به گزارش برنا؛ فراز کمالوند را باید آقای رفیق نیمه راه و و بدقول فوتبال ایران دانست. کمالوند در 6 ماه اخیر بارها تیم خود را تغییر داده و مشخص نیست در نهایت کشتی او در کدام بندر لنگر می‌اندازد!
او ابتدا در شاهین بوشهر حضور داشت و در میانه کار، راه استقلال را در پیش گرفت و دستیار فرهاد مجیدی شد اما بخاطر ولع نیمکت و سرمربیگری سایپا، از این تیم جدا شد. کمالوند در سایپا هم دوام نیاورد و با توجه به سقوط این تیم تصمیم گرفت به تراکتور بپیوندد. به نظر می‌رسید او با حضور در تیم تراکتور با توجه به سابقه‌اش موفق بوده و تکلیف آینده‌اش مشخص باشد اما کار او حتی به مرحله اجرایی هم نرسید و پس از چند هفته پرحاشیه از تراکتور هم جدا شد.
مقصد بعدی کمالوند نفت مسجدسلیمان بود. تیمی که فصول گذشته سرمربیانی چون تارتار، حسینی، یزدی و فکری داشته و بی‌ثباتی در نیمکتش موج می‌زند. مشخص نیست مشکل مسجد سلیمانی‌ها چیست که همین حالا و قلا از شروع لیگ فکری و پورموسوی عطای همکاری با آن‌ها را به لقای‌شان بخشیده‌اند و حالا نوبت کمالوند رسیده. او خود اعتبارش را بابت قول و قرارها از دست داده اما در این میان مشکلات تیم جنوبی هم جای واکاوی دارد. مسئله غیرفنی است و به امکانات برمی‌گردد؟ مسئله مالی است یا اصلا مسجدسلیمانی‌ها بی‌تقصیرند؟
هرچقدر خوش‌بینی دارید دور بریزید. اینجا چیزی به نام پایبندی به قرارداد وجود ندارد. روزی بود که قراردادهای داخلی مانند برگه سفید کاغذ بی‌اعتبار بود که مسئولین تصمیم به رسمی دانستن آن‌ها گرفتند. حالا اما کار به جایی رسیده که حتی با قرارداد رسمی هم نمی‌توان حضور یک مربی را در یک باشگاه قطعی دانست. به صحبت‌های هر کدام هم رجوع شود تنها با عباراتی کلیشه‌ای شامل کمبود امکانات، دست‌های پشت پرده و مشکلاتی غیر فنی مواجه می‌شوید.
پدر آمرزیده‌ها! اگر برای امضا و قراردادتان ارزش قائل نیستید لااقل زیر حرف‌تان نزنید!
انتهای پیام/ 3
