخ ایران می دانند.بازیکنی که 45بار برای ایران بازی کرد و با بازوبند کاپیتانی ایران به مقام قهرمانی بازی های آسیایی پکن در سال 90رسید.او به همراه ناصر محمدخانی به تیم منتخب آسیا هم دعوت شد و در تک بازی این تیم هم بازوبند کاپیتانی را در بازوان خود دید.
فوتبالیستی سفت و محکم که با خوردن گل و زدن آن غریبه بود.
او در پرسپولیس یک گل مهم و سه امتیازی زده است که برابر راه آهن و در اواخر بازی بود. گلی که با ضربه سر روی ارسال کرنر به ثمر رسید.
پنجعلی در حالی که در 30سالگی از تیم ملی ایران به همراه 13نفر دیگر بعد از بازی های آسیایی سئول 86 استعفا داده بود و شش ماه از فوتبال محروم شده بود،با دعوت علی پروین به تیم ملی برگشت و در شب بازی با الجزایر برای همیشه پیراهن تیم ملی و بازوبند آن را از تن خارج کرد.شبی که لیاقت حضور 100هزار تماشاگر و نمایش پرشکوه ایران را به پاس قدردانی از او داشت.
