به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:
سعید لیلاز (عضو مرکزیت کارگزاران و قائم مقام مدیرعامل ایران خودرو دیزل) به روزنامه ایران گفته است"درآمد ارزی بهترین سال دولت روحانی، معادل بدترین سال دولت احمدی نژاد است. روحانی در اداره اقتصاد بدون نفت، رکورد دکتر مصدق را شکست".
این جملات ظاهرا برای تعریف و تحسین است اما در واقع، بدتر از این نمی شود روحانی را تقبیح کرد. چندمین بار است که دولت و حامیان آن، از "تراز" دکتر مصدق برای توجیه خود استفاده می کنند.
سرنوشت اعتماد و خوش بینی مصدق به آمریکا و سپس شبیخون کودتا، مناسب عبرت بود، اگر عبرت گیرنده ای در میان طیف خوش بین به آمریکا حضور داشت.
ایران در دهه 1320، در ضعیف ترین روزگار خود به سر می برد و امروز در اوج اقتدار منطقه ای است. مقایسه ظریف و روحانی با مصدق، تخفیف و توهین است، نه تحسین.
نکته دوم این که؛ در شعارهای انتخاباتی 92، ضمن تمسخر دولت مستقر، ادعا می شد "به عقب بر نمی گردیم". اما حالا برای مظلوم نمایی، گرفتاری (خود ساخته) را با گرفتاری (خود ساخته) یک سیاستمدار سکولار و غربگرا در هفتاد و هفت سال قبل مقایسه می کنند!
فعلا قضاوتی درباره فراز و نشیب کارنامه دولت آقای احمدی نژاد نمی کنیم. اما به استناد سخنان عضو کارگزاران باید پرسید چرا در آن دوره بدون بستن با کدخدا، درآمد کشور بالا بود و در دوره مدیریت آقای روحانی و برجام، حائز پایین ترین درآمد نفتی شدیم؟! آیا به مقاومت یا انفعال بر نمی گردد؟ برجام، دولت را خواب کرد تا دشمن بتواند به واسطه همکاری با FATF و...، مجاری دور زدن تحریم ها را مسدود کند.
ثالثا افتخار آقای روحانی، اداره کشور با اقتصاد بدون نفت نبود. بلکه مهم ترین افتخار او در برجام این بود که توانسته 2/5 میلیون بشکه نفت بفروشد. این، نقض راهبرد "متنوع کردن درآمد ها" و "عبور از اقتصاد نفتی" بود که استارت آن در دولت نهم زده شده بود.
اصل ماجرا به معلولیت روحی و عدم کفایت مدیریتی بر می گردد؛ همان که لیلاز، شهریور 97 به یورو نیوز گفت"با اختیاراتی که آقای روحانی دارد، اگر چوب خشک به جای او بود، اقتصاد را بهتر مدیریت می کرد".
