آرش اسحاقی درباره برگزاری چهارمین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی، گفت: بی‌گمان راز ماندگاری آثار برجسته سینمایی را باید در شناخت برآمده از پژوهش جست‌وجو کرد.
وی خاطرنشان کرد: پژوهش در سینمای مستند ایران بسیار پیشروتر از سینمای داستانی است اما یک ضعف آشکار دارد؛ اینکه ما مستندسازان باید بیاموزیم که شیوه و کارکرد پژوهش سینمایی با پژوهش‌های دانشگاهیِ متفاوت است. از سوی دیگر، پژوهش‌ها در فرایند گردآوری داده‌ها دچار ایستایی می‌شوند و داده‌های نوشتاری و میدانی آنچنان که باید به نماها و پلان‌های تصویری خلاقانه در نمی‌آیند و شما نمی‌توانید خروارها داده را در فیلم بیاورید زیرا فیلم دانشنامه نیست.
اسحاقی یادآور شد: ساخت هیچ فیلمی را بدون پژوهش صحیح، آغاز نکردم و تلاش کردم پژوهش در ناخودآگاه نماها نهادینه شود. به عنوان مثال، برای فیلم خرابات نزدیک به سه سال پیوسته پژوهش کردم و ساخت آن شش‌سال به درازا انجامید. داستان این فیلم درباره ریشه‌های تصوف در ایران و سلسه‌های صوفیه است.
این مستندساز درباره آینده سینمای ایران بعد از کرونا، گفت: کرونا با همه تلخ‌کامی‌ها اندکی بستر دموکراتیک را برای فیلمسازان مستقل فراهم ساخت. اینکه نمایش را از انحصار برخی از تمامیت‌خواهان درآورد. تصور می‌کنم در آینده، اندیشهٔ حاکم بر سینما به عنوان یکی از شیوه‌های آفرینش آثار فرهنگی در سه فرایند تولید، توزیع و مصرف دموکرات‌تر خواهد شد و فضای برخط (آنلاین) فرصت بیشتری را برای آفریننده و بیننده فراهم خواهد کرد.
اختتامیه چهارمین دوره پژوهش سال سینمای ایران فروردین ماه ۱۴۰۰ برگزار می شود.
